του Μάρκου Ψυχάρη //

Tέλης Στεφανής ή “Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Τέλης Στεφανής”. Μια παραγωγή που θα μπορούσε να είχε τελειώσει σε λίγους μήνες αν θα ήταν ερασιτεχνική ταινία. Αντίθετα, με 64 λοκέισον και σετ μέχρι σήμερα και συμμετοχή που ξεπερνάει τα 200 άτομα ο “Τέλης Στεφανής”, μια ταινία του σκηνοθέτη Μιχάλη Καφαντάρη,  διεκδικεί με αρκετό θράσος μια θέση ισότιμη ανάμεσα στις οργανωμένες παραγωγές της εποχής.

Κινηματογραφική προσπάθεια, ενά είδος πειράματος, αλλά όχι πειραματική ταινία, γυρισμένη τα λεγόμενα χρόνια της κρίσης, χωρίς βοήθεια φορέων, μια παραγωγή ρευστή που ενώνεται, διαλύεται και ξαναενώνεται κάθε φορά παίρνοντας το σχήμα της περιοχής και των χώρων που φιλοξενεί, ακολουθώντας μοιραία τον ρυθμό ζωής των συντελεστών της που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Καθώς η περιπέτεια του Τέλη Στεφανή πλέον φτάνει στην τελική της φάση και σε λίγο θα τεθεί στην κρίση του κοινού ήρθε ο καιρός να μας συστηθούν σιγά-σιγα. Σήμερα το κοινό για τους συντελεστές ερωτηματολόγιο του fragile απαντάει η Eυφημία Καλογιάννη:

-Ποια είσαι; Από που έρχεσαι; Που θέλεις να πας;

-Μεγάλωσα σε έναν οικισμό έξω από την Ερμιόνη στην Αργολίδα και στην εφηβεία μου μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Αθήνα (όπου ζω ακόμα). Σπούδασα στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης και έπειτα στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Εργάζομαι ως ηθοποιός και ως ιδιωτική υπάλληλος παράλληλα. Ακούω διαρκώς μουσική, σχεδόν όλα τα είδη, σχεδόν τα πάντα. Με συγκινεί και με ανακουφίζει. Επίσης τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι πολύ με το τραγούδι.

-Τι σε αγχώνει, τι σε εξοργίζει, τι σε καθησυχάζει και τι σε κάνει χαρούμενη στη χώρα που ζεις;

-Με αγχώνουν, με εξοργίζουν, με καθησυχάζουν και με χαροποιούν πολλά πράγματα σχεδόν κάθε μέρα. Ενδεικτικά, με αγχώνουν όσοι έχουν εξουσία στα χέρια τους, με εξοργίζει η αγένεια και η ασυνέπεια, με φοβίζουν η βία, ο καρκίνος και οι “βολεμένοι”, με καθησυχάζει το ότι έχουμε χιούμορ και το ότι όλο και περισσότερος κόσμος πλέον κάνει ψυχοθεραπεία. Με χαροποιεί το καλό φαγητό και ποτό.

-Ποια είναι η γνώμη σου για τον ελληνικό κινηματογράφο ως θεατής σήμερα;

-Υπάρχει πολύ καλό νέο υλικό, άνθρωποι που ευτυχώς βρίσκουν τρόπους να παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Μακάρι να υπάρξει και η ανάλογη στήριξη μπας και αναπνεύσουμε.

-Τι σε τραβάει στην ταινία που συμμετέχεις; Τι σε κουράζει;

Με τραβάει η τεράστια όρεξη όλων μας να κάνουμε τα πάντα ώστε να ολοκληρωθεί η ταινία και φυσικά το σενάριο. Με κουράζει το ότι είναι no budget οπότε δεν υπάρχει καμία άνεση και ευκολία κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Βασικά αυτή η ταινία είναι ό,τι πιο δύσκολο και δημιουργικό ταυτόχρονα έχω κάνει.

-Πέρα από καλλιτεχνική ίσως, υπάρχει κάποια πρακτική αξία στο να γυρίζεται σήμερα μια ταινία που να αφηγείται ιστορίες με φόντο παλιότερες δεκαετίες; Αν ναι, ποια είναι;

Ναι! Και το λέω με μεγάλη χαρά και περηφάνια, ο Μιχάλης Καφαντάρης (λόγω του “no budget” της ταινίας μας) έψαξε και ανακάλυψε έναν ολόκληρο “κόσμο” εντός Αττικής, ο οποίος μας χρησίμευσε ως σκηνικός χώρος. Δεν έμεινε εκεί… Δραστηριοποίηθηκε,  έτρεξε, κινητοποιήθηκε και κινητοποίησε στο να αξιοποιηθούν κάποιοι εγκαταλελειμμένοι χώροι στα Μέγαρα και να γίνουν κινηματογραφικά στούντιο.

-Ποιος είναι ο βασικός σου ρόλος στην ταινία;

-Στην ταινία είμαι η Αγαύη. Εργάζομαι ως πόρνη στην Τρούμπα του ’30-’40 και διατηρώ ένα αρκετά αντρικό lifestyle. Κάνω κουμάντο στον εαυτό μου και στους γύρω μου. Δε μ’ αρέσουν τα εμπόδια, αλλά αν τύχουν, τα ξεπερνώ με συνοπτικές διαδικασίες. Ερωτεύομαι τόσο βαθιά, που αναπνέω μόνο μέσα από τον άλλον. Θέλω να φάω τις σάρκες του και να τον κάνω παντοτινά δικό μου. Έχει πόνο όλο αυτό, κουράζομαι πολύ. Δεν είμαι παρορμητική, ούτε φιλική, ούτε το κορίτσι της “διπλανής πόρτας”. Αν ήμουν ζώο, θα ήμουν φίδι.

-Κάποια ερωτήματα τείνουν να θεωρούνται κοινότοπα αν όχι ξεπερασμένα σε κάθε εποχή. Το ερώτημα σχετικά με το αν υπάρχει κάποιο νόημα στην Τέχνη πλέον θεωρείς πως είναι ένα από αυτά;

-Αυτά τα ερωτήματα έχουν ήδη απαντηθεί και ευτυχώς με θετικό πρόσημο.

 

για περισσότερα γύρω από την ταινία του ΜΙχάλη Καφαντάρη δείτε εδώ: https://www.facebook.com/telisstefanis/