του Γιάννη Παναγόπουλου //
Ο ένας μιλά για το άβατο των Εξαρχείων – Μπακογιάννης. Και ο άλλος για τα Εξάρχεια της εποχής που οι ιδέες έτρεχαν ελεύθερες στην πλατεία, στους πέριξ δρόμους της πλατείας Εξαρχείων – Ηλιόπουλος.
Υπάρχει και η καθόλου νηφάλια υπουργός Προστασίας του Πολίτη που βλέπει τα Εξάρχεια Μονμάρτη της Αθήνας. Σε μια επόμενη φάση μπορεί και να μας πει πως η Πατριάρχου Ιωακείμ είναι η Μποντ Στριτ του Βαλκανικού νότου.
Η Παπακώστα του Βερολίνου, λέω τώρα εγώ, θα μπορούσε να δει την πύλη του Βραδεμβούργου ως Παρθενώνα; Η υπουργός ξεφούρνισε μια μη αστική κουτουράδα. Δεν είναι η πρώτη πολιτικός που το κάνει. Είναι η τελευταία χρονικά βλακεία που ακούστηκε από πολιτικό. Το «σκέφτομαι πρώτα, μιλώ μετά» είναι εξαφανισμένο από την πολιτική σκηνή της χώρας οπότε και μια μαλακία παραπάνω να πούμε δεν τρέχει τίποτα.
Ο Κώστας Μπακογιάννης έχει μιλήσει επανειλημμένως για το άβατο των Εξαρχείων. Φαντάζομαι πως από τις μορφές παραβατικότητας που τρέχουν στη γειτονιά εκείνη της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών θα έρχεται πρώτη. Η απόσταση από το άβατο των Εξαρχείων στο βατό του Κολωνακίου είναι δεν είναι ένα χιλιόμετρο. Στο βατό Κολωνάκι, στο ελεύθερο Κολωνάκι, σε εστιατόριο Ιαπωνικής κουζίνας αποκαλύφθηκε από τις αρχές πως πίσω από το εξώφυλλο της εστίασης λειτουργούσε κύκλωμα διάθεσης κοκαΐνης.
Οι γνωστοί στο κοινό σελέμπριτις – την ιδιοκτήτρια αν και έχει παίξει σε σειρές της τηλεόρασης ως ηθοποιός δεν την λογίζω καλλιτέχνη – εμπλεκόμενοι, μέρος της ιδιοκτησίας του εστιατορίου, θα αθωωθούν. Το ενδιαφέρον όμως δεν είναι εδώ. Το περισσότερο ενδιαφέρον είναι πως τα άσημα μέλη του κυκλώματος, ντελιβεράδες κόκας, έχουν ήδη περάσει από σωφρονιστικά καταστήματα.
«Στο Κολωνάκι τρέχουν λιγότερα ναρκωτικά από τα Εξάρχεια;»
H κυρία Παπακώστα δεν θα έλεγε ποτέ πως το Κολωνάκι είναι τα Εξάρχεια της Αθήνας. Η πόλη, έστω και στο χάλι της, έχει τη δική της αισθητική γεωγραφία. Αυτήν ποιος θα την αναδείξει; Και θα έλεγα πως οι δύο μεγάλες διαφορές των δύο γειτονιών είναι πως στα Εξάρχεια λειτουργούν περισσότερα βιβλιοπωλεία από το Κολωνάκι. Και στο Κολωνάκι υπάρχουν περισσότερες γκαλερί από τα Εξάρχεια.
Btw. Ο Ηλιόπουλος ζει στα Πατήσια. Και εγώ ζω στα Πατήσια. Και αν δεν κάνω λάθος έχουμε συναντηθεί σε καφέ στα Πατήσια. Όταν είδα το πρόσωπό του σε προεκλογική αφίσα αναρωτήθηκα τι μου θυμίζει αυτός ο τύπος (το τύπος δεν το λέω για κακό) και σκέφτηκα πως τον έχω δει στη γειτονιά μας.
Η δροσερή γραφή στο τελευταίο του ποστ γύρω από την περιοχή είχε πολλά από την ντεμέκ ανδρεία του υποψήφιου που δεν πιστεύει όσα γράφει. Σε κάποιο σημείο καλεί τους αμφισβητίες της άποψής του – γύρω από την ανασφάλεια – να περπατήσουν μαζί σε σημεία που θα τους υποδείξει. Αν είναι έτσι τον καλώ να του δείξω σημεία της γειτονιάς του που η ανομία είναι καθεστώς. Στα Πατήσια η υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων της περιοχής είναι αργή και σταθερή. Ένα παραδειγματάκι στο τσακ–μπαμ. Στην Πατησίων, το βράδυ, γυναίκες αφρικανικής καταγωγής νοικιάζουν το σώμα τους για λίγα ευρώ. Την ίδια στιγμή που οι προστάτες τους στέκονται σε παρακείμενους της λεωφόρου δρόμους ξυλοφορτώνοντάς τες όταν κάνουν νερά στη δουλειά. Αυτό σε ποιο προεκλογικό πλαίσιο γύρω από την Αθήνα χωρά;
Ο Μπακογιάννης μιλά για το άβατο των Eξαρχείων. Και ο Ηλιόπουλος για τη θετική ματιά που πρέπει να δούμε την πόλη μας. Μα πού ζουν;
