Από την bitchάρα (τη γυναίκα που λάτρεψε το δεύτερο) //
Κόκκινο συναγερμό έχει σημάνει το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων ICOM για αρχαιότητες που έχουν κλαπεί από τη Συρία. Και κυκλοφόρησε έναν κατάλογο με αντικείμενα που δεν πρέπει να εισαχθούν σε καμιά χώρα, καθώς έχουν αφαιρεθεί παράνομα, από εμπόλεμες περιοχές.
Η τουρκική κυβέρνηση τον μετέφρασε στη γλώσσα της και τον μοίρασε στα μουσεία και στις τελωνειακές αρχές της χώρας. Μπράβο θα πει κάποιος. Αμ δε!
Πρώτον, ο ξένος Τύπους βρίθει δημοσιευμάτων ότι τα κλεμμένα της Συρίας φτάνουν στις διεθνείς αγορές μέσω Γκαζίαντεπ. Ρεπορτάζ, αποκαλύψεις, καταγγελίες, βλέπουν ολοένα το φως τη δημοσιότητας.
Τι κάνει η κυβέρνηση; Τον καλό… Μοιράζει τις λίστες, αλλά δεν προσπαθεί να πατάξει τα κυκλώματα.
Πώς λένε στάχτη στα μάτια; Αυτό. Όμως δεν τελειώνει το πράγμα εκεί. Πάμε στο δεύτερο ζήτημα, που είναι εξίσου σοβαρό. Ο Τούρκος καλλιτέχνης Ζουλφί Λιβανελί, υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του πρεσβευτή Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ κατηγορώντας τη χώρα του για υποκρισία. Όπως λέει, η Τουρκία αγνόησε την καταστροφή μεγάλων τμημάτων ενός χώρου που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας, στη διάρκεια συγκρούσεων ανάμεσα στον τουρκικό στρατό και μαχητές στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου ζουν, κυρίως, Κούρδοι. Με ρωμαϊκά τείχη από βασάλτη να περιβάλλουν ιστορικές κατοικίες, εκκλησίες, συναγωγές και τεμένη, η συνοικία Σουρ της πόλης του Ντιγιάρμπακιρ περιελήφθη τον Ιούλιο του 2015 στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Εβδομάδες αργότερα ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε επιθέσεις στο Ντιγιάρμπακιρ.
Στη Σουρ, σημειώθηκαν μερικές από τις σφοδρότερες μάχες και, από τον Δεκέμβριο, ο στρατός την έχει αποκλείσει από τον υπόλοιπο κόσμο. «Την ώρα που στη Σουρ καταστρέφεται η ιστορία, η υποκρισία κυριάρχησε στην Παγκόσμια Ανθρωπιστική Διάσκεψη (της Κωνσταντινούπολης)» δήλωσε ο Λιβανελί, κατηγορώντας ταυτοχρόνως την τουρκική κυβέρνηση ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Γιατί πήγε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στο Άγιο Όρος; Τι δουλειά έχει ένας πρώην Κα-γκε-μπίτης (πρώην; Ή μήπως εσαεί νυν;) με τη θρησκεία; Οκ, ξέρει πως οι Ρώσοι τρελαίνονται με την Ορθοδοξία, έχει και ρωσικά μοναστήρια εκεί, όλα καλά θα λέγαμε.
Όχι όλα. Εκτός από την παράδοση και την Ιστορία, υπάρχουν οι ανακατατάξεις στον χριστιανικό κόσμο. Βλέποντας το Ισλάμ να τους ξεπερνά, αποφάσισαν πως πρέπει κάτι να κάνουν. Μια σύναξη πρώτα και ανάλογα με τις αποφάσεις, βλέπουν μετά.
Εδώ λοιπόν ο Πούτιν θέλει να επιβάλει ως πρώτο τη τάξει το πατριαρχείο της Μόσχας. Πάνω και από της Κωνσταντινούπολης.
Ξαναμοιράζουν τα χαρτιά και στον Χριστιανισμό Α.Ε. δεν είναι στατικά τα πάντα. Μάλιστα, η Κρατική Δούμα υποστηρίζει επίσημα την ιδέα να ξαναγίνει ορθόδοξη εκκλησία η Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη. Η Ρωσία, λέει ο αρμόδιος Σεργκέι Γαβρίλοφ, είναι έτοιμη να συμμετάσχει οικονομικά και επιστημονικά στο εγχείρημα. Κάτι δεν μυρίζει;
Πουτινιές….
Εν παρενθέσει: οι δικοί μας έβγαλαν απόφαση στην Ιερά Σύνοδο, με την οποία δεν δέχονται ότι οι Καθολικοί είναι δόγμα…
Σεραφειμιές….
«Οι κομμένες κεφαλές έχουν πολύ συγκεκριμένο στίγμα στην ιστορία και τη συνείδηση της Αριστεράς», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου για τον ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε τις ανακοινώσεις εναντίον της Σοφίας Σακοράφα.
Όπου «κομμένες κεφαλές» άνθρωποι ασώματοι, που παπαγαλίζουν φράσεις κομματικώς ορθές, συνθλίβουν απόψεις και συντρίβουν ιδεολογίες προσπαθώντας να συντηρηθούν στην κομματική εξουσία.
Πρόκειται για έναν όρο του Στρατή Τσίρκα, από τις «Ακυβέρνητες πολιτείες» ένα από τα μείζονα ελληνικά έργα. Αν δεν έχετε διαβάσει την τριλογία αυτή, να το κάνετε τώρα. Αφιερώστε της όλο το καλοκαίρι, αξίζει τον χρόνο.
Τόσα χρόνια πέρασαν με Μπερλουσκόνι και άλλα καθάρματα στην εξουσία. Τόσα χρόνια χωρίς χρήματα για τον πολιτισμό. Τι άλλο θα γινόταν;
Πέφτει η Ρώμη. Εάλω από την υποχρηματοδότηση και μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ερείπια ερειπίων. Δηλαδή, ό,τι είχε αποκατασταθεί, αναστηλωθεί και συντηρηθεί τουτέστιν, ξανακατρακυλάει σε σωρούς λίθων.
Η ιδέα που τους ήρθε, απερίγραπτη. Ζητούν 500 εκατομμύρια ευρώ από χορηγούς, εταιρείες και ιδιώτες, προκειμένου να κάνουν ανασκαφές, να αναστηλώσουν και πάλι μνημεία και να συντηρήσουν τις περίφημες «φοντάνα».
Είναι κακό να σηκώνεις τα χέρια ψηλά για τα μνημεία της πατρίδας σου και να επιζητάς φιλανθρωπίες. Μπορεί και να βρεθούν ενδιαφερόμενοι (όπως ο βιομήχανος Tod που από παιδί είχε τρέλα με το Κολοσσαίο) μπορεί και όχι. Το θέμα δεν είναι τι κάνουν αυτοί, αλλά τι θα κάνεις εσύ. Αν θα τα παρατήσεις όλα και θα στέκεσαι με απλωμένο το χέρι της ζητιανιάς για κάτι που θα έπρεπε να έχεις βάλει ψηλά στις προτεραιότητές σου, αλλά το αγνόησες.
Προσεχώς παρόμοιες σκηνές θα ζήσουμε κι εδώ. Μόνο μην πέσετε από τα σύννεφα.
Μόνο η τέχνη μπορεί να με κάνει, πια, να δακρύσω έτσι. Στο εξεγερμένο Παρίσι, στην Place de la République, μια ορχήστρα και μια χορωδία ερμηνεύουν το Bella Ciao, το παρτιζάνικο ιταλικό τραγούδι, παρουσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Οι δύο μαέστροι διευθύνουν, η χορωδία διαβάζει τις παρτιτούρες της, το ίδιο και οι μουσικοί. Ντυμένοι με τα καθημερινά τους, οι ωραίοι καλλιτέχνες κάνουν αυτό που γνωρίζουν πιο καλά απ’ όλα: παίζουν μουσική. Ερμήνευσαν επίσης και το «Μπολερό» του Ραβέλ.
Παραφράζω τον Μπρετόν: Η ομορφιά ή θα είναι επαναστατική ή δεν θα υπάρχει.
