Του Απέναντι //

Ζω στην Τουρκία, είμαι Τούρκος, δεν έχω καμιά διάθεση να σωπάσω.

Αντί προλόγου,

Στην Τουρκία, προχθές, το ψηφοδέλτιο που καλούμασταν να ρίξουμε στην κάλπη δεν είχε μόνο δύο λέξεις το «Ναι» και το «Όχι». Είχε και δύο χρώματα. Το λευκό και το καφέ. Πάνω στο λευκό υπήρχε η λέξη Ναι. Πάνω στο καφέ η λέξη Όχι. Λέμε «Καφέ χρώμα» όταν αναφερόμαστε στα σκατά. Προπαγάνδα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ποιος θα περίμενε πως το χρώμα των κοπράνων περιελάμβανε την έννοια της ελπίδας;

 Είναι μια συνταγματική τροποποίηση που θα παραδώσει σε έναν άνθρωπο τα πάντα. Και οι θεσμοί μοιάζουν ανήμποροι να αντισταθούν στην ορμή της αυθαιρεσίας του. Οι δρόμοι και οι διαδηλώσεις είναι η πίστα για τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας να δείξει τη δύναμη του.

Παραδώσαμε τα κλειδιά της ειρήνης σε έναν άνθρωπο. Πριν πάμε στα όσα θα φέρει η επομένη μέρα θέλω να περιγράψω τις συνθήκες που ο λαός της Τουρκίας κλήθηκε να ψηφίσει στο τελευταίο δημοψήφισμα. Το «Ναι» είχε υπό τον έλεγχό του κάθε μιντιακό μέσο. Το κονδύλι που δαπανηθήκε για την ψήφο που θα έφερνε στον πρόεδρο Ερντογάν την πλειοψηφία που ήθελε ήταν τεράστιο. Ο στρατός. Η αστυνομία. Οι κρατικοί λειτουργοί ήταν θεσμοί που επιστρατεύτηκαν για να πείσουν τον λαό να ψηφίσει Ναι. Οι φορείς και απλοί πολίτες που τήχθηκαν δημόσια υπέρ του όχι στιγματίστηκαν ως τρομοκράτες, ως προδότες. Το bullying ήταν ατέρμονο. Για τους ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και το σωστό ή το λάθος, το πεπρωμένο είναι υπόθεση του θείου που κοιτά τους πάντες από ψηλά, το δίλλημα στάθηκε στο ύψος του γελοίου. «Το Ναι είναι υποχρεωτικό» του είπαν. «Αν ψηφίσεις όχι θα πας στην κόλαση» του είπαν.

-Η άποψη του Ναι ενισχύθηκε από το κράτος, ενισχύθηκε σε συντριπτική πλειοψηφία από την επικρατούσα θρησκευτική άποψη. Οι εθνικιστές και οι φανατικοί του Ερντογάν είχαν υποσχεθεί έναν παράδεισο. Την εκβιαστική και πολυδιαφημισμένη άποψή τους άκουσε το 51% του λάου. Το 51%, ένας στους δύο Τούρκους δηλαδή, πιστεύει ακόμα σε χρεοκοπημένα υλικά όπως η πολιτική που ασκείται σήμερα στη χώρα μας.

-Εκείνο που πονάει όμως τον πρόεδρο. Την κυβέρνηση του. Εκείνους που τον στηρίζουν είναι τα αποτελέσματα που έφεραν η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα, η Σμύρνη, τα Άδανα, το Ντιγιαρμπακίρ, η Μερσίνα. Παρά τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό υπέρ του Ναι που δεχτήκαν, οι πληθυσμοί των πόλεων αντιστάθηκαν. Το 49% που ψήφισε Όχι στην συνταγματική αναθεώρηση που θα κάνει τον Ερντογάν σουλτάνο είναι η Τουρκία της υπόσχεσης για ένα πιο ελπιδοφόρο αύριο.

Δημοκράτες διαδηλώνουν υπέρ της δημοκρατίας χτες το βράδυ στο Μπεσίκτας (Κωνσταντινούπολη)

Είμαι ένας ψηφοφόρος του Όχι. Και θεωρώ πως η στάση μου είναι ένας αγώνας για τη δημοκρατία, όχι ένας αγώνας για την κατάληψη της εξουσίας.

-Ένα 55% ή ένα 60% θα έκανε την κατάσταση για τον Ερντογάν πολύ εύκολη. Το 51% μοιάζει ασθενικό μπρος στην ορμή που είχε καταθέσει δημόσια πριν το δημοψήφισμα. Και το θλιμμένο του πρόσωπο τη βραδιά που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ήταν μια επικοινωνιακή νίκη άνευ προηγουμένου για την προοδευτική Τουρκία. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η χώρα τώρα είναι… Ποια θα είναι η επομένη μέρα του δημοψηφίσματος; Ποια θα είναι η διάρκειά της;

-Ακόμα και αν οι προβολείς της επικαιρότητας δεν έχουν ακόμα δείξει το μεγάλο πρόβλημα που έρχεται θεωρώ πως η οικονομική κρίση που θα πλήξει τη χώρα μου πλησιάζει πολύ γρήγορα. Όλα δείχνουν πως η οικονομία μας είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Θεωρώ πως σύντομα, στις αρχές του καλοκαιριού, θα δούμε τις πρώτες πραγματικές καταστροφές που θα πλήξουν τη ζωή και την οικονομία μας αυτού του μονοπρόσωπου συστήματος εξουσίας που εγκαταστάθηκε στη χώρα.

Bίντεο από τη διαδήλωση:

 

-Ο Ερντογάν θα τρίψει τα χέρια του όταν η οικονομική καταστροφή επέλθει. Για μια ακόμα φορά θα θολώσει τα νερά. Θα πει πως για το κραχ φταίνε οι άλλοι. Εκείνοι που πηγαίνουν κόντρα στη θέληση του. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα μεταθέσει ένα πρόβλημα. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα δείξει τους αντιπάλους του ως το υπέρτατο πρόβλημα της χώρας που κυβερνά. Άραγε πόσο άχρηστος είναι ένας κυβερνήτης που στα δύσκολα, στα εγκλήματά του, δείχνει ως ενόχους τους αντιπάλους του;

To 51% που πήρε ο πρόεδρος Ερντογάν είναι ένα ποσοστό που εμποδίζει την εύκολη μετακίνηση της δύναμης στα χέρια του. Το 49% που αντιτάχθηκε στη θέλησή του είναι ένα  αρκετά μεγάλο ποσοστό. Έχει τη δύναμη να αποτρέψει όλα όσα οι βλέψεις του αναβλύζουν;

-Η δημοκρατική αντιπολίτευση της Τουρκίας μετά το δημοψήφισμα βγήκε ενισχυμένη. Το Όχι ήταν ένα μαζικό κίνημα. Έχει όμως πολύ δρόμο μπροστά της αν θέλει πραγματικά να νικήσει τις εθνικιστικές – θρησκευτικές αξίες που κυβερνούν τη χώρα.

Ξέρετε, μου αρέσει πολύ που Αλεβίτες, Σουνίτες, Κούρδοι, Τούρκοι, συντηρητικοί ψηφοφόροι που ανήκουν στο κοσμικό σώμα των πολιτών, αριστεροί, γυναίκες που δεν θέλουν να κυκλοφορούν με το πρόσωπο ή το κεφάλι καλυμμένο με μαντίλα, δώσαμε έναν αγώνα χέρι – χέρι.

Ο αγώνας μας υπέρ της συνοχής πέτυχε.

Ο διάλογος ανάμεσά μας μόλις ξεκίνησε. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η αξία της κοινής λογικής είναι οι απόψεις που πρεσβεύουμε. Θέλουμε μια αξιοσέβαστη χώρα. Θα επτιύχουμε μόνο αν πρώτα σεβαστούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που αισθάνθηκα πως μια συλλογική πολιτική απόφαση του λάου με εκφράζει. Τα νέα είναι όμορφα σήμερα από την Τουρκία. Έχουμε μόλις ξεκινήσει να περπατάμε σε έναν όμορφο δρόμο. Μιλώ λες και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με δικαιώνει στο 100%. Το 49% των Τούρκων ψήφισαν την ελπίδα. Ξέρετε για όλους εμάς εδώ το να πούμε «Όχι» παρουσιαζόταν σαν ένα αμάξι που τρέχει με φρενήρη ταχύτητα στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας αυτοκινητόδρομου.