Από την Αργυρώ Σταματάκη //

Την κινηματογραφική χρονιά κέρδισαν ταινίες που «έψαξαν» τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Άλλες αναψηλάφισαν τα απανωτά δράματά τους. Άλλες υπερασπίστηκαν την τσαλαπατημένη ηθική τους. Άλλες την εκδίκηση. Οι ταινίες που «σορτάρουμε» στην κουβέντα ως καλύτερες για το 2016 είναι οι παρακάτω.

 

-ELLE (Εκείνη)

elle-2016-full-movie-download-hd-dvdrip-torrent

-Η Μισέλ, μια επιτυχημένη επιχειρηματίας ιδιοκτήτρια εταιρείας βιντεοπαιχνιδιών, δέχεται επίθεση στο σπίτι της από ένα μασκοφορεμένο βιαστή, τον οποίο αναγνωρίζει κάποια στιγμή και εγκλωβίζεται στο παιχνίδι «η γάτα με το ποντίκι».

-Ο ιδιαίτερος Ολλανδός Πολ Βερχόφεν με την αλά γαλλικά επιστροφή του, μας χάρισε ένα προκλητικό ψυχολογικό θρίλερ-πρότυπο, το οποίο έσβησε ό,τι είχε απομείνει από τη μακρινή δυσάρεστη ανάμνηση, με τίτλο “Showgirls”.

Το σκοτεινό και λεπτό θέμα του βιασμού από την οπτική και την αντιμετώπιση της φαινομενικά ψυχρής, τολμηρής και κάπως αντιπαθητικής ηρωίδας, που ενσαρκώνει ιδανικά η γοητευτική Ιζαμπέλ Ιπέρ. Δομημένο αριστοτεχνικά έτσι ώστε και οι υπόλοιποι χαρακτήρες να είναι όλοι απολύτως σημαντικοί και απρόβλεπτοι ενίοτε, στην πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας.

Βραδυφλεγές, υποβλητικό, ενδοσκοπικό αλλά και με διάχυτο το Βερχοφενικό ειρωνικό χιούμορ απαραίτητο για να μετριάσει τυχόν σοκαριστικά συναισθήματα, με έκανε να σφίγγω τα μπράτσα της πολυθρόνας μου στην αγαπημένη σκοτεινή αίθουσα και να κρατάω την ανάσα μου. Με άλλα λόγια: Στόχος επετεύχθη.

-Γαλλογερμανική ταινία, σκηνοθεσία Πολ Βερχόφεν. Σενάριο David Birke, προσαρμογή από το μυθιστόρημα “Oh…” του Philippe Djian. Με τους: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Λοράν Λαφίτ, Αν Κοσινί, Σαρλ Μπερλίνγκ.

 

ΤHE BIG SHORT (Το Μεγάλο Σορτάρισμα)

the-big-short-movie-poster

Τέσσερις outsiders του χρηματιστηριακού κόσμου στα μέσα του 2000 προβλέπουν τη στεγαστική φούσκα και το κραχ που πρόκειται να ακολουθήσει και αποφασίζουν να τα βάλουν με τα συμφέροντα και την απληστία του τραπεζικού συστήματος.

-Εδώ ζούμε το prequel του εφιάλτη που ξέσπασε το 2008. Η ταινία με το φρενήρη ρυθμό της σατιρίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα μεν, αλλά σε κάνει να είσαι για όση ώρα παρακολουθείς με ένα «Ω Θεέ μου» στο στόμα, δε. Η συμπυκνωμένη πληροφόρηση του σεναρίου λειτουργεί καταιγιστικά και η αίσθηση που σου αφήνει είναι τελικά μια καταγγελτική ψυχρολουσία για την τεχνητή ευφορία που απολαμβάναμε. Κωμική, αιχμηρή και γεμάτη απολαυστική ειρωνεία για το πάρτι που γινόταν στη Γουόλ Στριτ λίγο πριν την κατάρρευση, η ταινία δίνει μέσα από τις ιστορίες των τεσσάρων ηρώων ένα καθηλωτικό μάθημα πολιτικής οικονομίας στον θεατή-θύμα #truestory. 

Το κραχ διαβλέπουν οι 4 κράχτες πρωταγωνιστές, που είναι από μόνοι τους λόγος να δεις την ταινία. Ο Κρίστιαν Μπέιλ κλέβει λίγο περισσότερο την παράσταση.

-Εν κατακλείδι βγήκα από την αίθουσα με «φουσκωμένο» από την ασταμάτητη πληροφορία κεφάλι, θλίψη και οργή που ένιωθα για μέρες. Οι λόγοι, ευνόητοι. Παρ’ όλα αυτά για ένα μαζοχιστικό λόγο ήθελα να την ξαναδώ.

-Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Άνταμ Μακ Κέι με τους: Στιβ Καρέλ, Κρίστιαν Μπέιλ, Μπραντ Πιτ, Ράιαν Γκόσλινγκ

 

-TONI ERDMANΝ

toni-erdmann-banner

Δραματική κοινωνική κομεντί όπου ο Γουίνφρεντ είναι ένας χωρισμένος καθηγητής μουσικής που σκαρώνει φάρσες προσπαθεί να αναθερμάνει τη σχέση με την καριερίστα κόρη του, επινοώντας ένα alter ego.

 Τα θέματα είναι τρία: 1. Ευρωπαϊκός κινηματογράφος 2. Γερμανική ταινία. 3. Διάρκεια 162’!

-Σινεφίλ κατάσταση, που είτε αποτρέπει είτε μαγνητίζει, αναλόγως τα γούστα. Προσωπικά παθαίνω αδιαπραγμάτευτα το δεύτερο, διότι σχεδόν πάντοτε βλέπεις «αληθινούς ανθρώπους», δηλαδή ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς ή τέλος πάντων να πιστέψεις ότι πραγματικά υπάρχουν. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ταινία με γερμανικό χιούμορ (αλήθεια υπάρχει), που απαλύνει και την αυστηρότητα της γλώσσας.

Ελάχιστες στιγμές σκέφτηκα «μα γιατί κρατάει τόσο», αλλά σα να ακούει ο σκηνοθέτης ανατρέπει καταιγιστικά τέτοιες «κακές» σκέψεις. Μια ταινία, χμ, παράταιρη, διαφορετική, που αντιστρέφει το κατεστημένο του επαναστατημένου παιδιού και του σοβαροφανούς πατέρα. Αφοπλιστικός όλο και περισσότερο στη ροή της ταινίας κάμπτει μία προς μία τις αντιστάσεις της ψυχραμένης κόρης του αλλά και το κοινού. Αποφασισμένος πέραν κάθε σοβαροφάνειας δίνει τη μάχη του ώστε να κατεδαφίσει το τοίχος της αποξένωσης, να αποφορτίσει από την πίεση για καριέρα -στην οποία τελικά εμπλέκεται- έστω και μέσω της «γελιοποίησης» του που οδηγεί σταδιακά σε θαύματα αφού ψυχαναλύει, δείχνει νέους «δρόμους», απελευθερώνει, λιώνει καρδιές…και ας φρενάρω εδώ!

-Μια ιστορία απολαυστική, γκροτέσκα, συγκινητική, ευρηματική, αστεία!

Οι σκηνές του καραόκε της κόρης και του επαγγελματικό boding πάρτι που κάνει με θέμα-έκπληξη «όλοι γυμνοί», είναι οι πιο  απογειωτικές στιγμές της ταινίας, καταδεικνύοντας πόσο εξαιρετικοί ηθοποιοί είναι και οι δύο πρωταγωνιστές. Βραβείο κριτικών στις Κάννες.

-Γερμανική ταινία, σκηνοθεσία Μάρεν Άντε με τους: Πέτερ Σιμόνιτσεκ, Σάντρα Χίλερ, Μίκαελ Γουίντενμπορν

 

-FLORENCE FOSTER JENKINS (Florence: Φαλτσο Σοπράνο)

florence_foster_jenkins_film

Μια Αμερικανίδα κοσμική κληρονόμος με όνειρο να γίνει διάσημη τραγουδίστρια όπερας δωροδοκεί τους πάντες για να τα καταφέρει, παρά την κάκιστη φωνή της.

-Πρόκειται για βιογραφική ιστορία που προσεγγίζει κωμικά και «ελαφρά» ο ολντ τάιμ κλάσικ Στίβεν Φρίαρς, με άξονα τη Μέριλ Στριπ. Τη γυναίκα που αιωρείται ένα επίπεδο πιο πάνω από οποιαδήποτε εν ζωή ηθοποιό. Πάντοτε!

Πολύ ευχάριστη ταινία, καταπληκτική Μέριλ σε παραληρηματικό ρόλο, που με συγκινητική και αστεία άγνοια της κακόηχης φωνής της επιμένει να γίνει σοπράνο και να αποθεώνεται από τον κόσμο σε παραστάσεις. Το καστ συμπληρώνεται ιδανικά από τον πιανίστα που τη συνοδεύει -τον Χάουαρντ του Bing Bang theory, κατά κόσμον Σάιμον Χέλμπεργκ– και εδώ να ανοίξω μια παρένθεση και να μοιραστώ πόσο χαίρομαι όταν ηθοποιοί από προσφιλείς σειρές, καταφέρνουν να παίξουν ωραία σε άλλο ρόλο στη μεγάλη οθόνη χωρίς να ξενερώνουμε (sic), πράγμα δυστυχώς σπάνιο.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν αυτό, όπως επίσης και ο Χιου Γκραντ, πραγματικά στα καλύτερά του, στον ρόλο του συζύγου που συντηρεί την ψευδαίσθηση με τον δικό του συναισθηματικό τελικά τρόπο.

Aγγλική ταινία, σκηνοθεσία Στίβεν Φρίαρς με τους: Μέριλ ΣτριπΧιου ΓκραντΣάιμον Χέλμπεργκ

 

-THE REVENANT (H Επιστροφή)

the_revenant_2015_film_poster

-Το 1823, ένας βαρύτατα τραυματισμένος κυνηγός εγκαταλείπεται από τους συντρόφους του στα χιονισμένα βουνά, αλλά εκείνος καταφέρνει να επιζήσει και επιστρέφει ζητώντας εκδίκηση.

Εντάξει μπορεί η ταινία να δίνει την αίσθηση παλιάς λόγω των Όσκαρ, αλλά είναι του 2016!

-Ο ποιητικός και σουρεαλιστικός Ιναρίτου του Birdman ξαναχτυπά με ταινία υπερπαραγωγή, επιλέγοντας τον Λεονάρντο, τον καλύτερο ίσως ηθοποιό της γενιάς του.

Μεγαλειώδης περιπέτεια επιβίωσης, στη βαθιά άγρια φύση της Αμερικής, θυμίζει γουέστερν αλλά δεν είναι, με φοβερές επινοήσεις που «διδάσκουν» τι να κάνεις για να μην πεθάνεις από τις κακουχίες και το πολικό ψύχος, πώς να παλέψεις  και να γλιτώσεις από τη γνωστή πλέον αρκούδα όταν «πιθανότατα» βρεθείς σε παρόμοια άβολη κατάσταση ή σε με μάχες με Ινδιάνους και βέλη που σφυρίζουν στον αέρα.

Υπερβατική και καθηλωτική, ζεις την αγωνιώδη εναλλαγής ζωής και θανάτου του ήρωα Χιου Γκλας μέσω της καταπληκτικής εικόνας και φωτογραφίας.

Αλληγορική, εμβαθύνει στο νόημα της ύπαρξης, την ανάγκη για αξιοπρέπεια, τη δύναμη που ανακαλύπτεις για να συνεχίσεις όταν όλα δείχνουν μάταια, τη μη ανοχή στην ανηθικότητα, την προδοσία και την ανάγκη για εκδίκηση και λύτρωση.

-Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τομ Χάρντι, Ντόναλ Γκλίσον, Ουίλ Πούλτερ, Λούκας Χάας, Πολ Άντερσον