Του Παύλου Θ. Κάγιου //

Χαμένη στη δεξιοτεχνία της είναι η πολυδιαφημισμένη «Αόρατη κλωστή», ενώ το μελό «Τα αστέρια δεν πεθαίνουν στο Λίβερπουλ» και το «δικό» μας «Dolphin man» είναι γεμάτα πάθος.

«Τα αστέρια δεν πεθαίνουν στο Λίβερπουλ»
Σημερινό μελό με πατίνα παλιάς κοπής που καταφέρνει πάντα να συγκινεί και να φέρνει δάκρυα στους θεατές όταν οι δόσεις όλων των συστατικών του είδους είναι σωστές. Κάτι που ισχύει στο εν λόγω φιλμ που βασίζεται στο βιβλίο του βρετανού ηθοποιού Πίτερ Τέρνερ που περιγράφει τη σχέση του με τη σταρ του παλιού Χόλιγουντ Γκλόρια Γκράχαμ, στις τελευταίες στιγμές της ζωής της. Η Γκράχαμ είχε κερδίσει Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο «Η ωραία και το κτήνος» το 1952 και πρωταγωνίστησε σε μεγάλες ταινίες της εποχής, όπως την «Υπέροχη Ζωή» του Κάπρα, το «In a Lonely Place» του Νίκολας Ρέι και το «Big Heat» του Φριτς Λανγκ.
Το δυνατό ειδύλλιο ανάμεσα στη θρυλική femme fatale και τον νεαρό εραστή της μετατρέπεται σύντομα σε μια βαθιά σχέση, με τον Τέρνερ να γίνεται το μοναδικό άτομο στο οποίο εκείνη βρίσκει παρηγοριά και δύναμη κατά τις τραγικές τελευταίες στιγμές της. Σαγηνευτική όσο ποτέ, η Γκράχαμ αφήνεται στον Τέρνερ, δίνοντας την τελευταία της συγκλονιστική παράσταση.

Ο Τζέιμι Μπελ πρωταγωνιστεί στον ρόλο του νεαρού και άγνωστου τότε Τέρνερ και η πολύ καλή Ανέτ Μπένινγκ υποδύεται την εκκεντρική Γκράχαμ, που αναπολεί μαζί του τις μεγάλες στιγμές της καριέρας της. Η σκηνοθεσία είναι του Πολ ΜακΓκίγκαν («Lucky Number Slevin» και «Victor Frankenstein»)

«Αόρατη κλωστή»
Πολυαναμενόμενο και πολυδιαφημισμένο φιλμ –είναι υποψήφιο για 6 Όσκαρ- που κατά τη γνώμη μου είναι κάτω των προσδοκιών ενός απαιτητικού σινεφίλ. Κι ας έχει όλα τα συστατικά για να γίνει ένα δυνατό φιλμ – τον πολύ καλό σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον, άψογους ηθοποιούς με πρώτο και καλύτερο τον Ντάνιελ Ντέι Λούις, τέλεια φωτογραφία «βαριά» μουσική, σκηνικά-κοστούμια ζηλευτά και εξαντλητικά γραμμένο σενάριο από τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή του.

Στο μεταπολεμικό Λονδίνο της δεκαετίας του ’50 ο σχεδιαστής ρούχων Ρέινολντς Γούντκοκ (Ντάνιελ Νέι Λούις) και η αδερφή του, Σίριλ (Λέσλι Μάνβιλ), κυριαρχούν στον χώρο της βρετανικής υψηλής ραπτικής, ντύνοντας μέλη βασιλικών οικογενειών, αστέρες του κινηματογράφου και εκπροσώπους της ανώτατης κοινωνικής τάξης. Παράλληλα, πλήθος γυναικών μπαίνουν εφήμερα στη ζωή του ιδιόρρυθμου Ρέινολντς, ενσαρκώνοντας τις κατά διαστήματα μούσες του και σταδιακά παραχωρούν τη θέση τους στις επόμενες, που θα έχουν ανάλογη τύχη. Η μόνη σταθερή γυναίκα στη ζωή του Ρέινολντς είναι η αδερφή του μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει, τυχαία, μια νεαρή γυναίκα, την Άλμα, η οποία γίνεται ερωμένη και μούσα του. Από τη στιγμή που ερωτεύεται και παραδίδεται στην Άλμα συνειδητοποιεί πως διασαλεύεται η απόλυτα ελεγχόμενη και προγραμματισμένη στην παραμικρή λεπτομέρεια ζωή του, και κάτι τέτοιο τον τρομοκρατεί. Η απρόσμενη αυτή ερωτική σχέση έρχεται να μεταμορφώσει και τους δύο, αλλά και την ίδια την ερωτική τους σχέση.

Μόνο που όλο αυτό το λεπτομερειακό κι ως ψιλοβελονιά γραμμένο σενάριο πλατειάζει και χάνεται σε αισθητικές εκκεντρικότητες χωρίς συναίσθημα και πάθος που δεν έχει… τελειωμό – κρίμα. Ένα άκρως καλαίσθητο φιλμ που ναρκισσεύεται τόσο πολύ που στο τέλος αφήνει τον θεατή με την αίσθηση πως ήταν… άνθρακας ο θησαυρός.
Ντάνιελ Ντέι Λούις

Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις – ολόκληρο το …σιδηρόδρομος όνομά του είναι Ντάνιελ Μάικλ Μπλέικ Ντέι Λούις (Danie- γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1957) είναι Βρετανός ηθοποιόςμε διπλή υπηκοότητα (βρετανική και ιρλανδική). Μετά τις σπουδές του στη θεατρική σχολή Bristol Old Vic, ο Ντέι Λιούις έπαιξε σε πολλά θεατρικά έργα και ταινίες, κερδίζοντας τρία Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, τέσσερα Βραβεία BAFTA, και δύο Χρυσές Σφαίρες. Είναι γνωστός ως ένας από τους πιο επιλεκτικούς ηθοποιούς της κινηματογραφικής βιομηχανίας, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει μόνο σε τέσσερις ταινίες την τελευταία δεκαετία.

«Dolphin Man»: Η ιστορία του Ζακ Μαγιόλ
Είναι ευχάριστη έκπληξη να βλέπεις ένα ντοκιμαντέρ με διεθνή απήχηση να είναι γυρισμένο από έναν Έλληνα σκηνοθέτη. Όταν, μάλιστα, αυτό είναι και το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του σκηνοθέτη χαίρεσαι διπλά. Ο Δημήτρης Χαρίτος, λοιπόν, σκηνοθετεί την ιστορία του θρυλικού δύτη Ζακ Μαγιόλ που ενέπνευσε τον σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν να δημιουργήσει τον έναν από τους δύο ήρωες του «Απέραντου γαλάζιου» του. Αφηγητής του ντοκιμαντέρ είναι ο Ζαν-Μαρκ Μπαρ, ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον Μαγιόλ στο «Απέραντο Γαλάζιο».

Το ντοκιμαντέρ Dolphin Man μας ταξιδεύει στον κόσμο του Ζακ Μαγιόλ, μεταφέροντας το επείγον μήνυμά του για την προστασία της θάλασσας και τη βιωματική εμπειρία της επανασύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.
Από την Κάρπαθο ως τις Μπαχάμες και από την Έλμπα της Ιταλίας ως την Ινδία και την Ιαπωνία, συγγενείς, φίλοι και ‘κληρονόμοι’ του Μαγιόλ, όπως οι παγκόσμιοι πρωταθλητές κατάδυσης William Trubridge και Umberto Pelizzari, μοιράζονται το όραμα αυτού του πολυδιάστατου χαρακτήρα που έμελλε να αλλάξει ριζικά τη σχέση μας με τη θάλασσα.

Το Dolphin Man συνδυάζει σπάνια αρχειακά φιλμ με σύγχρονες υποβρύχιες λήψεις, για να ανακαλύψει πώς ο ‘άνθρωπος δελφίνι’ έγινε το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, συνδέοντας την ελεύθερη κατάδυση με ένα εσωτερικό ταξίδι που μας φέρνει σε επαφή με τον βαθύτερο εαυτό μας.

Ο Λευτέρης Χαρίτος
Γεννημένος το 1969 ο Λευτέρης Χαρίτος κάνει εδώ την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του και το σλόγκαν του Ζακ Μαγιόλ «Προτιμώ να χάσω τον εαυτό από το πάθος μου, παρά να χάσω το πάθος μου» στάθηκε ο «οδηγός» του για να γυρίσει αυτό το ντοκιμαντέρ. Και ο ίδιος έχει πει:  «Η σχέση μου με τον Ζακ Μαγιόλ άρχισε όταν είδα την ταινία του Λικ Μπεσόν «Απέραντο Γαλάζιο». Είναι μια ταινία που δεν μπορεί, ακόμα και σήμερα, να αφήσει κάποιον ανεπηρέαστο. Η έντονη γοητεία που μου άσκησε η σχέση του Μαγιόλ με τη θάλασσα, αυτό το πάθος να φτάσει όσο πιο βαθιά μπορούσε, με είχε ζαλίσει. Είδα τη θάλασσα με άλλο τρόπο, απέκτησε χαρακτήρα και ζωή αυτό το μπλε του πλανήτη. Αυτή είναι, ίσως και η πιο σημαντική προσφορά του Μαγιόλ: η αγάπη που μετέδωσε στους ανθρώπους για τη θάλασσα και τη ζωή που υπάρχει στο βυθό».

«Ο άνδρας που έριξε τον Λευκό Οίκο»
Τελικά, όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στην τέχνη, σημασία επιτυχίας έχει το σωστό τάιμινγκ. Κάτι που σκεφτόμουν βλέποντας αυτό το φιλμ. Το σενάριό του βασίζεται στην αληθινή ιστορία του πιο άγνωστου άνδρα στην Αμερικανική ιστορία, του Μαρκ Φελτ, του δεύτερου σε ιεραρχία αξιωματικού του FBI, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως το «βαθύ Λαρύγγι» ή αλλιώς καρφί στο σκάνδαλο του Γουότερεγκεϊτ. Γιατί; Ε, μετά από 50 χρόνια και τόσα και τόσα φιλμ γύρω από Γουότεργκεϊτ, ποιος ενδιαφέρεται. Εκτός κι αν δεις αλλιώς εκείνη την εποχή και τα σκάνδαλά της όπως έκανε ο Σπίλμπεργκ με το φετινό «The post» .
Εδώ, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το απασχολεί η ταυτότητα του μυστικού πληροφοριοδότη που παρέμεινε για πάνω από 30 χρόνια πηγή συνεχούς δημόσιας περιέργειας και εικασιών μέχρι που το 2005 ο Φελτ αυτοαποκαλύφθηκε μέσω ενός άρθρου στο Vanity Fair. Ενώ το όνομά του έγινε δημοσίως γνωστό για πάνω από μία δεκαετία, λίγοι γνώριζαν την προσωπική και επαγγελματική ζωή του εξαιρετικά ιδιοφυούς και ασυμβίβαστου Φελτ, ο οποίος ρίσκαρε και τελικά θυσίασε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων της οικογένειας, της καριέρας και τελικά της ελευθερίας του, για να φέρει στο φως αυτά που γνώριζε..
Σκηνοθεσία: Πίτερ Λάντσμαν
Ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Νταϊάν Λέιν, Τζος Λούκας, Τόνι Γκόλντγουϊν, Μάρτον Kσόκας