Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //

Βαριετέ γεννημένο, γραμμένο, ερμηνευμένο στην άσφαλτο και το τσιμέντο. Που δεν θέλει να φύγει από τον δακτύλιο. Που βλέποντάς το σε κάνει να γελάς και όταν τελειώνει να λες «θέλω και άλλο». Ο Μάκης Παπαδημητράτος (Τσίου) και ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος (Neon) επαναπάτρισαν στη σκηνή είδος παράστασης που κοντέψαμε να ξεχάσουμε. Στη διάρκειά της, εκτός από τους μπαμπάδες του Δε Variète, περνούν και μια σειρά άλλες ειδικότητες καλλιτεχνίας όπως τραγουδιστές, ταχυδακτυλουργοί, ζογκλέρ. Οι δημιουργοί τού Δε Variète μάς μίλησαν για όσα «είναι», για όσα δεν «είναι», για όσα θα ήθελαν να είναι και για άλλα πολλά.

Variete vol.2-0233– Το Δε Variète είναι περισσότερο Δε Βαριέται και λιγότερο ορίτζιναλ Variète ή το αντίθετο;

Μάκης: Είναι και τα δύο. Είμαστε Variète αφού στην παράσταση εναλλάσσονται διαφορετικά ήδη τέχνης, σε ένα θέαμα που ο θεατής δεν βαριέται. Φυσικά το μεγαλύτερο κομμάτι σε διάρκεια είναι τα θεατρικά μονόπρακτα, που επειδή κάνουν τον κόσμο να γελάει μας κατατάσσουν στις κωμικές παραστάσεις που ο χρόνος περνάει γρήγορα. Αυτό μας το λένε οι θεατές που μένουν για ένα ποτό μετά το τέλος της παράστασης. Στις αρχές είχαμε άγχος για τη διάρκεια, γιατί οι παραστάσεις μας είναι μεγάλες. Το “Δε Variète beta” διαρκούσε πάνω από τέσσερις ώρες και παρουσιάστηκε μόνο τέσσερις φορές για φίλους και γνωστούς. Μετά αρχίσαμε να το μικραίνουμε κάπως, το “Δε Variète” ήταν τρεισήμιση ώρες και το “Δε Variète vol.2” είναι περίπου τρεις ώρες.

Θέλαμε να δούμε τη συμπεριφορά του θεατή στην παράστασή μας. Πίστευα πως θα το αντιμετώπιζαν πιο “ελαφρά” αφού δηλώναμε “Variète”. Ο θεατής μπορεί να πιει ποτό την ώρα της παράστασης και να καπνίσει, και μάλιστα σε χώρο μη θεατρικό. Νόμιζα πως θα υπήρχε κινητικότητα στην αίθουσα, θα πήγαιναν στο μπαρ, στη μουσική ίσως να χόρευαν, δεν ξέραμε πώς θα μας αντιμετώπιζε, ήταν κάτι καινούριο. Έπεσα έξω. Όταν είδαμε πως ο περισσότερος κόσμος καθόταν κανονικά σαν να βλέπει θέατρο, πίνοντας το ποτό του, αρχίσαμε να το μικραίνουμε σε διάρκεια. Φυσικά δεν κάναμε αλλαγές μόνο στη διάρκεια, αλλά και στην φόρμα και στο περιέχομενο. Γενικά το “Δε Variète” δεν είναι παράσταση, είναι πρότζεκτ, κάθε νέα του έκδοση θα έχει αλλαγές από την παλιότερη, νέες ιδέες και φυσικά νέα κείμενα. Θέλουμε να κάνουμε κι άλλα “Δε Variète”.

-Aντώνης:  Όταν ετοιμάζαμε την παράσταση για πρώτη φορά, δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα για το τι είναι αυτό που κάνουμε και πού κατατάσσεται. Κάποια στιγμή, καταλάβαμε πως μάλλον πρόκειται για ένα Varietè και από τότε έχουμε μείνει με αυτή την εντύπωση. Δεν βρέθηκε και κανένας να μας πει το αντίθετο, οπότε μπορώ να πω πως είναι ένα οριτζινάλ Varietè με στοιχεία «Δε Βαριέται».

 

– Ως σήμερα, μπορείτε να θυμηθείτε την παράσταση που δώσατε και δεν θα ξεχάσετε ποτέ (πότε, πού, τι έγινε);

Μάκης: Η παράσταση του “Δε Variète” στο σχολείο των φυλακών Κορυδαλλού. Χωρίς να μπορώ να φανταστώ άλλη απάντηση. Θα μπορούσα να σου λέω πολλές ιστορίες που έζησα σε μερικές ώρες εκεί, πολύ συμπυκνωμένος χρόνος και απίστευτες στιγμές. Πραγματικά πολλές. Θα μπορούσα να σου περιγράψω σχεδόν τα πάντα. Δεν προσφέρεται το μέσο, δυστυχώς. Σίγουρα θα πάμε και το “Δε Variète vol.2”, θέλω να ζήσω ξανά αυτή την εμπειρία.

Αντώνης:  Η παράσταση στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού… Πριν από έναν χρόνο περίπου.  Συνήθως, όταν τελειώνει μία παράσταση, πρώτα αποχωρούν οι θεατές και πηγαίνουν σπίτια τους ή για ένα ποτό ή όπου αυτοί θελήσουν και μετά φεύγουν από τον χώρο και οι ηθοποιοί για να κάνουν και αυτοί ό,τι θέλουν. Αυτοί οι θεατές όμως δεν είχαν επιλογή. Αυτοί έπρεπε να κάτσουν εκεί. Πώς να ξεχάσεις ανθρώπους που δεν έχουν επιλογή;

Variete vol.2-0157

– Ένας ηθοποιός που δεν έχει δουλειά αλλά του αρέσει αυτό που κάνετε, πώς θα βρει χώρο στο Δε Variète σας;

Μάκης: Θα παίξουμε πάλι το “Δε Variète vol.2” φέτος, ας περάσει μια βόλτα από το Hub να γνωριστούμε, τι να σου πω;

Αντώνης:  Αν δεν έχει δουλειά να πάει να βρει… Τόσες καφετέριες υπάρχουν. Μπαρ… Ταβερνίτσες… Τσαγερί… Τι τον σπουδάζαμε τόσα χρόνια;

 

– Πόσο εντός σεναρίου είναι όσα συμβαίνουν στις παραστάσεις σας;

Μάκης: Ίσως περίμενες άλλη απάντηση, αλλά είναι 100% εντός σεναρίου. Αν εξαιρέσεις κάποια πιθανά λάθη που μπορεί να γίνουν, όλη η υπόλοιπη παράσταση δουλεύει σαν να τρέχει πρόγραμμα. Τα μόνα σημεία που διαφέρουν είναι η αρχική παρουσίαση του τραγουδιστή ή της μπάντας γιατί σε κάθε παράσταση είναι διαφορετικός και γι’ αυτό στις εμφανίσεις του γίνεται κάποια μικρή αλλαγή στο κείμενο της παρουσίασης, αλλά κατά τα άλλα, η κάθε παράσταση είναι ίδια με την προηγούμενη και πάντα ελάχιστα καλύτερη, θέλω να πιστεύω. Τα θεατρικά κομμάτια παίζονται όπως αποφασίστηκε στην πρόβα και οι εμφανίσεις του περφόρμερ, του ζογκλέρ και της χορέυτριας σε πανί είναι χορογραφημένες πάνω σε μουσική και απλά είναι θέμα ημέρας τού καθενός από αυτούς πώς θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους που, έτσι κι αλλιώς, είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Ο μουσικός ή η μπάντα παίζουν τα κομμάτια τους στην κάθε εμφάνισή τους σε συγκεκριμένα σημεία της παράστασης σε δική τους σκηνή για να μπορούν να πάρουν θέση στην ώρα τους και να μην χαλάσει η ροή της παράστασης. Σου λέω, αν δεν γίνει κάποιο λάθος, όλα πάνε σαν σε πρόγραμμα. Έτσι πρέπει να είναι.

-Αντώνης:  Εντελώς, δεν ξεφεύγουμε σχεδόν καθόλου, εκτός από δύο φορές που ξέχασα τα λόγια μου, γούρλωσα τα μάτια μου, πίστεψα στον θεό και περίμενα να έρθει κάποιος να με σώσει.

Variete vol.2-0166

– Πώς βρίσκετε τους ανθρώπους που παίζουν στις παραστάσεις σας;

Μάκης: Το “Δε Variète” είναι ομάδα και σε αυτά τα ζητήματα κάνουμε ό,τι οι περισσότερες ομάδες. Ανοιχτή ακρόαση δεν έχει χρειαστεί να κάνουμε ακόμα.

Αντώνης:  Αρκετά συμπαθητικούς…

 

– Τι δεν έχει “πει” ακόμα το Δε Variète που θα ήθελε να το πει το συντομότερο δυνατό;

Μάκης: Τα περισσότερα δεν τα έχουμε πει ακόμα, υπομονή. Το “Δε Variète” είναι μια συνθήκη ελευθερίας για εμάς που ερευνούμε τα όριά του μαζί με τα δικά μας, θα κάνουμε και θα πούμε πολλά ακόμα στο μέλλον.

Αυτό που θα παρουσιάσουμε σε λίγο καιρό είναι το δεύτερο ταινιάκι μας με τίτλο:

“Ο Μανώλης” που είναι σχεδόν μονταρισμένο και θα τα ανεβάσουμε στο κανάλι μας στο Youtube. Το πρώτο το ανεβάσαμε πριν έξι μήνες και λέγεται “Κλεπταποδόχος”. Θέλαμε να γυρίσουμε άλλο ένα το φθινόπωρο αλλά επειδή θα παίξουμε το “Δε Variète vol.2” σε λίγο καιρό, θα το πάμε για πιο αργά. Στόχος μας είναι να γυρίσουμε πολλά από τα θεατρικά που παρουσιάσαμε στο “Δε Variète” αλλά μελλοντικά και του “Δε Variète vol.2” όταν παρουσιάζουμε το “Δε Variète vol.3”. Όποιοι/ες δεν μπορούν να έρθουν να μας δουν ζωντανά, να βλέπουν κάποιο μέρος της δουλειάς μας σε κινηματογραφική προσαρμογή. Σίγουρα ένα κείμενο που γράφτηκε για να παιχτεί ζωντανά στο θέατρο, αδυνατίζει όταν το κάνεις ταινία, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να κινηματογραφούμε τα θεατρικά μας και να τα προσφέρουμε στον κόσμο.

Variete vol.2-0222

-Ποιος είναι ο περισσότερο Δε Variète τύπος που συναντήσατε ποτέ (εκτός από εσάς);

Μάκης: Ο Αντώνης. Γι αυτό κάναμε μαζί το “Δε Variète”.

 –Αντώνης: Ο Μάκης, αρκεί να πει και αυτός το ίδιο για μένα…

– Αν η Αθήνα (η πόλη) ήταν γκόμενα με ποιον από τους δύο σας θα έβγαινε;

Μάκης: Και με τους δύο, συγχρόνως, εμείς δεν θα το ξέρουμε, θα την καψουρευτούμε πολύ, θα πάμε την ίδια στιγμή στο σπίτι της, θα πει ο ένας στον άλλον με απορία: “τι κάνεις εδώ;“ και θα την βρούμε με μια άλλη. Μετά θα φύγουμε παρέα και θα πάμε να πιούμε. Τουλάχιστον δεν ήταν ο Καμίνης…

Αντώνης: Τι ανωμαλίες είναι αυτές; Δεν κάνω εγώ τέτοια πράγματα…

-Το αστικό βαριετέ σας, όπως λέτε το “Δε Variète”, θα μπορούσε να γίνει υπεραστικό;

Μάκης: Το “Δε Variète” είναι αθηναϊκή παράσταση και μόνο. Το ξέραμε από την ώρα που το συζητούσαμε με τον Αντώνη στους πρώτους καφέδες. Είναι μεγάλη παραγωγή, πολυμελής θιάσος με ειδικές απαιτήσεις, πολλά κοστούμια και σκηνικά και φροντιστήριο και οι μετακινήσεις κοστίζουν. Από την άλλη, δεν είναι μια mainstream παράσταση που θα μπορούσε να κινηθεί στα χνάρια του εμπορικού θεάτρου με τους μεγάλους θιάσους σε μεγάλους χώρους, όπως το ξέρει ο πολύς κόσμος. Είμαστε για πιο ειδικό κοινό και σε πιο ειδικούς χώρους, για αυτό είναι ακόμα δυσκολότερο να φύγουμε από την Αθήνα. Πολύ θα το θέλαμε, τουλάχιστον για κάποιες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμα δεν το βλέπω, δυστυχώς. Δεχόμαστε προτάσεις κατά καιρούς αλλά δεν μας καλύπτουν.

Ας κάνουμε τώρα τις παραστάσεις που ετοιμάζουμε για τον Νοέμβριο στο The Hub Events και θα το δούμε πάλι το πράγμα, αν και οι δυσκολίες είναι αντικειμενικές.

Γι’ αυτό τον λόγο φτιάξαμε ένα μικρότερο πρότζεκτ με τίτλο: “Δε Variète Ένα για τον δρόμο…” στο οποίο θα παρουσιάζονται κάποια θεατρικά μονόπρακτα από τα δύο “Δε Variète” και θα παίζεται μόνο εκτός Αθήνας.

Αντώνης:  Αν και αρκετά δυσκίνητοι σαν σχήμα και σαν άνθρωποι, θα θέλαμε να το δούμε και εκτός των συνόρων της πόλης. Μας φαντάζομαι, ας πούμε, σε μία στάνη κάπου στην επαρχία, ανάμεσα σε πρόβατα και γελάδια ή σε κάποιο νησί, μέσα στη θάλασσα… Και σε κάποιο βουνό θα μπορούσαμε ίσως. Ψηλό βουνό… Κάπου μόνοι μας, χωρίς θεατές, μακριά από τη βαβούρα της Αθήνας, μακριά από τα πάντα, αγκαλιά με τη φύση και την απέραντη ομορφιά του τοπίου.

Variete vol.2-0063

– Ποιο νούμερο που θα παρουσιάσετε στο Φεστιβάλ Βοτανικού ή στο μέλλον σάς έπρηξε τα συκώτια μέχρι να βγει όπως το φανταζόσασταν;

Μάκης: Δυστυχώς στο Φεστιβάλ Βοτανικού για τεχνικούς λόγους δεν θα παίξουμε όλο το “Δε Variète vol.2”, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του. Θα δείτε όλα τα θεατρικά κομμάτια του μαζί με τον Σπύρο Γραμμένο που θα τραγουδάει ανάμεσα σε αυτά. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε σε ανοιχτό χώρο και λίγο μας προβληματίζει αυτό, από την άλλη θα είναι μια μοναδική εμπειρία που ανυπομονούμε να την ζήσουμε.

Όλα τα κομμάτια που θα σας παίξουμε μας κούρασαν πολύ στις πρόβες, αλλά για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Πολύ περισσότερο από το “Δε Variète”.

Ίσως δοκιμάσαμε να γράψουμε πιο “δύσκολα” στο δεύτερο γιατί την “είδαμε λίγο” και βάλαμε “πιο ψηλά τον πήχη” ή απλά έτυχε. Μας αρέσουν πολύ πάντως, εύχομαι και σε όσους/ες έρθουν να μας δουν στις 25 Σεπτεμβρίου στον “Θεσσαλό”.