Από την Ντέμη Αυλωνίτη //
Πόσο γοητευτικός μπορεί να φαίνεται ένας άνθρωπος στα μάτια μας όταν έχουμε πιει ένα – δύο ποτηράκια παραπάνω και νιώθουμε μόνοι; Και πώς ξενερώνουμε την επόμενη μέρα όταν ο άνθρωπος που θελήσαμε να πιστέψουμε ότι είναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους είναι ακριβώς το ίδιο; Κάτι τέτοιο συμβαίνει (σε υπερβολικό βαθμό) στον καταθλιπτικό και εσωστρεφή Μάικλ Στόουν (David Thewlis), κεντρικό ήρωα του “Anomalisa”.
Μια ταινία που κάποιοι θα κρίνουν ως ιδιοφυή και ωραία (κυρίως οι κριτικοί κινηματογράφου αντιλαμβανόμενοι την πρωτοτυπία που κρύβει το έργο του Charlie Kaufman, σεναριογράφου των ταινιών «Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» και της ταινίας «Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» και σκηνοθέτη του “Synecdoche, New York”) και κάποιοι άλλοι ως μονότονη. Είτε το επαναξιολογήσεις – προς το καλύτερο ή το χειρότερο – πρόκειται για ένα animation για ενήλικες, το οποίο ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες stop-motion ταινίες, καθώς έχει διατηρήσει τις «ραφές» στις εκφραστικές κούκλες του (στα πρόσωπά τους). Έχει όμορφη αισθητική. Και εστιάζει στην ανθρώπινη αδυναμία για επικοινωνία. Τη σκηνοθεσία συνυπογράφει ο Ντιουκ Τζόνσον.
Ο Μάικλ είναι ένας συγγραφέας εγχειριδίων αυτοβοήθειας και επαγγελματικής επιτυχίας που ταξιδεύει για μια μέρα στο Σινσινάτι όπου έχει να δώσει μια διάλεξη για την προώθηση του βιβλίου του “How May I Help You Help Them”. Στο ξενοδοχείο “The Fregoli” όπου διαμένει (στο δωμάτιο 1007) θα αναζητήσει συντροφιά. Μιας πρώην. Της Bella. Αλλά κι αυτή, όπως και οι υπόλοιποι που τον περιβάλλουν, αναμασά τις ίδιες φράσεις και συμπεριφορές. Γι ’αυτό και όποιος απευθύνεται στον Μάικλ προσέχουμε ότι έχει την ίδια φωνή με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Εκτός από μια θαυμάστριά του, η οποία τον σαγηνεύει παρά το σημάδι που έχει στο πρόσωπο και τις ανασφάλειές της. Η Lisa (Jennifer Jason Leigh). Που του τραγουδά το “Girls Just Want To Have Fun” της Cyndi Lauper κι έπειτα πέφτει στο κρεβάτι μαζί του. Ο Μάικλ ακούει για τη ζωή της (όπως το ότι έχει να πάει με άντρα οκτώ χρόνια) και της δίνει το παρατσούκλι Anomalisa (από το μη φυσιολογικό, το μοναδικό και το Lisa). Ο ενθουσιασμός του κρατά για λίγο. Μέχρι και το επόμενο πρωί όπου παίρνουν πρωινό μαζί και αντιλαμβάνεται ότι η Lisa μιλάει έχοντας φαγητό στο στόμα. Τότε κι εκείνη αρχίζει να ακούγεται σαν όλους τους άλλους. Έχει ενοχλητικές συνήθειες τις οποίες δεν είχε προσέξει όταν της πρότεινε να μοιραστούν τη ζωή τους.
Την ίδια μέρα, ο Μάικλ δίνει μια αποτυχημένη διάλεξη καθώς παθαίνει ψυχολογική παράκρουση και μπλέκει τις σημειώσεις του με τα προσωπικά του προβλήματα. Φωνάζει μέχρι το τέλος ότι δεν έχει κανέναν για να μιλήσει κι έπειτα διαμαρτύρεται για την αμερικανική κυβέρνηση. Κι έπειτα, ξεχνά την Anomalisa, τη «Θεά του Παραδείσου» όπως νόμιζε κάποτε, και επιστρέφει στο σπίτι του. Στη γυναίκα και στο γιο του (τη φωνή του δανείζει και στους δύο ο Tom Nooman). Δίνοντας στον τελευταίο για δώρο μια όμορφη γιαπωνέζικη κούκλα–αντίκα την οποία αγόρασε από ένα sex shop, το οποίο μπέρδεψε για κατάστημα παιχνιδιών. Όσον αφορά στη σύζυγο, τού έχει ετοιμάσει ένα πάρτι έκπληξη με φίλους, το οποίο βέβαια δεν τον ενθουσιάζει. Και πάλι τους βλέπει όλους ίδιους. Όμως ο Μάικλ έχει ήδη επιλέξει να επιστρέψει στην πεζή ζωή του. Με το αίσθημα του ανικανοποίητου που τον διακατέχει, μην μπορώντας να χαρεί οτιδήποτε. Και η ιστορία του (παράδειγμα προς αποφυγή) είναι ένα μάθημα για αναζήτηση της ουσιαστικής επαφής και ευτυχίας.
