Του Γιάννη Παναγόπουλου
Ο Κρητικός λυράρης Όθωνας Μπικάκης κοιτά όσους στέκονται γύρω του με εκείνη τη ζεστασιά για τη ζωή που νομίζω ή, καλύτερα, πιστεύω πως μόνο μουσικός μπορεί να εκπέμψει. Είμαστε σε μπαρ στα Εξάρχεια. Κόσμος πάει και έρχεται, η μουσική στο μαγαζί βαράει δυνατά αλλά εκείνος παραμένει γαλήνιος, πράος. Έχουν περάσει κοντά δύο χρόνια από την εποχή που ο Όθωνας μαζί με τον Ανδρέα Φασάκη κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “Του Κόσμου ο Σαϊτευτής”. Δουλειά που κινητοποίησε μέχρι και τον «βράχο» της κρητικής μουσικής Ross Daly να πει: “Ευτυχώς υπάρχουν μουσικοί όπως ο Όθωνας Μπικάκης που μας επιτρέπουν να λέμε: “κάθε αύριο και καλύτερα.” Ο Όθωνας αυτό το διάστημα προβάρει αδιάκοπα για το νέο υλικό. Ένα νέο άλμπουμ θα έρθει σύντομα. Επιθυμία του είναι να παντρέψει τη μουσική της ιδιαίτερης πατρίδας του με ήχους που έρχονται από την υπόλοιπη Μεσόγειο. Αλήθεια το λέω, θα χαρώ πολύ αν αυτή η ευγενική επιθυμία του γίνει πράξη. Ο Όθωνας ζει για τη μουσική. Ζει για την εξέλιξή της. Και ήδη κάνει θυσίες γι’ αυτό. Ακούστε τον.
– Είναι αλήθεια πως μετά την εποχή του μεγάλου Ξυλούρη η κρητική μουσική γνωρίζει μια νέα “άνοιξη”;
-Η κρητική μουσική είναι πλέον πιο αναγνωρίσιμη και αρχίζει να ακούγεται και στον υπόλοιπο κόσμο, εκτός Κρήτης.
-Στη διαπίστωσή σου, μπροστά της, φαντάζομαι πως μπαίνει θετικό πρόσημο, έτσι δεν είναι;
-Όχι πάντα απαραίτητα. Η μουσική της Κρήτης έχει ενταχθεί στο εμπορικό κομμάτι της ελληνικής μουσικής. Στα «σκυλάδικα» για παράδειγμα οι άνθρωποι πετούν λουλούδια, έχουν υιοθετήσει μια σειρά συμπεριφορές που σχετίζονται με τη διασκέδαση. Η κρητική μουσική έχει μπει σ’ αυτό το κλαμπ. Το ιδιαίτερο γνώρισμα της κρητικής μουσικής είναι πως μπορεί να μπει παντού. Από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ή το Θέατρο Λυκαβηττού μέχρι το ανώνυμο πανηγύρι. Δεν το κρίνω αυτό. Απλώς λέω πως αυτό που με προβληματίζει έχει να κάνει μόνο με τη δημιουργικότητα. Θεωρώ πως μια μουσική, όποια μουσική και αν είναι αυτή, πρέπει να μην ανακυκλώνει τα ίδια πράγματα διαρκώς. Όταν συμβαίνει αυτό έχουμε πρόβλημα. Και αυτό κυρίως γιατί αποκτούμε δυσκολία στην αποδοχή του νέου. Μουσικών προτάσεων που δοκιμάζουν να πάνε τη μουσική ένα βήμα παρακάτω.
– Πότε είπες συνειδητά πως η μουσική είναι το ριζικό σου;
-Πριν 14 χρόνια περίπου, όταν με απέλυσαν από μια πρωινή δουλειά που έκανα, ως οδηγός.
– Και ο Ross Daly έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για σένα. Μπορείς να φανταστείς τι τον ώθησε να το κάνει αυτό;
-Με τον Ross Daly γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και είναι από τους μουσικούς που θαυμάζω. Πολύ μετρημένος στα λόγια του, πιστεύω ότι του άρεσε το cd που κάναμε με τον Ανδρέα Φασάκη και η γενική αισθητική μας πάνω στη μουσική. Μας έδωσε μεγάλη χαρά η συμμετοχή του στο cd και η συνεργασία μαζί μας. Ο Ross είναι ένα μουσικό φαινόμενο που ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας και αφορά την παγκόσμια μουσική σκηνή. Όσα οργανώνει στο Χουδέτσι είναι μοναδικά. Μιλώ για το ομώνυμο φεστιβάλ, το μουσείο «Λαβύρινθος». Συγκεντρώνει κόσμο απ’ όλο τον κόσμο.
– Η μουσική και η Κρήτη….;
……είναι διαχρονικές.
– Ποιος θα μπορούσε να είναι ο πραγματικός “Του Κόσμου ο Σαϊτευτής”;
-Όλοι όσοι μπορούν με τη μουσική τους να “σαϊτεύουν” τις ψυχές μας και τις καρδιές μας και να μας “ταξιδεύουν”…….
– Τι μπορεί να σημαίνει η λέξη “μουσική” στις μέρες μας. Την εποχή που ο περισσότερος κόσμος αισθάνεται “γονατισμένος”;
-Η λέξη μουσική, εμπεριέχει τη λέξη Μούσα. Μπορεί λοιπόν ως Μούσα να μας βοηθήσει να δούμε τις καταστάσεις πιο καθαρά και να καλλιεργήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή να μας ψυχαγωγήσει, άγω την ψυχή.
– Πώς ορίζεις την έννοια της λέξης επιτυχία;
-Επιτυχία είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις, να πιστεύεις στον εαυτό σου και να μην το βάζεις κάτω ποτέ.
-Ποιος είναι ο μουσικός σου στόχος για το 2017;
-Υπάρχουν πολλά νέα κομμάτια που θέλουμε να κυκλοφορήσουμε, με τον Ανδρέα. Με ενδιαφέρει η διαχρονικότητα της μουσικής αλλά και τις δημιουργίας. Είμαστε διψασμένοι να δοκιμάσουμε πράγματα. Σκοπός μας είναι να εξωτερικεύουμε νέες ιδέες. Να χαράξουμε νέους δρόμους. Εκεί ζει το νόημα της μουσικής. Μπορείς να μελετάς μια ζωή το παρελθόν αλλά όταν νιώθεις πως η δημιουργία σού χτυπά την πόρτα πρέπει να δοκιμάζεις. Η δημιουργία είναι το σημαντικό.
–Τι άκουσες τελευταία από την ελληνική μουσική σκηνή και θεωρείς πως σπρώχνει το όλο πράγμα μπροστά;
– Ross Daly “The other side” & “Όση χαρά ‘χουν τα πουλιά”. Tης Kelly Thoma “Anamhara” & “7 fish” αλλά και εκείνο το άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Νότης Μαυρουδής το 2011 και λέγεται «Στου Χρόνου Τις Καταπακτές». Ήταν μια υπέροχη δουλειά που συγκέντρωνε μέσα της την δύναμη της ελληνικής μουσικής.
– Μιλάς για τη μουσική της Μεσογείου. Τι είναι αυτό που ενώνει, ηχητικά, την Κρήτη με το Πόρτο ή τη Βαρκελώνη;
-Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν μουσικές φόρμες που είναι κοινές ή μοιάζουν αρκετά. Επίσης υπάρχουν κοινά αισθητικά στοιχεία, όπως η επικότητα, η λυρικότητα, η δυναμική, κτλ. Αυτά είναι κυρίως τα στοιχεία που ενώνουν ηχητικά και την ευρύτερη μουσική της Μεσογείου.
