Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //
Σε καταλαβαίνω. Είναι η ώρα προσήλωσης και διαλογής των photos που θα ντύσουν τις profile pictures του Σεπτέμβρη. Γεμάτα φεγγάρια που ο «αντίλαλος» τού φωτός τους λάμπει στη θάλασσα. Βαμμένα τυρκουάζ νύχια ποδιών και στο βάθος ήλιος. Κόκκινα παρεό ζωσμένα σε ηλιοκαμένα κορμιά. Μαλλιά δεμένα σαν πολιτικά τσουρέκια. Selfies με κουταλάκια παγωτού στα χείλια. Είναι 15 Αυγούστου 2016. Είμαι εδώ που δεν θέλω να είμαι. Αναρωτιέμαι βλακείες όπως: «Γιατί ποτέ κανένας δεν έκανε εικόνα στο προφίλ του την Αθήνα άδεια;».
Η πόλη είναι άδεια όσο ποτέ άλλοτε στη διάρκεια του χρόνου. Στα φανάρια υπάρχει μόνο η pole position για τους οδηγούς. Οι πλατείες είναι άδειες. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά. Πριν δυο-τρεις μέρες μ’ έναν φίλο από τη Βαρκελώνη, μιλώντας για την πόλη που μοιάζει με την πρωτεύουσα της Ελλάδας, είπε: «Μπουένος Άιρες». Θα έλεγες την Αθήνα Μπουένος Άιρες της Μεσογείου; Περπατώντας στους άδειους δρόμους της πόλης που θάβει «εγώ», μόνο τον Αύγουστο μπορείς να καταλάβεις την αλλόκοτη ομορφιά της.
Πίσω από τη Θύρα 7 του Παναθηναϊκού.
Οδός Κυρίλλου Λουκάρεως. Στα αριστερά ο Άρειος Πάγος.
Λεωφόρος Γαλατσίου, το «ρεύμα» που οδηγεί προς Γαλάτσι.
Ο άδειος σταθμός «Μέγαρο Μουσικής»
Οδός Μιχαλακοπούλου. Στην πίσω μεριά του ξενοδοχείου Χίλτον.
Η κάθοδος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Παπαδιαμαντοπούλου κανένας δεν βιάζεται.
Η Οδός Πατησίων στο ύψος της ΑΣΟΕΕ
Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας σχεδόν άδεια.
Η Βασιλίσσης Σοφίας είναι μόνη.
Η Λεωφόρος Γαλατσίου μόνη επίσης.
