Του Γιώργου Ράλλη //

– Ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ “σήμερα”; 

-Το “The point of no return” του Hugo Kant. Κυκλοφόρησε το 2014 από την Bellring, η οποία έχω την εντύπωση πως είναι στην ουσία η δισκογραφική που δημιούργησε ο ίδιος για τις κυκλοφορίες του καθώς δεν έχω καταφέρει να βρω κάτι άλλο δικό της πέρα απ’ τον συγκεκριμένο δίσκο.

– Πού άκουσες την αγάπη μέσα του;

-Ωπ! Η ερώτηση μου θυμίζει τις “Τρύπες”… κοίτα ο Κant, σαν παραγωγός, έχει 4 στοιχεία που συνδέει με τον καλύτερο τρόπο στις δουλειές του και τυχαίνει να είναι και οι τέσσερις από τις μουσικές μου αδυναμίες. Μισός μουσικός, μισός beatmaker, συνθέσεις με εμφανή την tribal επιρροή, τόσο στα όργανα όσο και στις κλίμακες που κινείται, δομημένες γύρω από μια trip hop αισθητική και groove. Δουλεύω παράλληλα δύο projects αυτόν τον καιρό, το ‘’Stiko & Wag’’ και τη solo δουλειά μου… ο συγκεκριμένος δίσκος του Kant αποτέλεσε reference και στα δύο και αυτό τα λέει όλα σχετικά με την έμπνευση που μου έδωσε το άκουσμά του. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η προσοχή και η αγάπη που έδωσε ο καλλιτέχνης στη δουλειά του απ’ όλες τις πλευρές, πράγμα που καταλαβαίνει κανείς και μόνο πιάνοντας στα χέρια του το βινύλιο -διπλό-, πράγμα που δυστυχώς σπανίζει στις κυκλοφορίες της συγκεκριμένες σκηνής, όπου οι περισσότεροι μουσικοί δεν έχουν την πολυτέλεια και την στήριξη δισκογραφικών.

–Πότε και πού άκουσες το άλμπουμ που λες πρώτη φορά;

-Το album το άκουσα πρώτα διαδικτυακά, ίσως και την ίδια μέρα που “ανέβηκε” στο bandcamp. Ωστόσο, όταν πήρα το βινύλιο στα χέρια μου, όπως καταλαβαίνεις, έδωσα άλλη σημασία στο περιεχόμενο. Το “Hardware” λοιπόν το αγόρασα από τον ίδιο το περασμένο καλοκαίρι όταν είχε έρθει για να παίξει live στο Herbal Sync Festival που διοργανώσαμε στον πεζόδρομο της Αιόλου έξω από το Four Twenty the break bar. Ήταν δύσκολο να μην το αγοράσω αφού ήδη μου άρεσε πολύ η δουλειά και την χρησιμοποιούσα στα dj sets μου αλλά και μόλις μας είχε ταξιδέψει με το καταπληκτικό συνονθύλευμα tribal πνευστών και midi controllers τα οποία χρησιμοποίησε για το performance του. Θυμάμαι γύρισα σπίτι τα ξημερώματα μεθυσμένος από μουσικές, vibes και αλκοόλ και αντί να κοιμηθώ έβαλα τον δίσκο να παίζει και απόλαυσα ξανά τους ήχους του με μισόκλειστα μάτια και χωρίς πολλές σκέψεις…. ξύπνησα όταν η βελόνα έφτασε στο τέλος της πρώτης πλευράς του πρώτου βινυλίου και έπρεπε να κοιμηθώ…ανθρώπινα. Το άλλο πρωί (ή μάλλον μεσημέρι) συνέχισα την ακρόαση με τον καφέ και το τσιγάρο μου στον αγαπημένο μου χώρο, το studio – σαλόνι του σπιτιού μου. Η μελωδία και η ατμόσφαιρα της μουσικής ήταν πιο έντονη και απ’ το hangover μου.

-Κάνε την καρδιά σου “πέτρα”, υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις;

To “Erhu”

δείτε, ακούστε περισσότερα για τον Stiko εδώ:

στο κανάλι του στο YouTube – https://www.youtube.com/c/Stikomusic

-στο bandcamp – https://stiko-antilope.bandcamp.com/

-στο facebook – https://www.facebook.com/StikoAntilope/

-στο instagram – https://www.instagram.com/stiko_music/