Του Γιάννη Παναγόπουλου //
Φωτογραφία: Βούλα Ανεβλαβή – Βίντεο: Michael Tzanoglos (Merlin’s Music Box)
Βλέποντας αφίσες στην πόλη και διαβάζοντας σουρεάλ ποστ στο facebook έφτασα στους Athenian Phanerothyme Conspiracy. Το όνομα-σιδηρόδρομος, που με έστελνε στην ψυχεδελική flower – power σκηνή της δεκαετίας του ’60, ήταν σαν να έριχνε αλάτι στην περιέργειά μου. Ποιοι θα μπορούσαν να βάλουν σιτάρ, να σκεφτούν κάτι τόσο μακρύ για όνομα σε ροκ μπάντα της Αθήνας του 2016-2017; Ποστ το ποστ, μήνυμα το μήνυμα, βίντεο το βίντεο έφτασα στον Bill Hunchback. Μια από τις πιο αναγνωρίσιμες αντεργκράουντ φιγούρες της πόλης. Από εκείνες που τη μία οργανώνουν βραδιές beat ποίησης σε καφενεία στα Πατήσια και την άλλη ανεβαίνουν με σιτάρ σε σκηνές κλαμπ, πολυχώρους τέχνης για να παίξουν μουσική σε ψυχεδελική μπάντα. Ο Bill είναι, ίσως, και ο μοναδικός Έλληνας μουσικός – δάσκαλος του ινδικού παραδοσιακού οργάνου στη χώρα. Οι Athenian Phanerothyme Conspiracy το Σάββατο εμφανίζονται στο Beton 7. Φτάσε ως εκεί. Μουσική σαν τη μουσική τους δεν έχεις ξανακούσει, ίσως. Ναι, είναι τόσο μοναδικοί. O Bill Huntchback πέρασε χρόνο μαζί μας λύνοντας το μυστήριο του γκρουπ που συμμετέχει.
-Είστε η μοναδική μπάντα, ροκ μπάντα, στην Αθήνα που έχει σιτάρ στη σύνθεσή της. Τι άλλο μοναδικό έχει η μπάντα σας;
-Απ’ όσο γνωρίζω ναι, δεν πρέπει να υπάρχει άλλη ροκ εν ρολ μπάντα στην Ελλάδα που να έχει ως βασικό όργανο το σιτάρ. Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει άλλη και παγκοσμίως, εξαιρώντας διάφορες μπάντες που το έχουν χρησιμοποιήσει σε ηχητικά περάσματα για ένα ή δύο τραγούδια ή μπάντες έθνικ.
Τώρα όσον αφορά στη γενικότερη μοναδικότητα, αυτό που θέλουμε να κάνουμε με τα παιδιά είναι, μένοντας μέσα στα μεγάλα – πια – όρια του ροκ εν ρολ, να μην προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι το οποίο να κάνει κάποιος Αμερικανός ή Άγγλος καλύτερα, γιατί το κάνει ήδη από τα γονίδιά του.
Μοναδικό, λοιπόν, αν με ρωτάς εμένα σαν πρόσωπο κι όχι εκπρόσωπο της μπάντας, είναι το ανθρώπινο δυναμικό της Athenian Phanerothyme Conspiracy. Άνθρωποι με βαθιά σκέψη και μουσικοί με βαθιά γνώση, ιδεαλισμό και άποψη.
Είμαστε ο Γιώργος Καβουράκης στις κιθάρες. Ο Παναγιώτης Ελευθέριου στο μπάσο. Ο Νίκος Μπάρδης στην τρομπέτα και τα ηλεκτρονικά και φωνητικά εφέ. Ο Μανόλης Λιανής στα ντραμς και τα κρουστά. Κι εγώ στο σιτάρ, τη φυσαρμόνικα και μερικά ηλεκτρονικά.
-Το πρώτο πράγμα που συμφωνήσατε γύρω από το συγκρότημα, πριν κάνετε το συγκρότημα, ποιο ήταν;
-Πως η μουσική είναι ο οδηγός μας και πως ο ιδεαλισμός θα είναι ταυτόχρονος με τη μουσική. Δεν χρειάστηκε να το κάνουμε καν ακριβή λόγια ή κανόνα. Συνέβη ιδανικά.
-Μου δίνετε περισσότερο την εικόνα γκρουπ που τζαμάρει. Κάνω λάθος; Αν δεν κάνω λάθος αυτό είναι επιθυμία σας;
-Ο Τζέρι Γκαρσία είχε πει για τους Grateful Dead πως ποτέ δεν έπαιξαν το ίδιο κομμάτι δύο φορές. Ακόμα κι αν το έπαιζαν την ίδια μέρα.
Η μουσική μας είναι εγκεφαλική και ψυχοδηλωτική, έτσι κάνουμε πολύωρες πρόβες μέσα στην εβδομάδα, ώστε να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τεχνικά την οποιαδήποτε ταυτόχρονη ή κατά μονάδας μουσική ψυχοδήλωση. Αυτό ονομάζεται τζαμ; Δεν ξέρω.
Στο τζαμ υποτίθεται πως υπάρχει μια πρωτόλεια ιδέα την οποία χρωματίζουν οι παίκτες κι έτσι προκύπτει ένα τραγούδι που καταγράφεται κι επαναλαμβάνεται ίδιο. Τα τραγούδια μας είναι δομημένα με πολύωρη δουλειά αλλά ταυτόχρονα κι ελεύθερα. Αν μπορεί η περιφραστική μου αυτή προσέγγιση να ενταχθεί στον όρο τζαμ, τότε μέσα.
-Πώς σκεφτήκατε το όνομα του γκρουπ;
Phanerothyme είναι η πρώτη έκφραση για την λέξη Ψυχεδελικός. Αυτή υπήρξε η λέξη-βάση του ονόματος μας. Σημαίνει φανέρωση του θυμικού. Της- με μία έννοια- ψυχής που εγώ πιστεύω πως εντοπίζεται σε μία από τις συνεργασίες εγκεφαλικών νευρώνων. Το Athenian αφορά το γεγονός πως ξεκινάμε τη δράση μας από την Αθήνα για την οποία ούτε νιώθουμε κανένα …εθνικό παραλήρημα, μήτε ντρεπόμαστε όμως. Την αγαπάμε. Εδώ ζούμε. Από εδώ ξεκινάμε ό,τι κάνουμε. Το Conspiracy, ιδέα του Μιχάλη Μάζη που δεν παίζει πια μαζί μας, αφορά το γεγονός πως αυτή η ομάδα συνωμοτεί υπέρ των εκδηλώσεων της ψυχής, των μουσικών της και όσων θελήσουν να αφουγκραστούν σφαιρικά το ταξίδι που προτείνει, εν μέσω μιας δύσκολης “διαγώνιας εποχής”. Θεωρούμε πως τα μικρά κομματάκια της εκδήλωσης της αληθινής-αλήθειας του καθενός, μπορούν να ενωθούν φτιάχνοντας μια θετική συμπλήρωση των κινήσεων του ενός με τις κινήσεις του άλλου. Αυτό λείπει από την κοινωνία και σε αυτό μπορεί -λέμε- να βοηθήσει η μουσική. Να ενωθούμε μέσω των κοινών μας συναισθηματικών σημείων, αλλιώς διαπιστώσεις για το τι μας χωρίζει μπορούμε να κάνουμε επ’ άπειρον.
-Υπήρξε ποτέ άλλη ροκ μπάντα στην Ελλάδα που να είχε εντάξει το σιτάρ ως βασικό συστατικό στον ήχο της;
Νομίζω πως όχι. Ερευνώ αρκετά τη μουσική κι ό,τι λένε οι γνώσεις μου οδηγεί στο όχι. Βέβαια και το ανώτερο πράγμα να γνωρίζεις, θα υπάρξει ίσως κάποιος που να γνωρίζει το ανώτατο. Αυτό είναι υπέροχο, γιατί σε γεμίζει με το ενδιαφέρον της καινούριας ανακάλυψης έστω κι αν το αντικείμενό της βρίσκεται ίσως στο παρελθόν. Αν λοιπόν κάποιος εκεί έξω γνωρίζει κάτι καλύτερο επ’ αυτού, ας επικοινωνήσει φιλικά μαζί μας να μας το πει, θα χαρούμε ιδιαίτερα. Το ” ξερ’ ΟΛΑ” είναι φθορά κι ας μοιάζει βραβείο. Δεν το θέλουμε.
-Συνεχίζεις να παραδίδεις μαθήματα σιτάρ;
-Ναι. Με είχες ρωτήσει πριν δύο χρόνια νομίζω. Την ίδια μία μαθήτρια έχω (γέλια). Είναι περίεργο εργαλείο το σιτάρ. Δεν έχει πολλή σχέση το μάθημα περί αυτού, με το μάθημα των δυτικών οργάνων. Χρειάζονται ακροάσεις, φιλοσοφικές προσεγγίσεις, μουσική διδασκαλία, σωματική διδασκαλία, πολλές ώρες παιξίματος, χαμός. Μπορεί το λεγόμενο μάθημα να χρειαστεί και μια ζωή. Μην ξεχνάς δε πως ζούμε στη χώρα που ο λογάς και ο εξυπνάκιας ακούγεται ισχυρότερα γιατί κάνει περισσότερη βαβούρα.
Ένας που παίζει τρομερή κιθάρα εύκολα θα πει πως έχει το σιτάρ και πολλοί ακόμα θα πουν πως θέλουν να μάθουν βλέποντάς το έτσι εντυπωσιακό, αλλά δεν θα μπουν καθόλου στη διαδικασία του μακριού ταξιδιού εκμάθησης όταν θα ‘ρθει η ώρα ή θα θέλουν κάποιας μορφής πασάλειμμα.
Όπως όμως σπάνιο είναι να βρεις στον οποιονδήποτε τομέα έναν φωτισμένο δάσκαλο, έτσι σπάνιο είναι να βρεις και φωτισμένο μαθητή. Η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι ισότιμη. Χρήσιμη και για τους δύο. Πήγαινε σ’ ένα πουρναροχώραφο για παράδειγμα και σπείρε, περιμένοντας να μυρίσεις το καταλυτικό άρωμα της καλοκαιρινής ντομάτας, όποιες και να ‘ναι οι γεωπονικές σου γνώσεις.
-Υπάρχει περίπτωση να βάλετε φωνητικά στην μπάντα σας;
Έχουμε ήδη βάλει. Σε ένα τραγούδι, το Dharma vs Adharma , που θα ακουστεί το Σάββατο στο Beton7 μάς βοηθάει, κάνοντας φωνητικά, η Σοφία Βάσιλα.
Δεν είμαστε βιαστικοί, δεν θέλουμε να παρουσιάσουμε όλα μας τα όνειρα γι’ αυτό το ταξίδι, ταυτόχρονα. Ο χρόνος δεν μας φοβίζει. Είναι απλώς μια διάσταση και μάλιστα όχι σαφώς αναλυμένη. Μας φοβίζουν ας πούμε το μήκος ή το πλάτος που είναι και αυτά διαστάσεις;
Με αυτή τη στάση μας απέναντι στον χρόνο θέτουμε και μια δήλωση, αν θες, χωρίς στίχους. Όλη μας η μουσική το κάνει αυτό, για όποιον θέλει να ερευνήσει τους τίτλους των τραγουδιών, τις αφίσες, τις φωτογραφίες, τη δομή των ήχων και τους στίχους, στο Dharma vs Adharma μόνο, προς το παρόν.
Όσον αφορά την αντίληψη μας για τον χρόνο που ανάφερα, είναι πως με το να μην βιαζόμαστε θέλουμε να δείξουμε πως αυτός ο επίκτητος φόβος για τον χρόνο που υπάρχει γύρω – γύρω, με τα διαγώνια διαβάσματα, τα διαγώνια ακούσματα να προλάβουμε κάτι που έπεται, τα μπότοξ και τις δηλώσεις γήρατος από τα εικοστά πέμπτα έτη ζωής πια, δεν πρόκειται να απαλυνθεί ποτέ, όποιο τρικ κι αν χρησιμοποιηθεί, οπότε καλύτερα να βγει κανείς από το όχημα του φόβου για τον χρόνο.
-Ψυχεδέλεια με σιτάρ είναι… Μπορείς να ολοκληρώσεις τη φράση;
Είναι στην περίπτωση που έχεις τους κατάλληλους συνταξιδιώτες που σκέπτονται, νιώθουν, αντιλαμβάνονται, σέβονται, εφευρίσκουν, εξελίσσουν ή/ και στηρίζουν- όπως εγώ είμαι τυχερός να έχω- και στην περίπτωση που κι εσύ προσπαθείς το ίδιο, είναι το ευτυχέστερο, πιο ενδιαφέρον κι εξερευνητικότερο από τα δύο- τρία ταξίδια που μπορεί να έχει κανείς στη ζωή του χωρίς μέσα μεταφοράς.
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω στον ποιητή πως σημασία δεν έχει ο προορισμός, ούτε μόνο το ταξίδι. Σημασία έχει σε κάθε ταξίδι, ο συνταξιδιώτης.
