Του Γιώργου Ράλλη //
Χάρης Γιαννακόπουλος. 43 χρόνων. “One Step Beyond” music project για τρεις δεκαετίες, μέσα και μόνο στη μουσική. Ραδιόφωνο & club d.j., προσωπικές ηχογραφήσεις και παραγωγές τρίτων, συλλογή και παζάρια δίσκων .
– Ποιο ειναι το αγαπημένο σου άλμπουμ “σήμερα”;
– Το τελευταίο διάστημα ακούω φανατικά afro-latin διαμάντια. Εντός αυτού του πνεύματος βρίσκεται το “Tam Tam Tam Reimagined” από το project Sonzeira του αγαπημένου μου Gilles Peterson. Μια προσέγγισή του στο “Tam Tam Tam” του 1958 (Polydor Brasil – LPNG 4016) του José Prates, δίσκου που λατρεύω και που περιέχει το original “Nanã Imborô”, δηλαδή τη βασική μελωδία που ακούσαμε έπειτα από τον Jorge Ben και φυσικά τον Sergio Mendes ως “Mas, que Nada!”. Ο Gilles με τη βοήθεια καταπληκτικών συνεργατών (Will Horrocks, Rob Gallagher, Moses Boyd) δανείζεται φράσεις από το original Tam Tam Tam και χτίζει κάτι καινούριο και αναμφίβολα μαγικό.
– Πού άκουσες την αγάπη μέσα του;
– Με το που ξεκινά ο δίσκος, μόνο αγάπη “ακούω”, “βλέπω” και νιώθω … Οι πρωτόλειοι Afro-Brazilian tribal ήχοι του μετεξελίσσονται σε tropicalia-dub και μια πανδαισία ηχοχρωμάτων γίνεται βιωματική εμπειρία για τον ακροατή που ΑΠΛΩΣ θα αφεθεί στην ερωτική αυτή πράξη, της ακρόασης του δίσκου..
–Πότε και πού άκουσες το άλμπουμ που λες πρώτη φορά;
– Εδώ: gillespetersonpresentssonzeira.bandcamp.com . To πότε; Όταν δημοσιοποίησε τα καθέκαστα ο Gilles. Έτσι κι αλλιώς το original του Prates του ’58 κυλάει μέσα μου. Και από το ’14, που επανακυκλοφόρησε, κοσμεί τη δισκοθήκη μου (για το original ούτε συζήτηση…)
-Κάνε την καρδιά σου “πετρα”, υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις;
– Λέω εύκολα το “Não Há Sol”. Είναι 1′.59’’ λεπτά συμπυκνωμένου μουσικού χρόνου απόλυτης ηδονής. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να περιγράφουμε συναισθήματα, απλώς ακούστε το.
