Από την bitchάρα (τη γυναίκα που λάτρεψε το δεύτερο). //
Μεσούσης της χούντας, κάποιος ποιητής από τους ελάσσονες, αλλά καλός ποιητής, ο οποίος όμως, ως δεξιός, δεν είχε και μεγάλο πρόβλημα με την κατάλυση της Δημοκρατίας, του Συντάγματος, του Πολιτεύματος και των Ελευθεριών, δέχτηκε την πρόταση να κάνει ποιητική εκπομπή στην ΥΕΝΕΔ. Μπορεί να το προκάλεσε και ο ίδιος. Ολα τα είχε το στρατοκρατούμενο κανάλι, η ποιητική εκπομπή του έλειπε. Τέλος πάντων.
Στην πρώτη εμφάνισή του στο γυαλί, επιλέγει να μιλήσει για την «Έρημη χώρα» του Τ.Σ. Ελιοτ. Συντηρητικός ο Ελιοτ, μεταφρασμένος από τον Γιώργο Σεφέρη, δεν εμπνέει ανησυχία ότι μπορεί να ενοχλήσει σε κάτι. Απαγγέλλει, λοιπόν, ο έχων την εκπομπή: «Ο Απρίλης είν’ ο μήνας ο σκληρός»….
Δεύτερο επεισόδιο δεν υπήρξε. Ακουσε ο χουντικός χαφιές και λογοκριτής ότι έλεγαν τον Απρίλη, μήνα κήρυξης της δικτατορίας, σκληρό, θεώρησε πως υπήρξε συνωμοσία από πίσω, κρυμμένο μήνυμα κατά της χούντας και η εκπομπή κόπηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Δεν λέω το όνομα του ποιητή που εμπλέκεται, διότι δεν ζει πλέον. Περιττόν ειπείν, όμως, πως κάθε φορά που ακούω τον στίχο ξεκαρδίζομαι.
Ο Απρίλης μπορεί να αποβεί σκληρός μήνας για τους αδαείς. Όπως απέβη για τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, με την υπόθεση Φαμπρ. Ακούστηκαν και γράφτηκαν τα πάντα όλα, οπότε τι να γράψει μια φτωχή bitch;
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Ο υπουργός παραμένει αδαής, κάποιοι από όσους τον συμβουλεύουν παραμένουν αδίστακτοι και το φεστιβάλ παραμένει σε εκκρεμότητα. Ούτε τρεις μήνες πριν από την έναρξή του.
Τώρα θα δούμε ποιοι πάσχιζαν ανιδιοτελώς για τον θεσμό και ποιοι για να πάρουν παραγωγές και παραστάσεις. Κυριακή κοντή γιορτή και ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Ολα θα τα αναλύσουμε, μόλις ανακοινωθεί το πρόγραμμα.
Έβγαλε ανακοίνωση το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, με την οποία καταγγέλλει πως Έλληνες καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο περσινό φεστιβάλ δεν έχουν ακόμη πληρωθεί. Αυτό αποτελεί μέγα σκάνδαλο και αναμένουμε από τον συνδικαλιστικό φορέα των ηθοποιών να δώσει γεγονότα και ονόματα. Αλλιώς, είναι σαν να μη το κατήγγειλε.
Επίσης καταγγέλλει ότι συνάδελφοί τους βρέθηκαν ξαφνικά άνεργοι, «αφού ματαιώνονται οι παραγωγές στις οποίες θα συμμετείχαν και οι οποίες είχαν λάβει τη διαβεβαίωση ότι θα εγκριθούν». Ποιος έδινε λοιπόν ανάλογες διαβεβαιώσεις; Και με τι πλάτες; Για πείτε!
Κι άλλη συνάντηση Τσίπρα- Ιερώνυμου. Η δενξέρωκιεγώποσοστή από την ανάληψη των καθηκόντων του πρώτου. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, «ο Αρχιεπίσκοπος έθεσε στον πρωθυπουργό τρεις κόκκινες γραμμές προκειμένου η Εκκλησία να εισέλθει σε διάλογο για τα θρησκευτικά με την πολιτεία. Πρώτον, να εξακολουθήσει να υπάρχει ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, δεύτερον να μην υπάρξει μείωση των ωρών διδασκαλίας που ισχύουν σήμερα και τρίτον να παραμείνει ο ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος.»
Ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε βέβαια να πει στον προκαθήμενο της Ελληνικής Εκκλησίας να πάει μέχρι τη γωνία για να δει αν έρχεται. Δεν το ήθελε κιόλας, νομίζω.
Εκείνο που έπρεπε να πει ήταν: ως εδώ. Θα γίνει αμέσως διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας. Αντ’ αυτού καταλαβαίνω από τα συμφραζόμενα πως έσκυψε το κεφάλι σεμνά.
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ
Δεν ξέρω πώς κοιμούνται πρωθυπουργός κι αρχιεπίσκοπος μετά την απόφαση να απελαθούν στην Τουρκία 350 πρόσφυγες, που έφτασαν στη Χίο μετά την ημερομηνία της κατάπτυστης συμφωνίας. Θύματα του πολέμου, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη.
Και καλά ο Ιερώνυμος, που τάχα μου και δήθεν πρεσβεύει τη θρησκεία της αγάπης και κουραφέξαλα. Αλλά και ο πρωθυπουργός με τους αγώνες της Αριστεράς υπέρ των αδυνάτων πίσω του;
Πολύ πίσω του, ως φαίνεται. Πολύ μακριά.
Με ποίηση ξεκίνησα, με ποίηση θα τελειώσω. «Κατάσταση πολιορκίας» από τη Μαρίνα (Ρένα Χατζηδάκη)
«Μακριά πολύ μακριά υπάρχεις./
Πρέπει να υπάρχεις,
Σα να μπορώ ν’ αφουγκραστώ το γέλιο σου,/
ξανθό, πίσω απ’ τους λεκιασμένους τοίχους. /
Κάποτε όλα θα μαθευτούνε /
που θ’ αναλιώσει το παγωμένο κέντρο της μνήμης/
τώρα, παντού, «η κατάθεσή μου, να θυμάμαι τι είπα στην κατάθεσή μου» /
και θα ξανάρθουνε τα χρώματα /
ίσως κάποτε που θ’ ανοιχτούν οι πόρτες των τάφων,/
των σπιτιών, των φυλακών, των νόμων, /
να λογαριάσουμε τους νεκρούς μας, /
να μοιραστούμε τα καινούργια μας τραγούδια. /
Κάποτε θα μάθεις κι εσύ τα υπόλοιπα /
θα θυμηθείς και εσύ»
Πάντως όχι εσύ, πρωθυπουργέ μου….
Εσύ, ρούφα το αυγό που σου πέταξε καυτό-καυτό η Κριστίν Λαγκαρντ. Οτι επιδοκιμάζει κάθε λέξη που είπε ο Τόμσεν, άρα και ότι υπάρχει κίνδυνος πιστωτικού γεγονότος στην Ελλάδα και ότι πρέπει να διασφαλίζεται το απόρρητο των συνομιλιών.
Πού πας ρε Καραμήτρο, πώς το φαντάστηκες ότι μπορείς να κάνεις στο ΔΝΤ πουτανιές;
