Από την Ντέμη Αυλωνίτη //
Φωτογραφίες: Joe Pateraki //

Η «Μητέρα Φάλαινα Τυφλή» είναι ένα πολυμελές ωδικό κήτος ηλεκτροακουστικής folk–soul rock. Ο Διαμαντής Διαμαντίδης παίζει κιθάρα, τραγουδάει και γράφει τα περισσότερα από τα τραγούδια του συγκροτήματος. Τον συναντήσαμε τη Δευτέρα, μετά το πέρας της δεύτερης πρόβας τους για το live που θα πραγματοποιήσουν, στις 10 Μαρτίου, στο Ίλιον Plus. Για να μας ξεναγήσει στη συνολική πορεία της μπάντας, από τη γέννηση του ονόματός της και τα μουσικά μονοπάτια που ακολουθεί με μεγάλη αγάπη, έως και τα μελλοντικά της σχέδια.

μητέρα φάλεναΠόσον καιρό είχατε να συναντηθείτε όλα τα μέλη (δέκα) μαζί;

-Όλοι μαζί είχαμε να βρεθούμε από τον Οκτώβριο όπου παίξαμε στο πλαίσιο μιας πολύ ενδιαφέρουσας συναυλιακής πρωτοβουλίας, στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο του Βύρωνα στη Λαμπηδόνα. Ήταν η πρώτη δράση που έγινε, όπου κάθε δεκαπέντε μέρες πραγματοποιούνται συναυλίες με συγκροτήματα της περιοχής. Λέγεται Local Act αυτό και εμείς, οι «Magic De Spell» και οι «Υπεραστικοί» εμφανιστήκαμε εκεί στις 25 Οκτωβρίου. Πριν από αυτό, είχαμε να παίξουμε από τον Μάιο.

Αυτό το κενό εμφανίσεων οφείλεται στη δυσκολία συντονισμού σας καθώς είστε πολλοί ή σε άλλους παράγοντες;

-Αφενός εξαιτίας αυτού που προανέφερες, αφετέρου αυτό το καλοκαίρι για όλους μας είχε διάφορες άλλες προτεραιότητες. Οπότε κατά κάποιον τρόπο χωριστήκαμε και ξαναβρεθήκαμε το φθινόπωρο. Ωστόσο, όλον αυτόν τον καιρό είχαμε το ακουστικό τρίο εν ενεργεία, το οποίο απαρτίζουν ο Σωτήρης Πέπελας (τρομπέτα), εγώ και η Θεοδοσία Σαββάκη που τραγουδάει.

Το πρωτότυπο όνομα της μπάντας αποτελεί επίσης δική σου έμπνευση; Και πως προέκυψε;

-Είναι μια μετάφραση – απόδοση ενός τραγουδιού από τους πρώτους προσωπικούς δίσκους, τη δεκαετία του ’70, του Μπράιαν Ίνο, ο οποίος για όσους ίσως δεν ξέρουν είναι ένας παραγωγός, μουσικός, συνθέτης, ηχολήπτης, διανοητής θα έλεγα του 20ου -21ου αιώνα, ο οποίος έχει κάνει μεταξύ άλλων τις παραγωγές των U2, των Coldplay του David Bowie. Στο δεύτερό του άλμπουμ, “Taking Tiger Mountain”, υπήρχε ένα τραγούδι το οποίο λεγόταν “Mother Whale Eyeless”. Όταν ήμουν στον στρατό και είχα πάρα πολύ χρόνο να ακούσω στο discman μου cd – δεν υπήρχαν ακόμα mp3 – διάβασα τους στίχους, το άκουσα και λέω τι ωραίο. Τότε σκέφτηκα να δημιουργήσω ένα πολυμελές σχήμα που να λέγεται «Μητέρα Φάλαινα Τυφλή». Το eyeless σημαίνει αόμματος, αλλά δεν ακουγόταν τόσο καλά. Κι έτσι χρησιμοποίησα τη λέξη τυφλή, για την οποία οι άνθρωποι νιώθουν μια ευαισθησία. Και είχα σκεφτεί και το γραφικό που έχω στο cd μας με τη φαλαινίτσα με το τυφλομάντηλο. Έτσι προέκυψε.

cover alum

Γενικότερα τι είναι για σένα αυτό το κήτος;

-Για μένα έχει πολύ μεγάλη σημασία, είναι ένα σύμβολο ας πούμε. Παραπέμπει και στο παραμύθι με τον Πινόκιο που σε κάποια φάση βρίσκεται σε ένα καράβι, πέφτει στη θάλασσα και σώζεται από μια φάλαινα και βρίσκει μέσα τον πατέρα του, τον Τσεπέτο. Οπότε υπάρχει εκεί πέρα η νύξη στη μητέρα. Και «Το ταξίδι της φάλαινας» των Στέρεο Νόβα είναι επίσης μια αναφορά για μένα. Ήταν ένα από τα πρώτα ελληνόφωνα γκρουπ, που έκαναν κάτι πολύ το διαφορετικό. Ο Ιωνάς στο κήτος, στη Βίβλο. Όλα αυτά, γύρω από τη φάλαινα κινούνται. Και θεωρώ ότι η φάλαινα είναι ένα πολύ όμορφο ον, το οποίο μας προκαλεί δέος λόγω του μεγέθους της και όχι φρίκη. Συγκεκριμένα είχα τη Φάλαινα φυσητήρα κατά νου διότι πετάει το νερό από πάνω. Και ο Μόμπι Ντικ ήταν μια φάλαινα φυσητήρας στο βιβλίο. Τώρα μπορεί να είναι αμπελοσοφίες όλα αυτά, αλλά για μένα πάντοτε οι συμβολισμοί λειτουργούσαν. Τώρα τι σχέση έχει αυτό με τη μουσική; Αν εξαιρέσεις μόνο ότι κάποια από τα όργανα μερικές φορές κάνουν ήχους φάλαινας σε ανύποπτο χρόνο μέσα στις ηχογραφήσεις, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να παραπέμπει στη μουσική της «Φάλαινας».

Τι κομμάτια θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στο «Ίλιον Plus» (Πατησίων και Κοδριγκτώνος 17);

-Θα παίξουμε τα έντεκα από τα δώδεκα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν για το δεύτερο μας άλμπουμ, τα «Ναυάγια στη στεριά», κάποια επιλεγμένα από το πρώτο άλμπουμ, συν τέσσερις με πέντε ξένες διασκευές. Κομμάτια του Τζίμι Χέντριξ, των “Decemberists” κι ένα του Μπρους Σπρίνγκστιν, το οποίο είναι κι ένα άλλο πρότζεκτ (tribute) που δουλεύω αυτόν τον καιρό. 25 τραγούδια σε ένα δίωρο περίπου πρόγραμμα. Θελήσαμε να προσεγγίσουμε εκ νέου το υλικό με το οποίο ασχολούμαστε ήδη κάποιον καιρό. Και να δούμε αν μπορούμε να το παίξουμε με λίγο περισσότερο ενθουσιασμό. Ίσως αυτό το χρονικό διάστημα που πέρασε να έχει και μια έννοια reunion για όλους εμάς.

Έχετε κάποια σχέδια ως «Φαλαινόπαιδα» τα οποία θα ακολουθήσετε μετά από αυτό το live;

-Θα συνεχίσει τις εμφανίσεις το ακουστικό τρίο. Και έχουμε κλείσει και δύο live στα οποία θα επιχειρήσουμε ένα ενδιάμεσο σχήμα όπου θα είμαστε 5-6 άτομα, για να μπορέσουμε να βάλουμε λίγο και τα πιο ρυθμικά κομμάτια. Γιατί το τρίο λειτουργεί λίγο πιο ατμοσφαιρικά, πιο υποτονικά. Υπάρχει αυτή η διάθεση. Ενώ, άμα βάλουμε τα τύμπανα και το μπάσο, μπορούμε να το πάμε και λίγο πιο χορευτικά, πιο μπιτάτα ας πούμε. Το ένα live είναι στις 21 Απριλίου στο “Tiki” και το άλλο είναι 7 Μαϊου στο “Six D.o.g.s”.

μητέρα φαλΌταν έχετε καιρό να παίξετε όλοι μαζί είναι εύκολο να βρείτε ξανά τη χημεία ανάμεσά σας;

-Η προσωπική χημεία σχεδόν πάντα υπάρχει. Η δυσκολία είναι στον συντονισμό. Στο να βρούμε τα πατήματα, το πώς να κάνουμε αυτό που έχουμε κάνει πολλές φορές να ηχήσει έτσι όπως πρέπει. Κι αυτό έχει να κάνει με το ότι πολλοί από εμάς δεν παίζουν συνέχεια μουσική. Δηλαδή κάποιοι παίζουν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο. Με τον Λευτέρη Πουλιού για παράδειγμα, ο οποίος θα παίξει πιάνο σε αυτό το live, ηχογραφήσαμε το άλμπουμ αλλά μετά είχε άλλες υποχρεώσεις και δεν παίξαμε μαζί κοντά δύο χρόνια. Οπότε τώρα, σιγά σιγά τού έρχεται η αίσθηση τού πώς πρέπει να το προσεγγίσει. Επειδή είμαστε πάρα πολλοί θέλει τόσο όσο για να ισορροπήσει το πράγμα.

-Φταίει και η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα για το ότι δεν είστε «ένα σούπερ γκρουπ που του ρέουν τα λεφτά από τα μπατζάκια»;

-Νομίζω ότι η κατάσταση φταίει σε ένα 30%. Έχει να κάνει με το ότι και για μένα ήταν ψυχοθεραπεία η μπάντα, δεν ήταν πάντοτε η δουλειά μου ας πούμε. Εγώ είχα μια άλλη εργασία. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου που, δεν έχω την πρωινή δουλειά ασχολούμαι πιο πολύ με τη μουσική. Αν αυτό συνέβαινε νωρίτερα, ίσως και νωρίτερα να είχαμε μπει σε μια διαδικασία να γίνουν πιο σωστές κινήσεις. Να είναι περισσότερο επαγγελματική η μπάντα. Αλλά δεν έχει σημασία γιατί όλο το ταξίδι είναι καταπληκτικό.

Τραγούδι: «Καλωσήρθες»

-Όταν γράφεις τραγούδια επικεντρώνεσαι σε συγκεκριμένα θέματα συνήθως ή γράφεις για τα πάντα; Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς;

-Τα τραγούδια είναι αυτοβιογραφικά και διηγητικά. Δηλαδή διηγούμαι κάποιες ιστορίες οι οποίες έχουν να κάνουν με πράγματα που μου έχουν συμβεί. Υπάρχουν δυο τρόποι που λειτουργώ. Ο ένας είναι εντελώς βιωματικός. Δηλαδή υπάρχουν κομμάτια που γράφτηκαν απνευστί. Δηλαδή άρχισα να γράφω και βγήκε κάτι. Είτε κάποια βράδια που γυρνάγαμε από τα μπαρ και τα ξενύχτια και ήμουν φορτισμένος και έβγαινε κατευθείαν μια ιδέα. Ή λειτουργούν σαν ρεπορτάζ. Έχω μια ιδέα και θέλω να κάνω κάτι γι’ αυτό το πράγμα ας πούμε. Δηλαδή ένα τραγούδι στο δεύτερο άλμπουμ, «Το Ρόδι», ήταν μια ιδέα ναι μεν βιωματική αλλά την προσέγγισα ως ρεπορτάζ. Γιατί η δουλειά μου πριν ήταν κειμενογράφος. Έγραφα κείμενα για διαφημίσεις κτλ, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια αρθρογραφώ στο avopolis. Τον τελευταίο καιρό πάντως έχω τη διάθεση να γράψω λιγότερο βιωματικά τραγούδια. Νομίζω υπάρχουν θέματα τα οποία αξίζει να γίνουν τραγούδια. Ο Τομ Γουέιτς το κάνει πολύ αυτό, παίρνει ένα συμβάν και το απογειώνει. Θα μου άρεσε πολύ να το δουλέψω αυτό.

Ποια είναι τα επόμενά σου σχέδια;

-Είναι μια σημαντική περίοδος για μένα γιατί ετοιμάζω έναν συνεταιρισμό που θα ασχολείται με τις μουσικές παραγωγές. Είναι ουσιαστικά αυτό που μέχρι τώρα άτυπα έκανα που λεγόταν «Πλαγκτόν». Και θα κυκλοφορήσουμε τα άλμπουμ μας. Υπάρχουν καινούρια κομμάτια. Έχω σκεφτεί ένα τρίτο άλμπουμ με τη «Φάλαινα», απλώς δεν ξέρω πότε θα γίνει. Σκέφτομαι να αρχίσω να δουλεύω τις ιδέες λίγο μετά τον Μάιο. Με σκοπό, μέχρι το τέλος της χρονιάς να δούμε, αν μπορούμε να συγκροτήσουμε μια ομάδα και να βρούμε λίγο χρόνο. Απλώς η μόνη διαφορά με τα άλλα δύο άλμπουμ όπου διήρκεσε περίπου έναν χρόνο το καθένα για να ολοκληρωθεί είναι να γίνει σε τρεις εβδομάδες. Δηλαδή να βάλω ένα deadline για να δω πώς μπορεί να λειτουργήσει η ομάδα που θα επιλέξει να δουλέψει αυτό το διάστημα. Θα είναι full time αυτό, πολύ δύσκολο. Επίσης, μια από τις ρήτρες θα είναι ότι όλοι θα συμμετάσχουν στα φωνητικά (ως δεύτερα), είτε με τραγούδι, είτε με ομιλίες ή απαγγελίες. Θα έχει μικρόφωνα σε όλους.

-Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για τη βραδιά στο Ίλιον Plus; Και πώς σας φαίνεται ο συγκεκριμένος χώρος;

-Αξίζει να έρθουν όλοι την Πέμπτη 10 Μαρτίου στο Ίλιον Plus. Είναι ένας πολύ ωραίος καινούριος χώρος που βρίσκεται δίπλα στο «Τριανόν». Τεχνικά άρτιος και φιλόξενος. Και οι άνθρωποι εκεί που τον τρέχουν είναι μερακλήδες. Για μένα είναι πολύ σημαντικό. Να τονίσω επίσης ότι συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά με μια εταιρία διοργάνωσης συναυλιών, την GoodHeart Productions, που είναι παιδιά σαν και εμάς, όχι διαμεσολαβητές και μανατζαρέοι με τον τρόπο τον απόμακρο. Το κάνουν από αγάπη για τη μουσική και τις συναυλίες. Μέχρι στιγμής είμαι πολύ χαρούμενος που βρεθήκαμε. Είναι ένα live που περιμένουμε όλοι εδώ και καιρό. Εντάξει, είναι δύσκολοι καιροί για όλους. Αλλά ακόμα περισσότερο για τους μετανάστες. Αν με αυτό το 8ευρω της συναυλίας μπορεί κάποιος να πάει να πάρει γάλατα και φαγητό και να τα πάει στον Πειραιά καλύτερα να το κάνει, δεν μας πειράζει. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να κάνουμε όλοι. Αλλά για εμάς η μουσική είναι ζωτικό στοιχείο. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αναρωτιούνται τι τους φταίει, πρέπει να δημιουργήσουν. Και να παίρνουν θέση. Ακόμα και το να βρει κάποιος έναν τρόπο να οργανώσει και να μαζέψει τα παλιά ρούχα απ’ όλους τους γνωστούς του που σκονίζονται στις ντουλάπες και να τα πάει στον Πειραιά, αυτό είναι δημιουργικό. Εγώ το έχω κάνει ήδη 4–5 φορές. Και όταν πακετάρεις τα κουτιά και βρίσκεις πώς και πού θα πάνε είναι εκστατική στιγμή. Γιατί νιώθεις ότι έγινε κάτι πάρα πολύ σωστό. Για μένα αυτή τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι από τις προτεραιότητες. Και η ενσυναίσθηση. Γιατί η ενσυναίσθηση μπορεί να σε οδηγήσει και στην αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση μπορεί να σε οδηγήσει και στη δημιουργικότητα που λέγαμε. Και θα ήθελα να τονίσω το εξής: Αν μπορεί ο καθένας να θυμάται τον εαυτό του, γιατί ο εαυτός του είναι πιο κοντά στον άλλον απ’ ό,τι φαντάζεται.

M. Falena anoigma