Του Νικηφόρου Γκολέμη //

Εβδομάδα αξιολόγησης για τη χώρα μας, με την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται με τους εκπροσώπους των δανειστών το ύψος των λύτρων, ώστε να «απελευθερωθεί» η πολυπόθητη δόση. Στην αντίπερα όχθη, η αξιωματική αντιπολίτευση κατορθώνει να προκαλεί άφθονο γέλιο, πότε με την εμφάνιση του Άδωνι Γεωργιάδη στο CNBC και πότε με τους εσωκομματικούς τριγμούς από τη σύγκρουση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη.

Ξεκινώντας με τον εξαρτημένο από τη δημοσιότητα Άδωνι, η αλήθεια είναι ότι, παρακολουθώντας τη συνέντευξη στο CNBC, ένιωσα σαν τηλεθεατής της «Ελλήνων Εγέρσεως», απλώς στη θέση του εμπορεύματος βρισκόταν, αντί για τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, ο… Κυριάκος Μητσοτάκης. Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ αφιέρωσε σχεδόν το σύνολο του τηλεοπτικού χρόνου που είχε διαθέσιμο στο να υμνεί τον νέο Μεσσία που θα έρθει στην εξουσία και θα φέρει τη σωτηρία στον πολύπαθο λαό των… Ελλήνων. Μάλιστα, είναι τέτοια η ικανότητα του Μεσσία Κυριάκου, που άμα τη καταλήψει της εξουσίας θα εκτοξεύσει την αξία της χώρας σε βαθμό τέτοιο που θα τρίβουμε τα μάτια μας. Γι’ αυτό και ο φιλεύσπλαχνος Άδωνις φροντίζει, ώστε να μην χάσουν τη χρυσή αυτή ευκαιρία οι επενδυτές, συμβουλεύοντάς τους να αγοράσουν Ελλάδα τώρα που είναι φθηνή, πριν την αγγίξει ο Μίδας Κυριάκος και γίνει απλησίαστη οικονομικά. Στα αγγλικά δυσκολεύτηκε λίγο να εκφράσει την άνωθεν περιγραφομένη σκέψη του, καθότι το “If you want to buy Greece, buy Greece now, because it’s cheap. When Kyriakos will come, our economy will go much much much better” μάλλον είχε ως αποτέλεσμα την αυτανάφλεξη 10 Proficiency παρά την προσοχή των επενδυτών, οι οποίοι μάλλον αδυνάτησαν να αντιληφθούν το μέγεθος της ευκαιρίας που χάνουν.

-Αυτό που παρέλειψε να αναφέρει ο Άδωνις είναι βεβαίως ο τρόπος με τον οποίο ο Kyriakos θα εκτοξεύσει το προϊόν Greece και από cheap θα το πάει much much much better. Περιορίστηκε στο ότι η ΝΔ θα κάνει την Ελλάδα τόσο business friendly, που, για να βρει κάποιος υπολογίσιμο μέγεθος σύγκρισης, θα χρειασθεί να ανατρέξει στην… αθηναϊκή δημοκρατία. Έτερη διευκρίνιση ουδεμία, οπότε μείναμε με την απορία του πόσο παραπάνω «friendly» χρειάζεται να γίνουμε απέναντι στον businessman. Τι κι αν οι μισθοί έχουν πέσει σε εξευτελιστικά επίπεδα, τι κι αν η ανασφάλιστη και part – time εργασία βασιλεύει, τι κι αν οι απολύσεις καθίστανται πλέον φθηνές και εύκολα υλοποιήσιμες, τι κι αν η περιουσία της χώρας βρίσκεται στο υπερταμείο για 99 χρόνια και ξεπουλιέται μπιρ παρά; Ακόμα δεν είμαστε friendly enough για τον φιλεύσπλαχνο επενδυτή, ο οποίος, αν ρωτήσεις τον Άδωνη ή κάποιον ομοϊδεάτη του, θα σου πει ότι και που έρχεται στην Ελλάδα, χάρη μας κάνει. Πώς θα γίνουμε λοιπόν… friendlier; Μα φυσικά πηγαίνοντας τους μισθούς ακόμα πιο κάτω, καταπατώντας και τα τελευταία εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και δημιουργώντας το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, ώστε να γίνει νόμος το δίκαιο του «επενδυτή». Με τα παραπάνω δεδομένα, εύλογα γεννάται το ακόλουθο ερώτημα: Ακόμα κι αν ξεπερασθεί ο σκόπελος της ασφυξίας στην αγορά (ως απόρροια της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης και της φτωχοποίησης των εργαζομένων) και η οικονομία βρεθεί σε ρυθμούς ανάπτυξης με βάση τη στατιστική, ποιο ακριβώς θα είναι το όφελος για τον μέσο εργαζόμενο; Πώς θα καταφέρει να καρπωθεί κάποιο μερίδιο από την οικονομική «ανάπτυξη», όταν αυτή έχει στηριχθεί πάνω στη δική του ζημία;

1-18

-Κι αυτά τα ερωτήματα δεν είναι παρά… εισαγωγικά. Διότι όσο παραπάνω εμβαθύνουμε τόσο περισσότερες απορίες γεννιούνται, οι οποίες και φανερώνουν την πολιτική σχιζοφρένεια από την οποία πάσχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενδεικτικό της κατάστασης του… ασθενούς είναι η εσωκομματική κόντρα Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη, η οποία δεν περιορίστηκε μόνο στο ζήτημα της στάσης που θα κρατήσει η ΝΔ κατά την ψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή, αλλά έπιασε και αναδρομικά (!) την απόφαση για υπερψήφιση του τρίτου Μνημονίου πριν ενάμιση χρόνο. Με άλλα λόγια, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνον πιέζει να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα μια συμφωνία, την οποία έπειτα θα καταψηφίσει, αλλά αμφισβητεί ακόμα και την ορθότητα μιας απόφασης που πήρε μόλις λίγους μήνες πριν.

-Κι όμως, η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζει δημοσκοπικά μια πολύ καλή εικόνα. Παρά τις αναντιστοιχίες, τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και τις «τζάμπα μαγκιές» (όπως πολύ εύστοχα το εξέφρασε ο Μεϊμαράκης), η τεχνητή πόλωση αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το κόμμα του, αφού επιλέγεται ως το «μη χείρων» απέναντι στον ιδεολογικά κατακρεουργημένο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα στον διπολισμό ένα κόμμα επιλέχθηκε με ευρεία πλειοψηφία ως η μη χείρουσα επιλογή. Αντιστοίχως, δεν είναι πολλές οι φορές που αυτή η μη χείρων επιλογή μακροημέρευσε στην εξουσία, γεγονός που η Νέα Δημοκαρτία θα κληθεί να διαπιστώσει σύντομα. Και τότε ίσως να μην είναι και το πιο ευχάριστο συναίσθημα….