Από τον Παναγιώτη Καλυβίτη //
Κοιτάζω την ώρα. Και 57. Οι πόρτες ανοίγουν. Είναι δυνατόν; Έναρξη του 57ου σονέτου στις 20.57, ακριβώς; Μπαίνω στην αίθουσα με την ανάλαφρη αίσθηση αυτής της εκκρεμότητας. Η σκηνική εγκατάσταση έχει εικαστική πνοή τόσο υποβλητική, που την αναστέλλει ολοσχερώς. Ο βηματισμός μου αλλάζει, ίσως ακόμη και η αναπνοή υιοθετεί έναν τόνο πιο εσωτερικό. Προσεκτικά, σχεδόν υπνωτισμένος κάθομαι. Σταδιακά οι έξι άντρες χτυπάνε τα χέρια τους περιμετρικά από μια ανθρώπινη φιγούρα, λευκή, καλυμμένη με πούπουλα, σαν σάβαννος προσωπικής μακαριότητας. Ο τόνος τους υποβλητικός και απειλητικός, κάθε χτύπος και καρφί, απανωτά καρφιά που καθηλώνουν, καρφιά που μας καρφώνουν πάνω στον δικό του σταυρό – πάνω στο δικό του μαρτύριο – πάνω στον αμείλικτο χρόνο της απουσίας. Και το καταφέρνει.
Μέσα από μια παρτιτούρα φυσικών ήχων και αρχεγονική ενορχήστρωση δημιουργείται μια νέα γλώσσα, ένα ζωντανό ηχοστάσιο που μας μιλάει για το κενό της απώλειας και την απόλαυσή του μέσα από την πλήρη παθητικότητα, αλλά και τις δυναμικές που γεννάει η ακραία αυτή συνθήκη. Όλο το δρώμενο εμφορείται από μια ποιητικότητα που χωρίς να στερεί τίποτα από την ένταση και την υφέρπουσα απειλή, ξεδιπλώνει ένα βλέμμα παιδικό, εύθραυστο, γεμάτο ρωγμές για κάθε ορισμό του έρωτα.
Το 57ο σονέτο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είναι μέρος των ποιημάτων του που κατά τους ειδικούς απευθύνεται σε έναν μυστηριώδη, νεαρό άνδρα με τον οποίον ο Σαίξπηρ εικάζεται να είχε κάποιο είδος ερωτικής σχέσης. Όμως, το συγκεκριμένο σονέτο φαίνεται να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα λόγω της ιδιαίτερης αναπαράστασης μιας σχεδόν σαδομαζοχιστικής σχέσης, όπου ο ομιλών υποτάσσεται πλήρως στις επιθυμίες του απόντος εραστή, δημιουργώντας μια ακραία αίσθηση απώλειας, αναμονής και βίαιης παθητικότητας.
Με βάση τον εξαιρετικά σύγχρονο χαρακτήρα αυτού του σονέτου, ο συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης και ο σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στην θεατρική παράσταση και το μουσικό έργο, με συμμάχους τέσσερις λυρικούς τραγουδιστές και τρεις ηθοποιούς. Η παράσταση χρησιμοποιεί το σονέτο τόσο σαν ποίηση όσο και σαν έναυσμα παραγωγής ήχου, και σε συνδυασμό με ένα πλούσιο ηχοτοπίο και ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον, επικοινωνεί το ποίημα σαν μουσική και τον ήχο σαν ποίηση.
Συντελεστές:
Σύλληψη: Γιώργος Κουμεντάκης και Θέμελης Γλυνάτσης
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κουμεντάκης
Απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά και κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Ηχητικός σχεδιασμός Tim Ward Μουσική διδασκαλία: Μιχάλης Παπαπέτρου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Αrtwork: Γιώργος Ζαρταλούδης
Παίζουν (αλφαβητικά):
Νικήτας Γκρίτζαλης, Πάνος Κούγιας, Γιώργος Κουσάκης, Νέστωρ Κοψιδάς, Βασίλης Λιάκος, Σταμάτης Πακάκης, Σωτήρης Τριάντης, Γιάννης Φίλιας
Info:
- Τοποθεσία: Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11, Κυψέλη
- Ώρα έναρξης: 21.00
- Διάρκεια: 40′
- Πληροφορίες: Τηλ.: 210 8217877
- Τιμές εισιτηρίων: 15 & 10 ευρώ
