Από τον Ελευθέριο Λεβαντή  //

Παρά Φύση Κεφάλαιο 6: Άλμα Συνείδησης.

Είμαι υποχρεωμένος να αυτοσχεδιάσω στις λεπτομέρειες, αλλά από όσο μπορώ να ξέρω, φαίνεται πως συνέβησαν τα εξής. Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς ένας αδιευκρίνιστος αριθμός πιθήκων στην Koshima έπλενε γλυκοπατάτες στη θάλασσα… 

Ας πούμε ότι οι πίθηκοι ήταν 99 και ότι στις 11 το πρωί μιας Τρίτης προστέθηκε άλλος ένας πίθηκος στο σύνολο. Όμως η προσθήκη του εκατοστού πιθήκου προφανώς έκανε τον αριθμό τους να ξεπεράσει κάποιο κρίσιμο σημείο διότι μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας σχεδόν όλοι οι πίθηκοι έκαναν το ίδιο πράγμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η συνήθεια φαίνεται να έχει υπερπηδήσει φυσικά εμπόδια και να έχει εμφανιστεί αυθόρμητα, σαν τους κρυστάλλους γλυκερίνης σε σφραγισμένα εργαστηριακά δοχεία, σε αποικίες άλλων νησιών καθώς και σε μία ομάδα στην ενδοχώρα της Takasakiyama .

Όταν λοιπόν ένας ικανός αριθμός ατόμων ενός είδους, υιοθετήσει μια συγκεκριμένη νέα συμπεριφορά, τότε  ανατρέπονται υφιστάμενες συνήθειες όλων το ατόμων του συγκεκραμένου είδους – ακόμα  και αν  αυτά ζουν μακριά  το ένα από το άλλο και δίχως απαραίτητα να το γνωρίζουν (το φαινόμενο του εκατοστού πίθηκα)

Δρ. Lyall Watson στο βιβλίο του Lifetide (Παλίρροια της ζωής) (1979)

The Saints – River Deep, Mountain High

 

Tα ηλεκτρόνια δεν πραγματοποιούν σταθερές κινήσεις γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, όπως κάποτε νομίζαμε, αλλά εμφανίζονται και εξαφανίζονται στις διάφορες θέσεις, φτιάχνοντας (απλά) ένα οριοθετημένο νέφος της κίνησης τους, από τη σκοπιά του παρατηρητή. Και μετα εξαφανίζονται από την μία στοιβάδα και εμφανίζονται στην άλλη, δίχως να περάσουν διαμέσου του χώρου, που αυτές ορίζουν. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται κβαντικό άλμα.

Παράλληλα παίρνουμε την αμφισβητούμενης επιστημονικής ορθότητας θεωρία, που αυτοαποκαλείται φαινόμενο του εκατοστού πίθηκα, δηλαδή την σπέκουλα, ότι όταν ικανός αριθμός ατόμων ενός species, (έστω και αν  αυτά ζουν μακριά  το ένα από το άλλο και δίχως απαραίτητα να το γνωρίζουν) υιοθετήσει μια συγκεκριμένη νέα αντίληψη για τα πράγματα, τότε ανατρέπονται περίπου κβαντικά υφιστάμενες συνήθειες όλων των ατόμων του συγκεκριμένου είδους. Η ιδέα λοιπόν είναι πολύ καλή και οι εφαρμογές μοιάζουν απίστευτες, αρκεί μόνο να την αντιλαμβανόταν έτσι και το κρίσιμο πλήθος.

-Κράτησε του το χέρι Άννα, όλο κουνιέται …είπε η ξανθούλα

-Κοίταξέ τον, αυτός τρέμει… μου ξεφεύγει, φώναξε ή άλλη νοσοκόμα απελπισμένη!

H Vivian του κάρφωσε γρήγορα μια Dormicum με βενζοδιαζεπίνη, τόσο δυνατά όμως, που πρέπει να του έσπασε φλέβα – όμως αμέσως μετά, σαν μετανιωμένη, έπεσε πάνω του και του άνοιξε το παντελόνι για να επιτρέψει την κυκλοφορία του αίματος του τύπου, που ακόμα γρύλιζε από τον πόνο – εκείνος όμως, ω του θαύματος, χωρίς προφανή λόγο και αιτία φάνηκε να φτιάχτηκε και η μουλαρίσια του ανατομική λεπτομέρεια δέσποζε πια στο χώρο και αντανακλούσε τρανή, πάνω στην επάργυρο σαρκοφάγο του τομογράφου …

-Συνάλληλες διαδρομές απείρων καταστάσεων, που αδυνατεί να  καταγράψει η όποια δυνατότητα αντίληψης του ανθρώπου, που συγκρατεί απλά μια αποσπασματική εικόνα πράγματων που βρίσκονται γύρω του τυχαία, σε ένα κβαντικό κλάσμα χώρου και χρόνου. Και αν όμως η εικόνα αυτή δεν είναι η τωρινή και μου ‘ρχεται από το μέλλον.

night-nurse-1931-dir-wellman-joan-blondell-barbara-stanwyck1

-Τι λέει αυτός ρε, είπε η ξανθιά. Τον ρώτησες αν είχε καμιά λάμα στο κεφάλι του;

-Ναι ..βέβαια …αν και τώρα που το λες, δεν ξέρω αν ο τύπος με κατάλαβε. Να, είχα αυτή την εντύπωση, ότι δεν με άκουσε καλά !

-Και τον περιμένει έξω και η γυναίκα του, τον τρελάρα – τόσο νέα και όμορφη κοπέλα με αυτόν τον χαμένο! Πήγαινε να την καθησυχάσεις είπε η γιατρός και φέρε με τρόπο το ιστορικό του .

Έφυγε για να γυρίσει μέσα κόκκινη και καταϊδρωμένη ..

-Ο καραγκιόζης έχει μεταλλική πλάκα στο κεφάλι του ..

-Μάλλον έγινε ζημία Μαρία – ας τελειώνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και το ξεχνάμε. Έτσι κι αλλιώς ο μάγκας είναι γεμάτος. Του δίνω το πολύ κανένα εξάμηνο ζωής!

Σε λίγο θα τελείωνε το μαρτύριο για όλους και η καλλίγραμμη γυναίκα του θα τον οδηγούσε στο διαμέρισμα τους με θέα στην πόλη. Παρήγγειλαν κινέζικο και κάθισαν να φάνε.

Εκείνος ένιωθε τόσο καλύτερα που την έβλεπε απέναντι του. Όλα έλαμπαν πάνω της, τα μαύρα μαλλιά της πιασμένα κότσο, το χαμόγελο όπως το φώτιζαν τα κατάλευκα δόντια της, το μαυρισμένο δέρμα της, το ντεκολτέ της, οι γάμπες τις, όλα!

Ένιωθε ότι είχε μαζεμένη δίπλα του όλη την ομορφιά του κόσμου , αφήνοντας απ’ έξω όλα τα άλλα και αυτό αρκούσε προς το παρόν. Την αγκάλιασε και την φίλησε, εκείνη – τι καλά – δεν έπεφτε πια στα τέσσερα μόλις την άγγιζες!

Στα μυθιστορήματα άλλων φιλενάδων, από τέτοιες σκέψεις χωρίς νόημα μας απαλλάσσει συνήθως ένα μοιραίο τηλεφώνημα το κουδούνι της εξώπορτας, μια είδηση στην εφημερίδα, μια τυχαία συνάντηση και άλλα μοιραία..

Όμως. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε για τα μοιραία – Ένα ύπουλο υποσυνείδητο τέρας, περιμένει εκεί έξω έτοιμο να σε χάψει σε κάθε σου βήμα – λες και δεν έχει πάρα μονό ένα σκοπό: να σε καταστρέψει αφού σε βασανίσει. Αυτουνου ιδέα είναι οι λυτρώσεις για να αποφεύγουμε τις άβολες σκέψεις – και όπως και να ‘χει ποτέ δεν κατάλαβα, τι ζόρι τραβά το υποσυνείδητο του ανθρώπου και κάποια στιγμή τον γαμεί.

Την άλλη μέρα το απομεσήμερο, ξύπνησαν αγκαλιά. Ήταν Σάββατο και μετά από ένα βράδυ sex, χορού και ανωμαλίας, ένιωθαν εκείνη τη χαρακτηριστική γλυκεία κούραση σε όλο τους το σώμα, ο τύπος έκανε ένα ντουσάκι στο κόκκινο – χρυσό μπάνιο του (είχε επιμείνει να έχουν χωριστά μπάνια και δωμάτια – εκείνη είχε επιλέξει το μπάνιο με τα μαύρα πλακάκια και τις χρυσές μάσκες του Versace) και κατέβηκε στη γωνία να φέρει τον πρώτο καφέ της ημέρας, κρουασανάκια και εφημερίδες.

e9fdaaa2aab4ab6ff513b4f44f3f6e29Ετοίμασε πρωινό και γύρισε και κάθισε στο γραφείο του να διαβάσει, μέχρι να βγει και εκείνη από το μπάνιο. Κοίταξε γύρω του ευχαριστημένος. Είχαμε λοιπόν ένα μεγάλο φωτεινό δωμάτιο, με σκούρο δρύινο παρκέ. Στον ένα τοίχο έναν επίσης μεγάλο σκούρο δερμάτινο καναπέ, από όπου κοιταζόντουσαν όλοι κλεφτά στον τεράστιο καθρέφτη του σαλονιού και αντικριστά, σαν σε ανάκριση το υπόλοιπο σετ από τρεις πανομοιότυπες δερμάτινες πολυθρόνες .

Κάπου εκεί δίπλα υπήρχε ένας χρυσός πύργος maranzt και στον απέναντι τοίχο ένα τεράστιος Dali – ένα τεράστιο κόκκινο τριαντάφυλλο, ξεπρόβαλε με απόλυτη φυσικότητα μέσα από ένα σιέλ ουρανό, την ώρα της δύσης του Ήλιου κάπου στην έρημο της Αριζόνα, ή στο Νέο Μεξικό, πρέπει να ήταν το ‘meditative rose , σε μεταξοτυπία.

Πάνω στο γραφείο χαρτιά και βιβλία. Κάτι ήθελε να κάνει – αλλά τι – σε λίγο ήρθε και η Ωραία και εκείνος σαν κάλος gentleman σηκώθηκε για να της κάνει παρέα. Ασε που την έκανε πάλι κέφι!

lev

Ήπιαν τον καφέ τους, έφαγαν πρωινό και μετά από λίγο σηκώθηκαν – τους είχε καλέσει ένας γνωστός, για μια βόλτα με το σκάφος του. Θα είναι και η φίλη του της είχε πει, θέλεις να πάμε;

Λίγες ώρες μετά ήταν ξαπλωμένοι και οι τέσσερις σε μια απόμερη παραλία κάποιου κοντινού νησιού. Ο χειμωνιάτικος ήλιος έκαιγε και εκείνη μετά από λίγο έβγαλε το πουλόβερ της και τον κοίταξε πονηρά, με μάτια και θηλές  – που κυκλοφορούσαν, αδιάφορες δήθεν, κάτω από το T shirt της .

Ήταν πια μόνοι τους, οι φίλοι του είχαν φύγει για να πιάσουν δωμάτια σε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά -ενώ ο τύπος λιμπιζόταν πότε τις ρώγες της γυναίκας του και πότε τους surfer της περιοχής και ονειρευόταν ότι καβάλα σε κείνα τα fun boards έσκιζε ο ίδιος τα κύματα.

-Πάρε με του έλεγε εκείνη αργά το απόγευμα, στο δωμάτιο τους  μετά από αρκετή ώρα χάδια και υποσχέσεις. Κατά το βραδάκι τους ξύπνησαν  τα espressos τους. Εκείνος που ήταν κατακόκκινος από τον ήλιο, την κάλεσε μετά από λίγο να κάνουν μια σάουνα – ήταν μόνοι τους εκείνη την ώρα και του έδωσαν και κατάλαβε ..

Η βραδιά έκλεισε με ένα ρομαντικό δείπνο σε ένα απόμερο μεσογειακό ταβερνάκι και ένα γερό γαμήσι πάνω στο αυτοκίνητο!

Το άλλο πρωί χτύπησε η πόρτα.

-Έλα άνοιξε ρε σου έχω δουλειά – του φώναξε ο  φίλος του ..

Η γυναίκα του ήταν ακόμη γυμνή και ‘κείνος βγήκε έξω από το δωμάτιο και τον παρακάλεσε να μιλήσουν σε μια ώρα στο beach bar. Πιασμένος ακόμα από τα χθεσινά, έκανε ένα καυτό ντους, φίλησε τη γυναίκα του και κατέβηκε.

-Καλά νιώθω για μελλοθάνατος σκέφτηκε μόλις τον δρόσισε το αεράκι!