Της bitchάρας // *
Δεν είμαι όλες τις ώρες bitch. Κοιμάμαι κιόλας.
Τα λοιπά, εις άπταιστον τουρκικήν: Kötüyüm ve kötü kalacağım.
Ημουν, είμαι και θα είμαι κακίστρω
Και,
Sana her türlü pisliği yapacağım.
Θα σε ταράξω στις κακίες.
Προς τι το τουρκικόν; Εκτός που είχαμε επισκέψεις, ξανακυκλοφορεί και η βλακεία στο διαδίκτυο περί του ότι το Haydi Siktir (αγγλιστί get fucked) προέρχεται από το ελληνικό σε οικτίρω.
Την τύφλα σας τη μαύρη. Η ρίζα sik είναι παλαιοτουρκική και σημαίνει ό,τι και το siktir, δείγμα ότι τη χρησιμοποιούσαν εκεί στις στέπες της Σιβηρίας πριν ακόμα φτάσουν στην Ευρώπη. Αλλωστε, είναι λογικό μια τέτοια λέξη, που δηλώνει γενετήσια πράξη, να είναι από τις πρώτες που δημιουργήθηκαν σε αυτή τη γλώσσα.
Οπως σε μας το γαμέω-γαμώ.
Αντε να μη βρίσω νεοελληνιστί τώρα.
Μάθαν ότι «μαμιόμαστε» επλάκωσε κι ο ΣΚΑΙ. «Η πρώτη σεξουαλική επαφή του ιού Ζίκα» είπε η ρεπόρτερ.
Μπορεί και να νόμιζε πως είναι υιός κανενός διάσημου, η άσχετος και αθώα κορασίς.
(Η είδηση αφορούσε στην πρώτη επιβεβαίωση πως ο ιός μεταδίδεται και σεξουαλικά. Τσιμπήστε με τώρα).
To be or not to be together? Ρωτά ο Κάμερον για το #Brexit.
Το be or not to be ridiculous μεγάλε; Η φράση του Σαίξπηρ δεν αποτελεί ερώτημα. Αποτελεί αίνιγμα όπως έλεγε κι ο μέγας Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι, ο καλύτερος Άμλετ του 20ού αιώνα κατά τον Σερ Λόρενς Ολίβιε.
Ηξεραν αυτοί που έπαιζαν τους ρόλους. Εσείς που παίζετε τις τύχες των λαών στα δάχτυλά σας, ξεράδια ξέρετε.
Πού διάθεση για στοχασμό και υπευθυνότητα;
Κι άλλος που κανονικά θα έπρεπε να έχει πρόβλημα με τον Σαίξπηρ. Ο Χρήστος Λούλης, δήλωσε ότι δεν θα ήθελε να δώσει φωνή σε δολοφόνους, με αφορμή τη γνωστή παράσταση «Η ισορροπία του Nash» που λογοκρίθηκε στο Εθνικό Θέατρο.
Εχει μετά άδικο η Γιούλα που ζητά να το λάβουν υπόψη τους οι σκηνοθέτες «και να μην διανοηθούν να τον καλέσουν να παίξει τον Μάκβεθ»;
Μακμπέθ, εντάξει. Αν και όλοι οι ηθοποιοί όλου του κόσμου από πρόληψη δεν λένε ποτέ τον τίτλο. Στην καλύτερη περίπτωση θα ακούσεις να το αποκαλούν «Το σκοτσέζικο έργο».
Αν παίξει, θα πάω στην πρεμιέρα και θα ξεφωνίζω: ω Μάκβεθ, γιατί να είσαι ο Μάκβεθ; (από άλλο έργο, αλλά ατάκα που δεν την σβήνουν ούτε όλα τα αρώματα της Αραβίας).
By the way, το Shakespeare είναι brand name αν με εννοείτε κύριε Χριστόφορε…. Για να μη μπερδευόμαστε με άλλα ονόματα από σίγμα, όπως Σιγάταωά.
Είπα προηγουμένως υπευθυνότητα και θυμήθηκα αυτό που σημείωσε η φίλη μου Ελένη:
«Να συμφωνήσουμε στα απαραίτητα, στο κόκκινο και στο STOP σταματάμε; Ακόμη και αν πιστεύεις ότι μετά το νεκροταφείο θα υπάρχει ανάσταση.»
Χώσε.
Στη Eurovision πάντως θα συμμετάσχουμε σύμφωνα με τον Διονύση Τσακνή «με ένα αισιόδοξο κομμάτι, ξεσηκωτικό, αλλά με ελληνική μελωδία και στίχο και θα μιλήσουμε για όσα ζει ο ελληνικός λαός με τα σκληρά οικονομικά μέτρα και για τον αγώνα των προσφύγων, δίνοντας μαθήματα ανθρωπιάς στην οικουμένη».
Δώσε καμιά συναυλία κομαντάντε κι άσε το κατηχητικό στο μουσικό πανηγυράκι. Δεν χρειάζεται να εξευτελίσουμε ούτε την Ελλάδα ούτε τους πρόσφυγες. Το μόνο σοβαρό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην πάμε.
Σε αυτό τον κόσμο, υποφέρεις μόνο και μόνο επειδή είσαι γυναίκα.
Περίπου 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στον κόσμο υπέστησαν το 2015 κλειτοριδεκτομή, εκ των οποίων οι μισές ζουν στην Αίγυπτο, την Αιθιοπία και την Ινδονησία, σύμφωνα με νέα έκθεση της UNICEF.
Σε Σομαλία, Γουινέα και Τζιμπουτί τα ποσοστά κυμαίνονται από από 93 έως 98%.
Τα 44 εκατομμύρια είναι 14 ετών ή μικρότερα. Στις 30 χώρες στις οποίες η πρακτική αυτή είναι πιο εξαπλωμένη, τα περισσότερα υφίστανται την επέμβαση πριν από τα πέντε τους.
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια κορίτσια ακρωτηριάζονται βάναυσα, δήθεν στο όνομα του Ισλάμ. Πουθενά δεν λέει το Κοράνι κάτι τέτοιο. Είναι προ-ισλαμικές πεποιθήσεις που σκοπό έχουν να κάνουν τη γυναίκα ανίκανη να αισθανθεί εφ’ όρου ζωής την παραμικρή χαρά στο σεξ. Μονάχα πόνο. Ετσι, θα είναι πιστή στον «αφέντη» της.
Δεν φταίνε μόνο οι άνδρες που το επιβάλλουν, φταίνε και οι μεγαλύτερες γυναίκες που συναινούν, φταίνε ολόκληρες κοινωνίες.
Φταίμε κι εμείς, που κλείνουμε τα μάτια και επιτρέπουμε να γίνονται τελετές από την Αμερική έως τη Σκανδιναβία και τη Φινλανδία. Κρυφά. Διότι ο νόμος το απαγορεύει. Αλλά κανείς δεν πολεμάει πλάι στα θύματα, εκτός από κάποιες που έχουν περάσει το μαρτύριό τους.
Αυτές οι κραυγές και οι ποταμοί δακρύων στα μοναχικά δωμάτια είναι ανάμεσα σε όσα μια μέρα θα μας πνίξουν…
*bitchάρα: η γυναίκα που λάτρεψε το δεύτερο.
