Του Νικηφόρου Γκολέμη //
Τελικά υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο; Εάν κρίνουμε από την εβδομάδα που μας αφήνει, κατά την οποία απασχοληθήκαμε ως επί το πλείστον με τους σημαιοφόρους (!) της ΣΤ’ Δημοτικού, η ποιοτική υστέρηση που παρουσιάζει η εν Ελλάδι ειδησεογραφία έρχεται να δικαιώσει πανηγυρικά τον Ουμπέρτο Έκο. Διότι, τελικά, ειδήσεις τον Αύγουστο υπάρχουν, το μιντιακό σύστημα όμως εκμεταλλεύεται τη χαλαρότητα και τα μειωμένα αντανακλαστικά του παραθεριστή σε βαθμό τέτοιο, που του πουλάει σημαιοφόρους για ειδήσεις και προσευχές για επικαιρότητα.
Μια… αυγουστιάτικη είδηση λ.χ. που δεν βρήκε χώρο σε κανένα συστημικό μέσο ήταν το περίφημο «σκονάκι» που έδωσε ο συνεντευξιαζόμενος Μητσοτάκης στον Άρη Πορτοσάλτε, προκειμένου να τον «διευκολύνει» στην επιλογή της επόμενης ερώτησής του. Κίνηση που αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας συνέντευξης – παρωδίας, στην οποία ο δημοσιογράφος δεν αναζητούσε απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα, παρά συμπλήρωνε υπερθεματίζοντας τα λεγόμενα του συνεντευξιαζόμενου πολιτικού αρχηγού και ενδεχομένως όψιμου πολιτικού του προϊσταμένου. Μάλιστα, το καθαγίασμα του συνεντευξιαζόμενου άρχισε πριν καλά – καλά ξεκινήσουν οι ερωτήσεις, με τον Πορτοσάλτε να υμνεί τον καλεσμένο για το γεγονός ότι βρισκόταν στο στούντιο δύο λεπτά νωρίτερα από την προκαθορισμένη έναρξη!
Κι όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες αντιδεοντολογικών και εν τέλει αντι -δημοσιογραφικών συνεντεύξεων που δυσφημούν το επάγγελμα και καταντούν τον δημοσιογράφο μαριονέτα του εκάστοτε συνομιλητή. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από την περίφημη συνέντευξη – μονόλογο του Σαμαρά στη ΝΕΡΙΤ, καθώς και τα αποσπάσματα από τις κατά καιρούς «συναντήσεις» Τσίπρα – Αυτιά. Τόσο «σκληρός» εμφανιζόταν απέναντι στον Τσίπρα ο «μετρ» του ασφαλιστικού, ώστε ο τηλεθεατής αδυνατούσε να ξεχωρίσει, εάν είναι πράγματι συντονισμένος στο «Καλημέρα με τον Γιώργο Αυτιά» ή πιάνει παρεμβολές από το PM του Έντι Μάιρ. Στο υπάρχον διαμορφωμένο πλαίσιο, το να δίνει πολιτικός αρχηγός… σκονάκια με ερωτήσεις στον δημοσιογράφο που στέκεται απέναντί του, φαντάζει μάλλον ως λογική ακολουθία των γεγονότων παρά ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα κι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα στον αγώνα για μια αδέσμευτη ενημέρωση.
Μπορεί ο Άρης Πορτοσάλτε να κατέφυγε στη βοήθεια του… κοινού για να αποφασίσει τα ερωτήματα που θα έθετε στον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσε όμως να ακολουθήσει και τον δρόμο του Υπουργείου Παιδείας, ήτοι τη μέθοδο της… κλήρωσης – ακόμα και στην τύχη να είχαν επιλεγεί οι ερωτήσεις, μεγαλύτερη συνοχή θα είχαν. Την ευκαιρία να δοκιμάσουν την τύχη τους στην κληρωτίδα της… σημαίας θα έχουν λοιπόν οι μαθητές της ΣΤ’ Δημοτικού με βάση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας. Θα περίμενε κανείς από μια – αυτοαποκαλούμενη – αριστερή κυβέρνηση να βάλει ένα τέλος στον – άγνωστο για πολιτισμένα κράτη – θεσμό των μαθητικών παρελάσεων, στην κατήχηση που συνοδεύει την υποχρεωτική προσευχή στα σχολεία και σε άλλα κατάλοιπα ανελευθερίας που λειτουργούν ως αναχώματα στην αυτοδιάθεση των μαθητών, αλλά φεύ! Η «αριστερή» ματιά της κυβέρνησης περιορίζεται στο στήσιμο μιας… κληρωτίδας για την ανάδειξη των σημαιοφόρων του δημοτικού, ενώ μια διάταξη του νομοσχεδίου για την κατάργηση της προσευχής αποσύρθηκε κακήν κακώς, καθότι ο ψηφισμένος από την πρώτη φορά αριστεροδεξιά ΠτΔ αρνήθηκε να υπογράψει και έστειλε το νομοσχέδιο πίσω για τις απαραίτητες… διορθώσεις!
-Το σήμα για να ξεκινήσουν τα… όργανα με αφορμή τη διαδικασία επιλογής των σημαιοφόρων έδωσε φυσικά η αντιπολίτευση, η οποία είδε στην επίμαχη διάταξη σχέδιο… εξαφάνισης της αριστείας. Σχεδόν σκανδαλώδες λοιπόν για κάποιους το γεγονός ότι πλέον στην κληρωτίδα μπορούν να μπουν και παιδιά με δυσλεξία και/ή άλλα μαθησιακά προβλήματα, καθότι με βάση τα εμπειρικά στοιχεία αυτή είναι η μοναδική κατηγορία μαθητών που δεν αριστεύει στο δημοτικό! Κατ’ άλλους, η σημαία αποτελεί μια «ηθική επιβράβευση» του καλύτερου μαθητή και ως εκ τούτου θα έπρεπε να διατηρηθεί ως θεσμός. Ναι, δεν κάνετε λάθος: Οι άνθρωποι που οδήγησαν και οδηγούν το εκπαιδευτικό σύστημα στην πλήρη απαξίωση, που δεν έχουν ενδιαφερθεί για την εξατομικευμένη προσέγγιση του μαθητή, παρά προωθούν μια σταθερή μανιέρα και σε όποιον ταιριάξει – ταίριαξε· Που αδυνατούν να προσφέρουν μια ουσιαστική επιβράβευση στον επιμελή μαθητή, απαλλάσσοντάς τον από το βάρος της βαθμοθηρίας και της αποβλάκωσης του παπαγαλισμού, κόπτονται τώρα για την ηθική του επιβράβευση, η στέρηση της οποίας θεωρούν πως είναι ικανή να τον αποθαρρύνει από τη συνέχιση της μελέτης του. Πόση υποκρισία πια;
Υ.Γ. Ο Αύγουστος μπορεί να μην είναι ο καλύτερος μήνας για ειδήσεις, ενδείκνυται όμως σίγουρα για όμορφες διακοπές. Ως εκ τούτου, η στήλη θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα τις επόμενες εβδομάδες, για να επιστρέψει με γεμάτες τις μπαταρίες στο τέλος του μήνα.
