Γράφει ο Νίκος Μπελογιάννης //
Η El Pais έχει υπάρξει εμβληματική για την ισπανική transiciòn, τη δική τους μεταπολίτευση, πιο στραβή κι ανάποδη από τη δική μας. Η εφημερίδα συχνά προασπίσθηκε τις δημοκρατικές αρχές, κάποτε εξόργιζε με τα κολλήματά της (το πιο πρόσφατο, PSOE=καλό, Podemos=κακό εξ ορισμού), τηρουμένων των αναλογιών πάντως υπήρξε από τα πιο καλά δείγματα διεθνώς.
Ώσπου ήρθε το Ίντερνετ και, όπως σε κάθε χώρα, σάρωσε και τον ισπανικό τύπο. Στη συνέχεια, ξαναήρθαν στην εξουσία οι φρανκιστές, που επέβαλαν αυτοβούλως μνημόνια. Ετσι, η συγκεκριμένη εφημερίδα, εκτός που απευθυνόταν σε ηλικίες και κοινωνικά στρώματα που έχουν το Ίντερνετ σε πρώτη ζήτηση, τώρα βρέθηκε και μπροστά στα ίδια αυτά στρώματα να μην έχουν να αγοράσουν το φύλλο σε έντυπη μορφή. Στην Ισπανία των σχεδόν 48 εκατομμυρίων κατοίκων, η El Pais σήμερα πουλάει 220 χιλιάδες φύλλα, ενώ το σάιτ έχει καθημερινή επισκεψιμότητα 13,5 εκατομμύρια. Είναι αναπόφευκτο λοιπόν να είναι η πολλοστή εφημερίδα διεθνώς που διακόπτει την έντυπη έκδοση.
Πάμε κάπως βορειότερα. Εφημερίδα σημαίνει χαρτί. Και χαρτί σημαίνει Φινλανδία. Η μεγάλη πτώση της ζήτησης του χαρτιού διεθνώς (σε μεγάλο βαθμό λόγω του τέλους των έντυπων εφημερίδων) είναι τεράστιο πλήγμα για τη βιομηχανία της χώρας και οι απολύσεις πάνε σύννεφο. Και να ’ταν μόνο αυτό… Έχουμε εμπεδώσει ότι Φινλανδία σημαίνει Nokia – ή μάλλον σήμαινε Nokia. Όταν την αγόρασε το 2014 η Microsoft, η αρβύλα έλεγε ότι την αγόρασε για να την κλείσει. Ήδη πέρυσι είχαν προγραμματιστεί 7800 απολύσεις και περικοπή 7,5 δισ. δολαρίων. Οι ευρωκασσάνδρες ήδη παρουσιάζουν την Φινλανδία σαν την επόμενη Ελλάδα και ο πρωθυπουργός Σίπιλα ανήγγειλε περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών και όλα τα μνημονιακά, χωρίς μεσολάβηση τρόικας.
Σαν τους φρανκιστές του Ραχόι κι αυτός, μιμείται τον πειρατή του Αστερίξ και βουλιάζει μόνος του το πλοίο για να μην το βουλιάξουν οι Γαλάτες. Μια ιδέα τι σημαίνει Γιούχα Σίπιλα: Τυπικό προφίλ ολιγάρχη, δισεκατομμυριούχου που φτιάχτηκε από αεριτζίδικες μπίζνες, ένας Μπερλουσκόνι σε πιο ενάρετη προτεσταντική ξενέρωτη έκδοση και χωρίς καν τα μπούνγκα-μπούνγκα.
Και, θερμή παράκληση, μην ακουστεί κανείς στοχοπροσηλωμένος να πει ότι είναι θέμα αρχής να υπερασπιστούμε τους Φινλανδούς εργαζόμενους. Δεν ψήφισαν δισεκατομμυριούχοι τον Σίπιλα και τους φασίστες συμμάχους του, που όλοι μαζί το παίζουν πιο βρικόλακες κι από τον ίδιο τον Σόιμπλε. Οταν θέλεις να παραστήσεις το ντόμπερμαν, πρέπει να ξέρεις ότι κάπου σε περιμένει και η φόλα.
