2017. Διαλέξαμε τα καλύτερα πέντε (5) άλμπουμ που διάβασε η βελόνα του πικ – απ ή ακτίνα του c.d. player ή η εφαρμογή στο κινητό στη διάρκεια της χρονιάς. Και το κάναμε έχοντας κατά νου πως η μουσική υπάρχει παντού. Λες και είναι εισιτήριο ταξιδιού που μπορεί να σε στείλει από την Αφρική ως την Ευρώπη πιο γρήγορα και από αεροπλάνο. Λες και είναι ο γευστικότερους μπουφές της που έφτιαξαν οι καλύτεροι σεφ από όλες τις ηπείρους της γης. Οι παρακάτω τίτλοι, τα παρακάτω σχόλια δεν ανήκουν στο βαρετό κλισέ “ακούσαμε πριν από σένα για σένα”. Είναι απλώς μια σπρωξιά ν’ ακούσεις μαζί μας μουσική. Να μοιραστούμε κάτι μεταξύ μας. Αυτά… Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή τη δημοσιογράφο Μαρία Μαρκουλή, τους μουσικούς προαγωγούς Σεραφείμ Τσοτσώνη (Serafim Tsotsonis, Ocean Hope) και Βασίλη Νάκη (Papercut). Toν παραγωγό του ραδιοφώνου Μάνο Τζανακάκη. Τον Γιώργο Ράλλη από το δισκοπωλείο Underflow.

Μαρία Μαρκουλή – συγγραφέας, δημοσιογράφος mariamarkouli.gr

1.Kendrick Lamar, “Damn” Το δυνατό, μαχητικό, ευφάνταστο, συγκινητικό, ηρωϊκό παρών του Kendrick Lamar μέσα στη χρονιά. Εντυπωσιακό το πόσο διαφορετικά πράγματα αποκαλύπτει κάθε φορά που το ακούω. Το ότι καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον ψηλά με διαδοχικά άλμπουμ ανεβάζει ακόμη περισσότερο την αξία του damn

2.Thundercat, “Drunk”Η σκηνή του Λος Άντζελες -Καλιφόρνιας -Δυτικής Ακτής έχει φύγει πια μπροστά. Πες το jazz-electronica/neo-soul, πες το άλμπουμ της χρονιάς, όπως θέλεις πες το, το πολυπρισματικό, «μεθυσμένο» πόνημα του Thundercat, αντανακλά επιρροές και επιδράσεις και λαμπερή τζαζ ψυχή. Αν ζούσε, μπορεί να ήταν γκεστ ο Μiles

3.Beck “Colors”

Αψεγάδιαστος Beck με φανταζί, uptempo πολυχρωμία, pop/electro/disco/funk/dance/ 70s rock σε εναλλαγές και προσμίξεις από την παλέτα των ήχων που δεν σταματά να ανανεώνει. Με αλλα λόγια – he did it again

4.Dan Auerbach, “Waiting on a song”

Instant love! Από το vintage Nashville άρωμα και το reverb της κιθάρας, από την εποχή που τα τραγούδια «σέρφαραν» και έφερναν ιστορίες από τον δρόμο. Οι μουσικές αναζητήσεις του Dan και το πάθος του να ‘σκάβει’ στην ιστορία των διαφορετικών μουσικών στιλ, φέρνουν άλμπουμ για να δεθείς μαζί του. Aν ζούσε, γκεστ εδώ θα ήταν ο Lee Hazlewood

5.King Krule, “The OOZ”Ατμοσφαιρικός όπως πάντα ο νέος και κινηματογραφικός επίσης, πάνω σε μουσικό σενάριο, εδώ, με σκοτεινούς dubstep χαρακτήρες, τζαζ μοιραίες υπάρξεις, καταιγιστική ελεκτρο-δράση και b-movies φυσιογνωμίες που κλέβουν την παράσταση. Κυρίως όμως συνεχείς ανατροπές

Σεραφείμ Τσοτσώνης – μουσικός παραγωγός (Serafim Tsotsonis, Ocean Hope)

1.Ryuichi Sakamoto – async

2.Peter Broderick – All Together Again
3.John Maus – Screen Memories


4.Keep Shelly in Athens – Philokalia
5.Susanne Sundfør – Music For People In Trouble

Papercut (Βασίλης Νάκης) – μουσικός παραγωγός

1. Melanie De Biasio – Lilies
Σκέφτομαι: Belgian chocolate.

2. Charlotte Gainsbourg – Rest
Πιστεύω: Ο μπαμπάς θα ήταν υπερήφανος.

3. Kamasi Washington – Harmony Of Difference
Νομίζω: Αν νομίζετε ότι δεν σας αρέσει η jazz, ακούστε το. Μπορεί  και να αλλάξετε γνώμη

4. Warhaus – Warhaus
Δίλημμα : Ο Leonard Cohen δεν ζει πια. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος

5. Portico Quartet – Art In The Age Of Automation
Πολυμορφία:  Τόσο απλό, τόσο όμορφο. Τόσο οικείο, μα και τόσο καινούργιο

Μάνος Τζανακάκης – Ραδιοφωνικός Παραγωγός Στο Κόκκινο 93.4 fm Θεσσαλονίκη, 105.5 fm Αθήνα

1.Δημήτρης Μυστακίδης – Amerika (Fishbowl Music Tank)

H ιστορία επαναλαμβάνεται 100 χρόνια μετά και μας αφορά όλους. Επιπλέον παικτικά, ο Μυστακίδης αναβιώνει και εξελίσσει την τεχνική της τσιμπητής κιθάρας (του πρωτοποριακού δηλαδή world music fusion, ρεμπέτικων και blues) και μαγεύει τα διεθνή ακροατήρια

2.Canzoniere Grecanico Salentino – Canzoniere (Ponderosa)


Aρχαίες παραδόσεις και αξίες της Κάτω Ιταλίας, ισορροπούν και αναδεικνύονται εμπνευσμένα στο σήμερα. Νέα δισκάρα για την πολυταξιδεμένη μπάντα με 40 χρόνια και πλέον πορείας, με την σκυτάλη στις νεότερες γενιές

3.Robert Plant – Carry Fire (Nonesuch Records)


Ανήσυχος, ψαγμένος, με έκδηλες τις world επιρροές και δεδηλωμένη και εμφανή αντιπάθεια στις αρπαχτές και τα πισωγυρίσματα. Ο 69χρονος νέος και φρεσκότατος Robert Plant, δίνει μαθήματα μουσικής και ζωής στους συνομήλικούς του δεινόσαυρους

4.Τrio Da Kali & Kronos Quartet – Ladilikan (World Circuit)


Άρτια και μαγική μείξη πολιτισμών, από τους ειδήμονες σε ετερόκλητες συνεργασίες Kronos, το κορυφαίο κουαρτέτο εγχόρδων από το Σαν Φρανσίσκο, και το Trio Da Kali από το Μάλι, όλοι γόνοι σπουδαίων μουσικών και φωνών και συνεχιστές παραδόσεων με ρίζες στον 13ο αιώνα μ.Χ.

5.Μάρθα Μαυροειδή – Η Κλωστή και το Βελόνι (Violins Productions)


A capella διαμάντι, με πολλές ελληνικές και διεθνείς συνεργασίες, με παραδοσιακό υλικό και νέες συνθέσεις, από την πολυτάλαντη μουσικό, συνθέτιδα και εδώ μόνο, τραγουδίστρια και χορωδό. Ουσιαστικά διεθνής καλλιτέχνις

Γιώργος Ράλλης (Underflow record store, D.J. στο Streetwise bar & ιντερνετικραδιοφωνικός παραγωγός στο milk n chocolate radio) 

1. Maalem Mahmoud Gania – Colours Of The Night (Hive Mind Records)
Για πρώτη φορα σε lp σπουδαίος μουσικός με πολλές και διαφορετικές συνεργασίες

2. Αlfa mist – antiphon (Pink Bird Recordings)
Όταν η τζαζ συνάντησε την hip hop έτσι που έγιναν ένα

3. Wolfy Funk Project – Mindtrap
Eλληνικο funk που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μπάντες του εξωτερικού. Ενώ παίζω όλο το άλμπουμ από το Νοέμβριο του 2016, κατάφερα να τους δω live μόλις πριν μια εβδομάδα

4. Heliocentrics – A World of Masks (Soundway)
Συνέχεια στην εξαιρετική πορεία τους όπου σε αυτό το άλμπουμ συναντάμε και γυναικεία φωνητικά για πρώτη φορά και με μια εμφάνιση στην Αθήνα που δυστυχώς ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή

5. Okay Temiz / Johnny Dyani – Witchdoctor’s Son (Matsuli Music)
Ένα από τα καλύτερα repress για το 2017. Όταν τα τουρκικά κρουστά συναντούν το αφρικανικό μπάσο

Γιάννης Παναγόπουλος – fragilemag.gr

1.Thievery Corporation – The Temple of I & I
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Thievery παίρνουν κάτι από τη μουσική κουλτούρα της Τζαμάικα. Αυτή τη φορά όμως βούτηξαν για τα καλά μέσα της. Το The Temple of I & I είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ως σήμερα.

2.Thundercat – Drunk


Λιώνω για όλο αυτό το χαώδες space-jazz-punk-funk-experimental. Μου αρέσει πολύ. Αυτό το άλμπουμ είναι σαν τη καφεΐνη. Εκεί που όλα μοιάζουν να κοιμούνται το ακούς και ο κόσμος είναι ξανά σε φρενήρη κίνηση. Συμμετέχουν και οι Kendrick Lamar, Wiz Khalifa, Michael McDonald (!) και Kenny Loggins (!!).

3.Portico Quartet – Art in the Age of Automation

Κάπως έτσι φαντάζομαι αυτό που κάποτε είπαμε Nu Jazz στα καλύτερά της. Το “Art in the Age of Automation” κυκλοφόρησε τον μήνα (Αύγουστο) που δεν κυκλοφορούν άλμπουμ. Και ίσως αυτός είναι λόγος που σε πολλούς πέρασε απαρατήρητο. Κατά τα άλλα όμως είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς (μακράν κιόλας)

4.LCD Soundsystem – American Dream


Εδώ είμαστε. Δεν υπάρχει παρθενογένεση… μπλα, μπλα,μπλα. Ο James Murphy στη διάρκεια του 2017 κυκλοφορούσε την πιο ώριμη ως LCD Soundsystem δουλειά του. Πλαστική ως το κόκαλο. Και, συχνά, ευαίσθητη όσο ποτέ στο παρελθόν.

5.Dem Juju Poets ‎– Liberated Thoughts


Το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς να το ακούς Παρασκευή βράδυ. Σου φτιάχνει τη διάθεση. Σε κάνει πιο κοινωνικό. Σε κάνεις να χορεύεις. Δεν το περίμενες η σχολή της electro – afro – funk να φτιάξει κάτι τόσο καλό αλλά με το άλμπουμ του Γερμανού παραγωγού David Hanke, που εδώ υπογράφει ως Dem Juju Poets, απλά τα κατάφερε.