του Νίκου Μουρατίδη //
Ο Leonard Cohen ήταν διανοούμενος. Δεν έγραφε τραγουδάκια. Έγραφε βιβλία, ποίηση, μουσική και… ζωγράφιζε. Δεν θα ξεχάσω την υπέροχη παράσταση που είδα στο Badminton με τον Philip Glass πάνω στην σκηνή με τους μουσικούς του, να παίζουν μουσική εμπνευσμένη από τον Leonard Cohen. Την ποίηση και την ζωγραφική του.
Διάβαζε και έγραψε συνέχεια. Και είχε και ένα σημειωματάριο στο οποίο άλλοτε έκανε σκίτσα και άλλοτε σημείωνε κάτι μην το ξεχάσει. Τα σκίτσα ήταν πολύ αφαιρετικά και όλα κάτι σήμαιναν. Από την κιθάρα του ακουμπισμένη στον τοίχο, μια κοπέλα, τον εαυτό του….
Αριστερά ένα εργάκι του φτιαγμένο στην Ύδρα
Ο ίδιος δεν έδινε στην ζωγραφική του μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Αν όμως θεωρήσουμε ότι η ψυχή του καλλιτέχνη και οι πιο πρώτες σκέψεις του βρίσκονται στα σημειωματάρια του, τότε τα σκίτσα και οι ζωγραφιές του προσθέτουν ακόμα περισσότερο στην καλλιτεχνική του αξία.
Ο Leonard Cohen κρατούσε τις εικόνες που ζωγράφιζε για τον εαυτό του. Δεν είχε ποτέ τη φιλοδοξία να παρουσιαστεί στον κόσμο των εικαστικών τεχνών. Η πρώτη φορά που είδαμε αυτή την πλευρά του ήταν όταν εκδόθηκε το βιβλίο “Book Of Longing” και την έκθεση που είχε τίτλο “Drawn To Words” η οποία παρουσιάστηκε σε πολλές πόλεις όλου του κόσμου. Όπως έλεγε και ο ίδιος με χιούμορ, θεωρούσε τη ζωγραφική του “αποδεκτή διακόσμηση” και συμπλήρωνε ότι “αν δεν υπήρχε ζωγραφική στον κόσμο τότε η δική μου θα ήταν πολύ σημαντική”.
Αυτά που ζωγράφιζε ο Leonard Cohen ήταν κυρίως απλές καθημερινές εικόνες που έβλεπε γύρω του και προσωπογραφίες/ καρικατούρες. Πολλά δικά του πρόσωπα αλλά και άλλων- φίλων και αγνώστων. Δεν σταμάτησε να σκιτσάρει ακόμα και την περίοδο των πέντε ετών που είχε απομονωθεί σε ένα βουδιστικό μοναστήρι στην Καλιφόρνια.
Leonard Cohen art
Σχεδόν πάντα τα σκίτσα και οι ζωγραφιές του συνοδεύονταν πάντα από ένα μικρό σχολιασμό, ή από κάποιους στίχους.
Για να διαβάσετε όλο το άρθρο κάντε κλικ εδώ
