γράφει η Δώρα Μακρή* //
Θα είναι ένα μικρό διάλυμα που προσφέρεται για περίσκεψη. Στις 26 Μαΐου υπάρχει μια ακόμα εκλογική διαδικασία. Στο μεταξύ το εκλογικό ημερολόγιο δείχνει ότι στις 21 Μαΐου συγκροτείται η νέα Βουλή και λίγες ημέρες μετά, το προεδρείο της θα πρέπει να ενημερώσει τον βασιλιά Φελίπε για να αρχίσει τον κύκλο των διερευνητικών εντολών. Με λίγα λόγια οι Ισπανοί θα προσέλθουν να ψηφίσουν για Ευρωεκλογές, δημοτικές και εκλογές και στις αυτονομίες την ίδια ώρα που ο Σάντσεθ θα αναζητά συμμαχίες. Εν ολίγοις, η Ισπανία πριν από τις 8 Ιουνίου με βάση το εκλογικό ημερολόγιο δεν θα έχει ακόμα κυβέρνηση. Θα συνεχίσει η τωρινή κυβέρνηση όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Ο Σάντσεθ με τις 123 έδρες (28,7%) που εξασφάλισε σε σχέση με τις προηγούμενες 84 έχει κάθε λόγο να καπνίζει το πούρο του στη Μονκλόα (σχηματικό είναι, διότι δεν πίνει ούτε καπνίζει!). Αλλωστε η ικανοποίηση τόσο του ίδιου όσο και των επικοινωνιολόγων του φάνηκε ξεκάθαρα χθες βράδυ, όταν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος στη Μαδρίτη αναλυόταν η στρατηγική του κόμματος καταρχήν με την προκήρυξη πρόωρων εκλογών αλλά και το προφίλ όλης της καμπάνιας που πέτυχε απολύτως και έφερε τη νίκη. Ήδη όμως από χθες το βράδυ δόθηκε και το ξεκάθαρο μήνυμα των ψηφοφόρων του κόμματος που συγκεντρωμένοι έξω από τα κεντρικά γραφεία φώναζαν διακόπτοντας την ομιλία του Σάντσεθ: «Με τον Ριβέρα, όχι!». Που σημαίνει ότι ζητούν στροφή προς τα αριστερά και τον Ριβέρα των Θιουδαδάνος εκτός συμμαχίας. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα El País πριν λίγες μέρες, ο Σάντσεθ δήλωνε ότι οι Θιουδαδάνος «No son de fiar» (δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι..). Όταν το 2016 είχαν υπογράψει συμφωνία με τον Σάντσεθ δεν δίστασαν λίγο αργότερα να κάνουν το ίδιο με τον Ραχόι, κάτι που ο Σάντσεθ δεν μπορεί να ξεχάσει. Επιπλέον ο σοσιαλιστής ηγέτης έχει καταφέρει με την επιστροφή του στο κόμμα του, να το ανανεώσει εδώ και καιρό και να διώξει από αυτό κάθε βαρόνο που επέμενε σε συμφωνία με τη δεξιά και το Λαϊκό Κόμμα. Επιπλέον ως μέλη της κυβέρνησής του από το καλοκαίρι του 2018 επέλεξε κυρίως προσωπικότητες ευρείας αποδοχής και λιγότερο μέλη του κόμματος.
Την ίδια ανάλυση επιχειρούν σήμερα και οι Ποπουλάρες (Λαϊκό Κόμμα) με επικεφαλής τον Πάμπλο Κασάδο οι οποίοι υπέστησαν τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία του κόμματός τους. Από 137 έδρες πέφτουν στις 66 (16,70%) και βλέπουν τις διαρροές από το κόμμα τους να πηγαίνουν κατευθείαν ή στους Θιουδαδάνος ή στην ακροδεξιά Βοξ. Η υιοθέτηση από πλευράς Κασάδο μίας πολύ σκληρής προεκλογικής εκστρατείας και μάλιστα συχνά φανατικής ρητορικής (σε πλήρη αντίθεση με τον μετριοπαθή Ραχόι) οδήγησε τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του κόμματός του να αναζητήσουν στέγη στους Θιουδαδάνος. Η στρατηγική του απέτυχε σε τέτοιο σημείο που για πρώτη φορά δεν κερδίζει καμία έδρα στη Χώρα των Βάσκων και μόνο 1 στην Καταλονία. Και όχι μόνο αυτό. Βλέπει ότι οι Θιουδαδάνος με τη σημαντική άνοδό τους σύντομα θα τον εκπαραθυρώσουν από την ηγεσία της δεξιάς στην Ισπανία.
Οι Θιουδαδάνος, με τις 57 έδρες (15,9%) σε σχέση με τις 32 των εκλογών του 2016, έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι από τη σημαντική άνοδό τους. Ήδη από χθες το βράδυ, ο Άλμπερτ Ριβέρα διατύπωνε πως το μήνυμα του χθεσινού εκλογικού αποτελέσματος ήταν αφενός δυσάρεστο γιατί «ο Σάντσεθ θα σχηματίσει κυβέρνηση με τους Ποδέμος αλλά και τους αποσχιστές» και αφετέρου ευχάριστο γιατί «οι Θιουδαδάνος θα είναι η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση προς τον Σάντσεθ». Κάτι που προκάλεσε τη σημερινή αντίδραση του Λαϊκού Κόμματος ότι στην πραγματικότητα αυτό είναι η αξιωματική αντιπολίτευση! Ο Ριβέρα σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είχε βάλει βέτο στον Σάντσεθ και ζητούσε επίμονα τη μετεκλογική συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα για να ρίξουν τον Σάντσεθ, χωρίς όμως να λαμβάνει απάντηση από τον Κασάδο. Ήδη πάντως συγκυβερνούσαν από τον περασμένο Δεκέμβριο σε τοπικό επίπεδο στην Αυτόνομη κοινότητα της Ανδαλουσίας και με τη στήριξη της ακροδεξιάς Βοξ. Η βάση για τη συνεργασία των τριών κομμάτων είχε ήδη τεθεί όπως και ο κατακερματισμός των ψήφων της.
Η πτώση των Ουνίδος Ποδέμος από 71 έδρες το 2016 σε 42 έδρες (14,3%) στις χθεσινές εκλογές έχει την ίδια ανάλυση με αυτή του Λαϊκού Κόμματος. Δηλαδή ο φόβος της ακροδεξιάς κινητοποίησε μεν τους αριστερούς ψηφοφόρους, όμως η ψήφος τους αντί προς τους Ποδέμος στράφηκε στους Σοσιαλιστές ως τη μόνη κυβερνητική λύση. Αρκετά τα λάθη στην προεκλογική εκστρατεία αλλά και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας να μπαίνει στην καμπάνια μόλις τον τελευταίο μήνα που επέστρεψε από άδεια πατρότητας. Όμως γνωρίζουν καλά ότι θα είναι το κλειδί για τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον Σάντσεθ ο οποίος σε όλη την προεκλογική εκστρατεία δεν παρέλειψε να μιλά για την «ευγνωμοσύνη» του προς τους Ουνίδος Ποδέμος και την εξαιρετική συνεργασία τους στο θέμα των προϋπολογισμών του 2019. Τις επόμενες ημέρες είναι γνωστό ότι θα έχουν πολλές συναντήσεις. Με διακριτικότητα όμως.
Η ακροδεξιά Βοξ, που μπαίνει για πρώτη φορά στην ισπανική Βουλή με 24 έδρες (10,1%), θυμίζει περισσότερο στις απόψεις της τον πατέρα Λεπέν παρά τη θυγατέρα Μαρίν Λεπέν η οποία παρέα και με τον Ιταλό Σαλβίνι έσπευσαν να τους συγχαρούν για τη νίκη. Θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να έχουν ηχηρή παρουσία στη Βουλή όπως και στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις όπου συχνά τις εξαντλούσαν με ανέκδοτα κατά των αντιπάλων τους και πολλές, πάρα πολλές, μα πάρα πολλές ισπανικές σημαίες.
