του Γιάννη Παναγόπουλου  //

Να ποια είναι η δύναμη της μουσικής. Με τα μάτια έχεις θέα τηλεοπτικές κεραίες και δορυφορικά πιάτα αλλά με τους ήχους που φτάνουν στην ψυχή σου σκέφτεσαι πως δεν είσαι εδώ. Ταξιδεύεις. Ακους και βλέπεις πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή σου και πρόσωπα που θέλεις να έρθουν. Επιστρέφεις σε στιγμές που πήγαν λάθος και τις διορθώνεις. Ακούω το μίνι lp των Adámas  – Liminal – και σκέφτομαι πως υπάρχουν λεπτομέρειες ζωής που δουλεύουν καλά. Μου είπαν καλά λόγια για εκείνους. Τώρα που τους άκουσα έχω να πω καλά λόγια και εγώ σε άλλους για εκείνους.

Οι Adámas δημιουργήθηκαν το 2015 από τον Στέφανο Φίλιππο Διαμαντόπουλο aka Phil Diamond (The Bet, Travel Mind Syndrome), τον Κολομβιανό και βραβευμένο με Grammy Alberto Lopez (LCD Soundsystem, The Brand New Heavies, Airto Moreira, Quetzal, Jungle Fire, Dalai Lama) και τους καλιφορνέζους μουσικούς David Goodwin (Nestor Torres, Raphael Saadiq, Duffy, Yellow Alex and The Feelings, Abstract Rude, Brit Manor, Kayne West, Jungle Fire, QVLN) και Evan Greer (Quetzal, Aloe Blacc, Rocky Dawuni, QVLN). Ο ήχος τους είναι βαθιά επηρεασμένος και διαμορφωμένος από τους ρυθμούς και τους ήχους της αφρικανικής διασποράς, αλλά και από όλα τα στοιχεία που ορίζουν κάθε μέλος. Από τον Fela Kuti και τους Doors, μέχρι την ψυχεδέλεια των late 60s – early 70s, και από την funk και soul στις latin επιρροές και τον κιθαριστικό λυρισμό, η μουσική τους συνοψίζει την πιο σύγχρονη εκδοχή του καλιφορνέζικου ήχου αλλά και μιας μουσικής χωρίς γεωγραφικά και χρονικά όρια.

Το EP ηχογραφήθηκε στη διάρκεια δύο περίπου χρόνων στο στούντιο και έδρα της μπάντας, Trópico Union του Λος Άντζελες. Με πέντε κομμάτια που έρχονται να επιβεβαιώσουν επάξια το hype που δημιουργήθηκε γύρω από την μπάντα τους τελευταίους μήνες, το Liminal είναι το πιο ολοκληρωμένο μουσικό δείγμα των Adámas έως σήμερα αντανακλώντας 100% τον πληθωρικό και ανένταχτο ήχο τους.

Ακούω ξανά και ξανά το τραγούδι τους Change it, που θυμίζει το κλάσικ Μοve on Up του Cutis Mayfield και μου έρχεται να χορέψω λες και έχει στηθεί πάρτι με σωστούς καλεσμένους σε παραλία. Όταν ακούω το Never Let the Devil είναι σαν τα ηχεία μου να σνιφάρουν groove μέσα από το ροκ, τη φανκ και το αφρομπίτ. Για τις μέρες που θα έρθουν, για το καλοκαίρι που πλησιάζει, το Liminal θα είναι απαραίτητο όσο ο πρώτος καφές μιας μέρας, το αντηλιακό που φοριέται σε παραλία, το παγωτό στη Χαρά όταν κατεβαίνω στα Πατήσια (και άλλα τέτοια).