Διαβάστε τώρα και σεις την πατέντα, που ήλθε να ανατρέψει την πορεία της παγκόσμιας λογοτεχνίας: Διηγήματα δηλ. που μιλούν και λένε τραγούδια και που πολλές φορές συνεχίζουν να γράφονται – από μόνα τους – και μετά την ολοκλήρωση της πλοκής τους από τον συγγραφέα !
ELP – From the beginning [1972]
Ωραία είναι πάντα και κάπου αλλού (έχει αποδειχθεί πια και επιστημονικά!). Το ’βλεπε τώρα μπροστά του. Στα μάτια εκείνης της γυναίκας, που μόλις είχε κάνει χάλια και που συναντούσε μπροστά του, μετά τόσα χρόνια που την αναπολούσε. Και ακριβώς τη στιγμή που έμοιαζε να μπαίνει μια τελεία στις άσκοπες περιπλανήσεις του – τη στιγμή ακριβώς που έμοιαζε να είχε βρεθεί εκείνο το υπόλοιπο που έλειπε από το puzzle, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ξύπνησε και συνειδητοποίησε τα πράγματα γύρω του.
-Και αν τώρα πια είχε καταλήξει στο σώμα και το πρόσωπο της λαγνείας, για τις μελλοντικές του φαντασιώσεις, δεν μπορούσε παρά να μη μείνει άφωνος μπροστά στην απαστράπτουσα αγγελική ομορφιά της Ευτυχίας – μόνο που τώρα πια δεν μπορούσε να κάνει πίσω!
-Η νεαρή σύζυγος που κατάλαβε την αμηχανία της στιγμής τον πλησίασε και σφίχτηκε πιο πολύ πάνω του. Η Ευτυχία πάλι ζήλεψε που τον είδε με τη νέα και όμορφη γυναίκα του.
-Η ίδια είχε φάει τα νιάτα της με τον Xavier, παλιό εθελοντή στον εμφύλιο στην Νικαράγουα, που είχε γνωρίσει να τραγουδά ένα βραδύ έξω από την αγορά των Χανιών.
-Εκείνος της διηγιόταν πως κάποτε στον πόλεμο, λιώμα από την κόκα, είχε πείσει τους συντρόφους τους να διακοσμήσουν τις στέγες των καλυβιών τους με μωβ ψηφιδωτά με το σήμα της ειρήνης.
-Ακόμα της έλεγε πως τότε, ένα τσούρμο πιτσιρικάδων πίστευε ότι θα άλλαζε τον κόσμο!
-Και βέβαια αυτό δικαιολογούσε απόλυτα τις large αντιλήψεις του για την κοινοκτημοσύνη όλων, ακόμα και στο sex, και πως έσπευδε να την μοιραστεί πρόθυμα με όποιον θεωρούσε φίλο του – γιατί πάντα οι αγνοί άνθρωποι πέφτουν θύματα του ενθουσιασμού τους, ή για να το πω πιο χυδαία, είναι αυτό που λέει ο απλός λαός – στην κυριολεξία όμως – με ξένο κώλο πούστης.
-Εκείνη είχε ξεμείνει πια με έναν πατέρα φυτό, μια μισότρελη μάνα και με τις καθημερινές της υποχρεώσεις να τρέχουν!
-Είχε διαγράψει την προηγούμενη ζωή της, αν και σίγουρα δεν είχε ξεχάσει εκείνες τις νύχτες μπροστά από μεγάλους καθρέπτες, που και οι δυο τους μεθυσμένοι από το πότο, την πρέζα και το άρωμά της, έμπαιναν ο ένας μέσα στον άλλο, πάνω στον άλλο και κυρίως πίσω από τον άλλο – και η αλήθεια αυτή είναι που του κόλλησε το χούι με τις μπουκάλες πάρα φύσει!
-Τι να γίνονται άραγε οι αναμνήσεις μας, στιγμές όπως εκείνες οι μέρες στα νότια παράλια της Κρήτης;
-Και να’ μεινε από τότε κάτι να δουλεύει βαθιά μέσα της, να όπως όταν ανακαλύπτεις μια νέα τρομερή αλήθεια, που σιγά-σιγά σε τρώει ολόκληρο – εκείνη η αίσθηση βλέπεις, συνεχίζει να δουλεύει για πάντα μέσα σου.
-Πάντως εκείνη η έκτη αίσθηση που είχε παλιά, το ίδιο αλάνθαστη και κοφτερή όπως εκείνες οι πρώτες νεανικές μυρωδιές, δεν φάνηκε τελικά να την προστατεύει από το κακό συναπάντημα και την μοίρα της και κυρίως τις λάθος επιλογές της και έτσι έσπευσε να κλείσει κακήν κακώς τη ζωή της και ν’ αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στους δικούς της.
