του Μάρκου Ψυχάρη //
Ήταν δεκαετία του 1990 όταν τρεις άνθρωποι, ο δημοσιογράφος Ricard Robles και οι καλλιτέχνες Enric Palau, και Sergi Caballero χτυπούσαν τις πόρτες δικηγόρων της Βαρκελώνης ρωτώντας περισσότερα για νομικές πληροφορίες γύρω από το στήσιμο ενός φεστιβάλ που θα είχε ως πυρήνα τη μουσική αλλά, παράλληλα, θα παρουσίαζε τις τάσεις της μαζικής κουλτούρας, το μομέντουμ αισθητικής που στήνονταν γύρω από την άνθηση των υπολογιστών. Δεν ήθελαν να οργανώσουν ένα ακόμα rave. Ήθελαν κάτι μεγαλύτερο. Να συνδυάσουν την ηλεκτρονική μουσική που άκουγαν με την multimedia τέχνη. Ονόμασαν το φεστιβάλ τους Sόnar. Εικοσιπέντε χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του φεστιβάλ, οι άνθρωποι που το δημιούργησαν και τρέχουν, μπορούν να λένε πως δημιούργησαν μια τουριστική ατραξιόν της Βαρκελώνης που παρουσιάζει το παρόν της ανεξάρτητης ηλεκτρονικής μουσικής παγκοσμίως. Μαζί με τον μεγάλο “αντίπαλο”, το φεστιβάλ (μουσικής) Primavera, είναι οι μεγαλύτερες μουσικές παραγωγές της πόλης. Και δύο από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης.
Οι αφίσες του Sόnar είναι θαύματα της γραφιστικής. Τις βλέπεις και ως συνέχεια των flyers. Των καρτών με αισθητική αφίσας που περνούσαν από χέρι σε χέρι ανάμεσα σε clubbers και ravers διαφημίζοντας αυτοσχέδια πάρτι που στήνονταν μακριά από τα αστικά κέντρα πόλεων. Το Sόnar δεν ήταν ποτέ rave. Ήταν ιδέα που γεννήθηκε και εξελίχθηκε σε πόλη. Δεν αναζήτησε ποτέ την τύχη του μακριά από αυτή. Οι εικόνες που προωθούσε όριζαν το οπτικό πεδίο μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων που άκουγαν, κυρίως, ηλεκτρονική μουσική μικραίνοντας τη σχέση ανάμεσα στο ακουστικό και το οπτικό ερέθισμα.
Το φεστιβάλ Sόnar κλείνει φέτος 25 χρόνια δράσης. Είναι ένας καλλιτεχνικός θεσμός που συγκεντρώνει ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο. Πραγματοποιείται κάθε Ιούνιο στη Βαρκελώνη. Είναι μια καλλιτεχνική πράξη που νοηματοδοτεί την αισθητική γενιών που έκαναν πάρτι σε εγκατελελειμμένες αποθήκες, δανείστηκαν πολλά από την ηχητική αισθητική της house – techno μουσικής του Ντιτρόιτ και του Σικάγο, “χτίζουν” τέχνη που θέλει ν’ αναφέρεται στο μέλλον.
Η Georgia Taglieti προμοτάρει το φεστιβάλ κάτι παραπάνω από είκοσι χρόνια. Θα την έλεγες απόμακρη. Μιλά όταν υπάρχει λόγος να μιλήσει. Είναι μετρημένη. Λέει: “Πλέον η λίστα των καλλιτεχνών που καλούμε στο Sonar έχει δύο «όψεις». Η πρώτη προτείνει νέους μουσικούς παραγωγούς – νέες μπάντες που πειραματίζονται στον ηλεκτρονικό ήχο. Η δεύτερη «συγκεντρώνεται» σε καλλιτέχνες που χωρίς τη μουσική τους αυτό το φεστιβάλ δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με Bjork, Massive Attack, Kraftwerk, Portishead». Πέρυσι συγκεντρώσαμε 80.000 κόσμο. Το μπάτζετ του φεστιβάλ ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Το Sonar είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας».
με πληροφορίες από sonar.es
