Από τον Παύλο Θ. Κάγιο //
Ο Χρυσός Φοίνικας κατατροπώνει τη Χρυσή Αρκούδα καθώς τα «Παράσιτα» του Κορεάτη Μπονγκ Τζουν Χο εκφράζουν – δυστυχώς – το παγκόσμιο κοινωνικό προφίλ της «απατεώνισσας» εποχής μας, ενώ τα «Συνώνυμα» του ισραηλινού Ναντάβ Λαπίντ, είναι για γέλια από μερίδα σοφιστικέ σινεφίλ…
«Παράσιτα»
Καταιγιστικό μείγμα μαύρης κωμωδίας, κοινωνικού σχολιασμού, σάτιρας κι αγωνίας, μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία με ταξικά κριτήρια που ανατινάζει τη σημερινή κοινωνία – σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου!
Αν οι προηγούμενες ταινίες του Μπονγκ Τζουν Χο «The Host» «Snowpiercer», ήταν προκλητικές και αινιγματικές, τα «Παράσιτα» είναι γροθιά στο στομάχι κι ας φλυαρεί από ένα σημείο και μετά και θα έπρεπε να την είχε μαζέψει. Αυτό, πάντως, δεν της στέρησε τον Χρυσό Φοίνικα στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου, αυτό των Καννών!
Στα «Παράσιτα», μια μαύρη (κατάμαυρη) και συχνά πολύ αστεία κωμωδία που εναλλάσσει το ηχηρό γέλιο με την απόλυτη έκπληξη, την πίκρα, ακόμη και το σοκ, η κοινωνικά φορτισμένη πλευρά του σινεμά έρχεται σε πρώτο πλάνο, μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας μικροαπατεώνων που προσπαθούν να επιβιώσουν στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης και… μεταλλαγμένης Σεούλ.
Η οικογένεια των πρωταγωνιστών της ταινίας θυμίζει, χωρίς όμως να τη φτάνει, τους «Κλέφτες Καταστημάτων» του Χιροκάζου Κόρε Έντα καθώς είναι πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους αλλά είναι όλοι τους άνεργοι και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ο γιος της οικογενείας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής ιδιαιτέρων κι ελπίζει επιτέλους σε σταθερό εισόδημα. Κουβαλώντας τις προσδοκίες όλης του της οικογένειας, πηγαίνει για συνέντευξη στο σπίτι των Παρκ – ιδιοκτητών μια διεθνούς εταιρίας πληροφορικής – για να συναντήσει την κυρία του σπιτιού. Μετά την πρώτη αυτή συνάντηση, ξεκινάει ένας χείμαρρος ατυχών, παρανοϊκών και σουρεαλιστικών συμβάντων που μετατρέπουν το φιλμ σε ένα δυνατό μαστίγωμα του κοινωνικού αλαλούμ που επικρατεί παγκοσμίως, αλλά και σε κάθε χώρα χωριστά.
•Φιλμ βαθιά ταξικό που δεν χαρίζεται ούτε στους έχοντες και επιτυχημένους ούτε στους μη επιτυχημένους ή «φτωχοδιάβολους». Η τετραμελής οικογένεια του Κιμ-ταέκ είναι οτιδήποτε εκτός από «επιτυχημένη»: καθηλωμένη σε ένα «ημι-υπόγειο», από το οποίο βλέπουν συνήθως μεθυσμένους να ουρούν έξω από το παράθυρό τους, ψάχνουν εναγωνίως ανοιχτά wi-fi δίκτυα κι αναζητούν περιστασιακές δουλειές στο πλαίσιο της νέας «gig economy».
Οταν ένας φίλος του γιου της οικογένειας, του προτείνει να αναλάβει τα ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών ενός πλούσιου κοριτσιού αφού εκείνος θα πρέπει να τα εγκαταλείψει λόγω των σπουδών του στο εξωτερικό, αυτός θα αρπάξει την ευκαιρία. Αποκτώντας πρόσβαση σε ένα πανέμορφο πλούσιο σπίτι, μια κοινωνική τάξη που απέχει έτη φωτός από τη δική του, θα σκεφτεί τρόπους για να βοηθήσει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του να επωφεληθούν…
Κι απ’ αυτή την τυχαία επαφή των δυο διαφορετικών κόσμων, αρχίζει μια ατελείωτη σειρά κωμικοτραγικών, γελοίων και τραγικών περιστατικών που «τραβάνε από τη μύτη» τον θεατή…
Ο 50χρονος Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μπονγκ Τζουν Χο σπούδασε στην Κορεατική Ακαδημία Κινηματογράφου. Τα «Host» και «Snowpiercer» συγκαταλέγονται στις εμπορικότερες ταινίες του σινεμά της πατρίδας του. Είναι ο πρώτος Κορεάτης που βραβεύεται με Χρυσό Φοίνικα.
Σκηνοθεσία – σενάριο: Μπονγκ Τζουν Χο
«Συνώνυμα»
Ακραία εξωφρενική, αλλά και σνομπ, σοφιστικέ σάτιρα για την «απάρνηση» της καταγωγής μας και των ριζών μας που πάντα είχε μεγάλη μερίδα στην ανθρώπινη ματαιοδοξία όλων των εποχών και στις μέρες μας γνωρίζει έκρηξη. Φιλμ που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Ήρωάς της ο Γιόαβ, ένας νεαρός Ισραηλινός, που είναι αποφασισμένος να αποκηρύξει την εθνικότητά του και να γίνει Γάλλος. Στο Παρίσι εγκαταλείπει τη γλώσσα του και με τη βοήθεια ενός λεξικού επιχειρεί με κάθε τρόπο να επινοήσει μια νέα ταυτότητα για τον εαυτό του φτάνοντας πολλές φορές σε ακρότητες και γελοιότητες. Δυνατό θέμα που η σκηνοθεσία του Ναντάβ Λαπίντ το περιχαρακώνει σ’ ένα μικρού διαμετρήματος σενάριο που γίνεται γραφικό. Πολύ καλός ο πρωταγωνιστής της ταινίας Τομ Μερσιέ.
Σημείωμα σκηνοθέτη: Ο ήρωας της ταινίας ξεκινά ένα υπαρξιακό ταξίδι, βασισμένος σε μια ιδέα την οποία κυνηγά έως το τέλος. Μεταμορφώνεται νοητικά, σωματικά και πνευματικά, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, καθώς περπατά στους δρόμους του Παρισιού, μουρμουρίζοντας συνώνυμα λέξεων. Αυτό που με ενθουσιάζει ως σκηνοθέτη είναι η δημιουργία μιας ταινίας πολύ σωματικής και ακατέργαστης, συμπαγούς και μερικές φορές ωμής, η οποία χρησιμεύει για να αναγεννηθούν ιδέες, να δημιουργηθεί χάος.
Σκηνοθεσία: Ναντάβ Λαπίντ
Παίζουν: Τομ Μερσιέ, Κουεντίν Ντολμέρ, Λουίζ Σεβιγιότ
«Maleficent: Η δύναμη του σκότους»
Σίκουελ της πρώτης εισπρακτικής επιτυχίας με την εξωτική -και… πρησμένη!- Αντζελίνα Τζολί να επιστρέφει δριμύτερη ως Maleficent σε νέες ψηφιακές περιπέτειες που δεν κοστίζουν και πολλά, αλλά πουλάνε μούρη πανάκριβης παραμυθένιας περιπέτειας …
H Αντζελίνα Τζολί ως Maleficent – και συμπαραγωγός, επίσης!- με τη βαφτιστήρα της Aurora (Ελ Φάνινγκ) έρχονται αντιμέτωπες με περίπλοκους οικογενειακούς δεσμούς -που ενώ τις φέρνουν κοντά, την ίδια στιγμή τις ωθούν σε αντίθετες κατευθύνσεις- με αφορμή μία γαμήλια τελετή και την εμφάνιση απρόσμενων συμμάχων και σκοτεινών, πρωτόγνωρων δυνάμεων .
Ο Nορβηγός Γιοακίν Ρένινγκ (Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales, Kon-Tiki) σκηνοθετεί την Αντζελίνα Τζολί και την Elle Fanning που ενσαρκώνουν τη διαβόητη μάγισσα και τη μεγαλύτερη πια βαφτιστήρα της αντίστοιχα, ενώ το γυναικείο -και πρωταγωνιστικό- καστ συμπληρώνει η πολύ καλή Μισέλ Φάιφερ σε ρόλο της ραδιούργας μάνας και άξιας αντιπάλου της Maleficent.
Στο επίκεντρο της ιστορίας παραμένει η γεμάτη αγάπη, αλλά και παρεξηγήσεις, σχέση ανάμεσα στη Maleficent και την Aurora, μία σχέση που για μια ακόμα φορά θα περάσει μέσα από πολλές δοκιμασίες και περιπέτειες για να μεταφέρει το μήνυμα της «αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου» η οποία είναι μια από τις νέες μόδες παγκόσμια και πλασάρεται και από την Ντίσνεϊ . Η ταινία θα προβάλλεται με ελληνικούς υπότιτλους, μεταγλωττισμένη και σε 3D.
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Ρένινγκ
Παίζουν: Αντζελίνα Τζολί, Ελ Φάνινγκ, Μισέλ Φάιφερ Τσιούετελ Έτζιοφορ, Σαμ Ράιλι, Χάρρις Ντίκινσον, Εντ Σκράιν, Ιμέλντα Στόντον, Τζούνο Τεμπλ, Λέσλι Μάνβιλ.
«Επικίνδυνες κυρίες»
Άλλη μια εξωφρενική σάτιρα πλατιάς, όμως, κατανάλωσης που είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και με μια παρέα από στρίπερς στη Νέα Υόρκη που κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 2008 βλέπουν τους πελάτες τους και τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται.
Με αρχηγό τη φιλόδοξη χωρισμένη μητέρα Ντέστινι (Κόνστανς Γου) και με τη βοήθεια της βετεράνου στρίπερ Ραμόνα (Τζένιφερ Λόπεζ), θα ενώσουν τις δυνάμεις τους κλέβοντας και εξαπατώντας πλούσιους άντρες της Γουόλ Στριτ. Το σχέδιό τους δουλεύει με μεγάλη επιτυχία μέχρι που τα πράγματα αρχίζουν να βγαίνουν εκτός ελέγχου… Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε μια πολύ δυνατή κοινωνική σάτιρα, αλλά με άλλη σκηνοθεσία. Και το σενάριο της ταινίας κολλάει από τη μέση της ταινίας και επαναλαμβάνεται -όπως και οι ερμηνείες…
Σκηνοθεσία: Λορίν Σκαφάρια
Παίζουν: Κόνστανς Γου, Τζένιφερ Λόπεζ, Τζούλια Στάιλς, Κέκε Πάλμερ, Λίλι Ράινχαρτ, Λίζο, Κάρντι Μπι
