Από τον “τοίχο” της Δώρας Μακρή στο facebook //
Δε μιλάμε πολύ για το Brexit και το Bremain γιατί έχουμε δικά μας θέματα να ασχοληθούμε. Ο ισπανικός Τύπος ζει ίσως τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του καθώς η κρίση σχεδόν τον διέλυσε. Πάνω από 200 ΜΜΕ από τοπικά περιοδικά μέχρι εφημερίδες εθνικής κυκλοφορίας έκλεισαν ή άλλαξαν ιδιοκτήτες. Ο τυπικός εκδότης μικρός ή μεγαλύτερος εξαφανίστηκε και funds πήραν τη θέση τους. Ή όμιλοι που δεν γνωρίζουμε τα μέλη τους. Όπως συμβαίνει με την El Pais και την El Mundo. Την κατάσταση πλέον σώζουν και με μεγάλη ικανότητα για τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας μικρές εκδοτικές απόπειρες ή διαδικτυακά σχήματα δημοσιογράφων που αποχώρησαν από τα μεγάλα συγκροτήματα. Όλα τα σκάνδαλα διαφθοράς αποκαλύπτονται από αυτά τα νέα σχήματα.
Δεν μιλάμε πολύ για το Brexit ή το Bremain κι ας δέχεται η Ισπανία από τη Μ. Βρετανία 15 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Κι ας κάνει πολύ σημαντικές εξαγωγές στα βρετανικά νησιά ετησίως. Κι ας βλέπει να καταποντίζεται ο IBEX τους τελευταίους μήνες λόγω του ενδεχόμενου Brexit.
Ούτε για το Παρίσι μιλάμε και την εργασιακή μεταρρύθμιση. Κι ας μυρίζει μπαρούτι η γείτονα χώρα. Είναι γιατί η κυβέρνηση Ραχόι ψήφισε εδώ και καιρό αντίστοιχη εργασιακή μεταρρύθμιση προκειμένου όπως ισχυρίστηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας. Κι ας γνωρίζουμε όλοι καλά ότι 9 στα 10 νέα συμβόλαια που υπογράφονται είναι ορισμένης και μικρής διάρκειας και οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης απόμειναν γελοία μικρές. Ο εργοδότης , ο μόνος ικανοποιημένος. Κι ας γνωρίζουμε ότι η εν λόγω κυβέρνηση περηφανεύεται ότι δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας. Τότε γιατί η φτωχοποίηση του 30% του ισπανικού πληθυσμού παραμένει; Και γιατί για μια ακόμα δεκαετία η ανεργία θα είναι το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα στη χώρα; Μήπως κάτι δεν πάει καλά με την ισπανική εργασιακή μεταρρύθμιση που όμοιά της επιχειρεί ο κύριος Ολάντ στη Γαλλία χωρίς να ρίχνει μια ματιά για τα αποτελέσματα τα δικά μας;
Δεν μιλάμε πολύ για πολλά πράγματα στην Ισπανία γιατί έχουμε δικά μας θέματα να ασχοληθούμε. Κι ας ετοιμάζονται οι Βρυξέλλες στις αρχές Ιουλίου να μας επιβάλλουν πρόστιμο γιατί ο στόχος του ελλείμματος δεν επετεύχθη για το 2015. Ούτε και για το 16, ούτε και για το 17 πρόκειται να επιτευχθεί, λένε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Δε μιλάμε όμως γι αυτό. Γιατί σε δύο μέρες έχουμε και πάλι εκλογές. Και έχουμε κουραστεί. Οι άνεργοι είναι μία επιπλέον ενόχληση. Που κανένα κυβερνητικό αυτί δεν επιθυμεί να ακούσει τις μέρες αυτές.
Δεν μιλάμε πολύ, σχεδόν για τίποτα. Λουφάξαμε και περιμένουμε. Τον ” πατερούλη” που μας έμαθε επί σαράντα χρόνια να το βουλώνουμε και να φοβόμαστε. Γι αυτό και την Κυριακή θα ξαναψηφίσουμε Ραχόι γιατί μόνο αυτόν εμπιστευόμαστε. Οι άλλοι μας μιλούν για ” αλλαγή” εκ βάθρων κι αυτό μας φοβίζει.
Δεν μιλάμε πολύ…
Eυχαριστούμε Δώρα …
