Του Γιάννη Παναγόπουλου //
Ο Άρης Θεοδωρόπουλος είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες οδηγούς βουνού και προπονητές αναρρίχησης, με πολυεπίπεδη εμπειρία που ξεπερνά τις τρεις δεκαετίες και εκατοντάδες αναρριχήσεις σε μεγάλα ορεινά συγκροτήματα, απρόσιτες κορυφές και κάθετους βράχους. Αυτό, όμως, που τον καθιστά ξεχωριστό είναι το ότι καθιέρωσε την Κάλυμνο ως τον κορυφαίο αναρριχητικό προορισμό στον κόσμο.
“Από πολύ μικρός περπατούσα με τους γονείς μου στο βουνό. Στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, με φίλους, μας άρεσε να ψάχνουμε εύκολα μονοπάτια σε βουνά που βρίσκονταν κοντά στα σπίτια μας. Στις επόμενες τάξεις αποφασίσαμε να οργανωθούμε καλύτερα. Αρχίσαμε να παίρνουμε μονοπάτια που μας έβγαζαν σε καταφύγια. Ταξιδεύαμε για να γνωρίσουμε τον Όλυμπο, την Γκαμήλα. Oλες αυτές οι μικρές περιπέτειες μου άρεσαν. Ανέδειξαν το πάθος μου για την ορειβασία, την αναρρίχηση». Hταν τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν ο Άρης Θεοδωρόπουλος αποφάσισε να αλλάξει το τοπίο της ελληνικής ορειβασίας για πάντα: «Εκείνη την περίοδο αποφάσισα να συνεργαστώ με έναν ορειβατικό σύλλογο. Ξεκίνησα να οργανώνω σχολές ορειβασίας και αναρρίχησης σε επαγγελματικό επίπεδο. Έως εκείνη τη στιγμή οι ορειβάτες ήταν ερασιτέχνες. Το 1989 αποφάσισα να κάνω το αυτονόητο. Κάτι που στη Γαλλία συνέβαινε ήδη από το 1821, όταν στην περιοχή του Σαμονί οι οδηγοί βουνού έφτιαξαν το δικό τους οργανωμένο σωματείο. Την ίδια στιγμή που εδώ υψώναμε ή υποτίθεται πως υψώναμε το λάβαρο της επανάστασης, οι Γάλλοι επαγγελματίες ορειβάτες είχαν εξελίξει τη σχέση τους με το βουνό, συνασπιζόμενοι σε συνδικάτο. Έστω και με καθυστέρηση η οργάνωση των ορειβατών έπρεπε να συμβεί κάποτε και εδώ».
Ο Άρης ασχολείται με όσα μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος στο βουνό από το 1980, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 είναι Οδηγός Βουνού, προπονητής αναρρίχησης της Γ.Γ. Αθλητισμού και κάτοχος διπλώματος εκπαιδευτή από την Ελληνική (ΕΟΟΑ) και τη Γαλλική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης. Είναι επικεφαλής των σχολών ορειβασίας και αναρρίχησης του Συλλόγου ΕΟΣ Αχαρνών, μιας «κυψέλης» εκπαίδευσης αναρριχητών. Από το 1999 έχει κάνει την Κάλυμνο δεύτερο σπίτι του και τα «υπέροχα» βράχια της δημοφιλέστερο αναρριχητικό προορισμό της Γης. Η ζωή του είναι δεμένη σφιχτά με όσες εμπειρίες μπορεί να μαζέψουν η ψυχή και το σώμα ενός ανθρώπου, εξερευνώντας μονοπάτια, κοφτερούς βράχους και απότομα βουνά. Ο Θεοδωρόπουλος είναι εύκολος άνθρωπος. Γνωρίζει τι του αρέσει. Γνωρίζει πού θέλει να πάει με αυτό που του αρέσει. Είναι από εκείνους που μπορούν να έχουν άποψη για τις επαγγελματικές τους επιλογές. «Η ορειβασία μπορεί να προβάλει κάτι το εναλλακτικό σε όλους. Ακόμα και ένας σαραντάρης που δεν έχει ποτέ αθληθεί στη ζωή του μπορεί να ασχοληθεί μαζί της. Το κόστος της είναι αμελητέο. Η Πάρνηθα έχει διαδρομές που όλοι μπορούν να τις περάσουν. Στον ορειβατικό σύλλογο με τον οποίο συνεργάζομαι συναντώ καθημερινά ανθρώπους που κατάλαβαν σε μεγάλη ηλικία πως πρέπει να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους. Ένας άνθρωπος που δεν υποφέρει από παχυσαρκία ή σοβαρό πρόβλημα υγείας μπορεί στην ορειβασία να βρει μια συναρπαστική διέξοδο».
•Κάλυμνος, το νησί με τα χαρισματικά βράχια
Το 1999 ο Άρης Θεοδωρόπουλος έφτασε στην Κάλυμνο. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε μάθει πως Ιταλός συνάδελφός του, που είχε επισκεφθεί κατά τύχη το νησί, δήλωνε εντυπωσιασμένος από τα βράχια του. Ο Άρης λέει: «Οι περιγραφές του περιβάλλονταν από τόση συγκίνηση για όσα συνάντησε. Ηταν επόμενο να βρεθώ κι εγώ εκεί. Αν με ρωτήσετε γιατί η Κάλυμνος κατάφερε να γίνει ο υπ’ αριθμόν ένα αναρριχητικός προορισμός στον κόσμο, θα σας πω επειδή έχει χαρισματικά βράχια. Όταν άρχισα να την ψάχνω, ανακάλυψα πως ο Ιταλός έχει ανοίξει μόνος του 40 διαδρομές. Σήμερα έχουμε 3.100.
Η Κάλυμνος, όχι άδικα, έχει γίνει ένας μαγνήτης για αναρριχητές απ’ όλον τον κόσμο. Όταν, γύρω στο 2000, είπα για πρώτη φορά στις τοπικές Αρχές ότι τα βράχια αρκούν για να προσφέρουν νέους δρόμους ανάπτυξης στο νησί, με κοίταγαν λες και μιλούσα άλλη γλώσσα. Και όμως, η επίσημη Κάλυμνος ποτέ δεν αρνήθηκε όσα της ζήτησα. Απλά έπρεπε “όπως συμβαίνει συχνά με το ελληνικό Δημόσιο” να επιμένω και να περιμένω για να λειτουργήσει κάτι. Την πρώτη χρονιά που οργάνωσα αναρριχητική συνάντηση, οι επισκέπτες δεν ξεπέρασαν τους 100. «Τώρα, κάθε χρόνο, έχουμε περισσότερους από 10.000 Υπάρχουν σήμερα επαγγελματίες Καλύμνιοι που ζουν από την αναρρίχηση. Θεωρώ πως καταφέραμε να οργανωθούμε σωστά. Ο αναρριχητικός οδηγός της Καλύμνου που εκδίδουμε με τους συνεργάτες μου κάθε δύο έως τρία χρόνια, δεν είναι απλά ο πιο ευπώλητος, αλλά ο καλύτερος του κόσμου, όπως υποστηρίζουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι».
Δείτε το βίντεο:
Μια τελευταία ερώτηση για τον Άρη: «Πού συναντά την ευτυχία ένας αναρριχητής; Όταν ολοκληρώνει μια δύσκολη ανάβαση;». Μας απαντά: «Με καλύπτουν απόλυτα τα λόγια του ποιητή που λέει πως σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Ακόμα και σε επιμέρους προσπάθειες νιώθεις ικανοποίηση. Ενας αναρριχητής γνωρίζει πως με το που θα φτάσει στην Ιθάκη του, υπάρχει μια καινούργια που πρέπει να ταξιδέψει για να τη βρει»
