Φελίνι, Τριφό και φουσκωμένοι δικέφαλοι

του Δημήτρη Κανέλλη //

Δύο απλώς συμπαθητικές νέες ταινίες προσφέρει το κινηματογραφικό εφταήμερο. Παράλληλα δίνει την ευκαιρία σε αυτούς που αγαπούν το καλό σινεμά να απολαύσουν σε ψηφιακές επανεκδόσεις το “Dolce Vita” του Φελίνι και “Τα κλεμμένα φιλιά” του Τριφό.

•Fast and Furious. Hobbs and Show
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς
Με τους: Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Κρις Έλμπα

Συνέχεια για μια από τις μακροβιότερες κινηματογραφικές περιπέτειες των τελευταίων χρόνων.Μόνο που αυτή τη φορά στους πρωταγωνιστές δεν υπάρχει ο Βιν Ντίζελ, από τους στυλοβάτες, είναι αλήθεια, όλων των ταινιών “Fast and Furious”. Οι εσωτερικές έριδες των συντελεστών αλλά και των πρωταγωνιστών είχε ως αποτέλεσμα στην τελευταία τους ταινία να πρωταγωνιστούν μόνο οι Ντουέιν Τζόνσον, και Τζέισον Στέιθαμ. Η υπόθεση έχει ως εξής. Οι δυο άσπονδοι φίλοι, ο Χομπς και ο Σο, θα αναγκαστούν να έρθουν σε συμφωνία, καθώς ένας αδίστακτος αναρχικός τρομοκράτης απειλεί την ανθρωπότητα με ολοκληρωτική καταστροφή. Οι Χομπς και Σο θα καταστρώσουν τα σχέδιά τους για να ανακαλύψουν τα βιοχημικά όπλα, και να τα καταστρέψουν. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη διάσημη και πολύ εμπορική κινηματογραφική “σειρά” ξέρουν ακριβώς τι θα δουν, αφού η καινούργια ταινία δεν διαφέρει σε τίποτα από τις προηγούμενες. Υπάρχει βέβαια μια βασική διαφορά που ίσως τελικά να έχει αντίκτυπο στην πορεία της ταινίας στα ταμεία. Απουσιάζει όπως γράψαμε ο Βιν Ντίζελ, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της φοβερής ομάδας του, γεγονός που αποδυναμώνει κάπως τη γενικότερη πλοκή, αλλά και τη δυναμική της ιστορίας. Με λίγα λόγια, οι φαν του Βιν Ντίζελ θα απογοητευθούν και ίσως να μη δουν την ταινία. Από την άλλη, σας διαβεβαιώνουμε πως αν ξεπεραστεί το συγκεκριμένο “πρόβλημα” η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα, γιατί και ο Τζόνσον, και ο Στέιθαμ έχουν το δικό τους κοινό. Κατά τα άλλα, η ταινία προσφέρει άφθονη δράση που κάποιες στιγμές γίνεται καταιγιστική, πολλά εντυπωσιακά εφέ και απίστευτες σκηνές καταδίωξης. Υπάρχουν επίσης οι απαραίτητες δόσεις συναισθήματος καθώς και το γνωστό καυστικό χιούμορ που έχουμε συνηθίσει από τις προηγούμενες ταινίες. Βεβαίως υπάρχουν και όλα τα κλισέ που έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτα. Για μια απλή θεαματική περιπέτεια μιλάμε και όχι για ένα σινεφίλ έργο τέχνης. Πάντως και οι τρεις πρωταγωνιστές δείχνουν να το απολαμβάνουν.

•La Dolce Vita
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Με τους: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Εμέ

Ο Μαρτσέλο είναι δημοσιογράφος που ζει και εργάζεται στη Ρώμη της δεκαετίας του ’50. Είναι ειδικευμένος στην κάλυψη σημαντικών καλλιτεχνικών γεγονότων αλλά και στην αποκάλυψη σκανδάλων και ειδήσεων που αφορούν στην τάξη των πλουσίων και των αριστοκρατών. Ο Μαρτσέλο βιώνει υπαρξιακή κρίση και αποφασίζει να αναζητήσει ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή του.
Αρχίζει να πιστεύει πως ο πλούτος είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων και πως τα χρήματα θα τον βοηθήσουν να απελευθερωθεί από τις συμβάσεις και τη μονοτονία της καθημερινής του ζωής. Όταν όμως θα χάσει τη ζωή του ο καλύτερός του φίλος, θα αντιληφθεί πως αλλού είναι το νόημα της ζωής.Ένα από τα αριστουργήματα του αξέχαστου Φεντερίκο Φελίνι που καυτηριάζει την αλλοτρίωση στους κόλπους της ανώτερης τάξης, καταγράφει τα αδιέξοδα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, παράλληλα βάζει στο μικροσκόπιο τον μέσο άνθρωπο που βιώνει βαθιά υπαρξιακή κρίση και είναι αναγκασμένος να αναθεωρήσει το αξιακό του σύστημα. Ρεσιτάλ από τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Να θυμίσουμε πως η ταινία είναι ασπρόμαυρη και επανεκδίδεται σε ψηφιακή κόπια.

•Κλεμμένα Φιλιά
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό
Με τον Ζαν Πιερ Λεό

Ο εικοσάχρονος Αντουάν απολύεται από το στρατό και χάρη στις γνωριμίες του πατέρα και της φίλης του πιάνει δουλειά ως θυρωρός σε φτηνό ξενοδοχείο της Μονμάρτης. Δεν θα παραμείνει εκεί αφού μετά τη γνωριμία του με έναν ντετέκτιβ, θα προσληφθεί ως υπάλληλος σε γραφείο ιδιωτικών ερευνών. Σύντομα θα εγκαταλείψει και αυτή τη δουλειά, καθώς θα προτιμήσει να δουλέψει σε κατάστημα υποδημάτων. Εκεί το αφεντικό του θα του αναθέσει μια περίεργη αποστολή. Ο Αντουάν θα πρέπει να ανακαλύψει για ποιον λόγο όλος ο κόσμος τον μισεί. Η αποστολή του θα έχει ως κατάληξη να δημιουργήσει παράνομη ερωτική σχέση με τη γυναίκα του αφεντικού του. Ένα μικρό αλλά γεμάτο με ερωτικό συναίσθημα κινηματογραφικό διαμάντι από τον Τριφό που το γύρισε το 1968 και το αφιέρωσε στον Ρομέρ Λαγκλουά, τον διευθυντή της Ταινιοθήκης του Παρισιού.

•Μητρικό Ένστικτο
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μασε- Ντεπασέ
Με τους: Βάλερι Μπάτενς, Άνι Κόσενς

Μεταφερόμαστε στις Βρυξέλλες στη δεκαετία του ΄60. Η Άλις και η Σελίν είναι αγαπημένες φίλες που ζουν σε πανομοιότυπα σπίτια στην ίδια πλούσια γειτονιά. Οι γιοί τους Μαξίμ και Τεό μεγαλώνουν σαν αδέλφια και οι δυο οικογένειες είναι αχώριστες.Όλα κυλούν φυσιολογικά, και όλα δείχνουν τέλεια. Όμως μια ημέρα τα πάντα ανατρέπονται. Ο Μαξίμ, ο γιος της Σελίν, χάνει τη ζωή του σε ατύχημα. Το τραγικό συμβάν θα διαταράξει τις ισορροπίες και θα αρχίσει να φέρνει τις δύο οικογένειες αντιμέτωπες. Η αγάπη θα δώσει τη θέση στην καχυποψία και στην παράνοια και οι δυο πρώην αγαπημένες “κολλητές” θα φτάσουν στα άκρα προκειμένου να προστατέψουν τις οικογένειές τους. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα δραματική ταινία που εστιάζει στην καταγραφή και στην παρακολούθηση της μετατροπής των θετικών συναισθημάτων σε αρνητικά.Ταινία λεπτών ψυχολογικών αποχρώσεων, που ενώ αρχίζει σαν μια τυπική οικογενειακή ιστορία σχέσεων και καταστάσεων, εξελίσσεται και ολοκληρώνεται σαν μια δραματική περιπέτεια αγωνίας και μυστηρίου, που αποτίει φόρο τιμής στον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πράγματι, η τιμημένη με το μεγάλο βραβείο του 20ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου ταινία του Ντεπασέ, έλκει απευθείας τις ρίζες της στο σινεμά του αξέχαστου μετρ του σασπένς και του μυστηρίου, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζουμε την εν λόγω ταινία με τα αριστουργήματα του Χιτς. Απλώς καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να προσεγγίσει το στιλ και την αισθητική του και εν μέρει το καταφέρνει.Οι κώδικες και το αφηγηματικό ύφος παραπέμπουν στη δεκαετία του ’60, όπως άλλωστε και ο τρόπος που ο σκηνοθέτης έχει αφομοιώσει τις δραματικές και ψυχολογικές ανατροπές. Κοντολογίς μια συμπαθής ατμοσφαιρική ταινία που πείθει με την καταγραφή της αλλαγής των συναισθημάτων, και “τρομοκρατεί” κατά κάποιον τρόπο με τη μεταστροφή της αγνής παντοδύναμης φιλίας σε έχθρα, σε μίσος. Καλές και οι ερμηνείες. Βλέπεται παρά τις όποιες ευκολίες της σκηνοθεσίας.