Από την Αγγελική Κώττη
Συνηθισμένο πράγμα οι καυγάδες στο Twitter. Όταν όμως γίνονται ανάμεσα σε δύο μουσεία, το πράγμα αλλάζει. Μπορεί να γίνει κατινίστικο, μπορεί να γίνει και άκρως διασκεδαστικό, άρα προπαγανδιστικό για τα συγκεκριμένα μουσεία. Εξαρτάται από το πόσο σοβαρά είναι. Εφόσον συμφωνήσουμε πως το Μουσείο Επιστημών και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, βρετανικά αμφότερα, συγκαταλέγονται στις κορυφές ανάλογων ιδρυμάτων, τότε θα καταλάβουμε πόσο έξοχος ήταν ο «καυγάς» (στην πραγματικότητα διαγωνισμός με άφθονο χιούμορ για το ποιος την έχει πιο… μεγάλη την έκθεση).
-Όλα ξεκίνησαν με αυτό το μάλλον αθώο τιτίβισμα, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης Ask a curator του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Twitter, όπου οι χρήστες θα μπορούσαν να καταθέσουν ερωτήσεις στο λογαριασμό του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Ερωτήσεις που απαντώνται από επιμελητές. Ολη αυτή η εκδήλωση, που επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, είναι έτσι κι αλλιώς απολαυστική. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο όμως…
-Ρώτησε λοιπόν ο χρήστης: αν ξέσπαγε μια μάχη ανάμεσα στο δικό σας μουσείο και στο Μουσείο Επιστημών, ποια εκθέματα/ αντικείμενα θα βοηθούσαν τη νίκη;
Και λέει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας: έχουμε δεινόσαυρους. Είμαστε ασυναγώνιστοι.
-Το Μουσείο Επιστημών σηκώνει το γάντι μετά από μία ώρα και κάτι και ανταπαντά: το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου είναι γεμάτο παλιά απολιθώματα (σ.σ. μπηχτή, ε;) αλλά εμείς έχουμε ρομπότ, βομβαρδιστικά και αρχαία δηλητήρια.
Δεν περνάνε δέκα λεπτά και η απάντηση «κρέμεται» στο διαδίκτυο: Εχουμε ρομπότ δεινοσαύρων, Πτεροδάκτυλους και τα πιο δηλητηριώδη πλάσματα στη Γη. Συν, ηφαίστεια και σεισμούς… Και ψάρια βαμπίρ.
Το Μουσείο Επιστημών αναρτά φωτογραφία ενός μυστηριώδους πλάσματος που μοιάζει σαν ζώο/ άνθρωπος με ουρά ψαριού και γράφει: Τι λέτε γι’ αυτό τον γοργόνο; (merman, είναι η αρσενική γοργόνα) Και επίσης έχουμε πύραυλο με πυρηνική κεφαλή Πολάρις όπως λέει ο Khalil (άραβας τραγουδιστής)
Η επιμελήτρια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Jenny Haniver δηλώνει πως «βλέπει» (κατά τη γνωστή χαρτοπαικτική έκφραση) ως προς τον γοργόνο και τους συνιστά να μην τοποθετούν ποτέ πυρηνικά σε μια διαμάχη με μετεωρίτες που θα τραντάξει τη Γη. Τα δικά μας δείγματα κατσαριδών θα επιζήσουν όλων ημών, τους προειδοποιεί.
Η απάντηση πληρωμένη: «βλέπουμε» τις κατσαρίδες σας και τις κοπανάμε με τις γαλότσες μας. Μαζί με την απαραίτητη φωτογραφία του εκθέματος.
Η «μάχη» δεν σταματά, συνεχίζεται με πολλά υπέροχα βέλη εκατέρωθεν και με τη συμμετοχή υποστηρικτών και των δύο μουσείων, που εφιστούν την προσοχή σε συγκεκριμένα εκθέματα για το καθένα, με τα οποία θα μπορούσε να νικηθεί το άλλο. Και αφού η διασκέδαση έχει χτυπήσει ταβάνι, όλοι έχουν εκτονωθεί και τα μουσεία διαφημιστεί όσο ποτέ, σβήνει η συζήτηση. Αλλά την επομένη, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου λέει ότι κάναμε χτες μεγάλη πλάκα, με το Μουσείο Επιστημών και το απολαύσαμε και οι δύο.
Συμπέρασμα: όταν είσαι σοβαρός, μπορείς να κάνεις μεγάλες πλάκες με πλήρη άνεση.
Συμβουλή: μην ρωτάτε αν θα εφαρμοστεί σε ελληνικά μουσεία. Θέλει άλλη αντίληψη και πληροφορικάριους που να «πετάνε». Εχουμε πολλούς. Όμως δυστυχώς, όχι στα μουσεία μας.
