της Σώτιας Παπαμιχαήλ //
Την Emma Donoghue τη γνωρίσαμε οι περισσότεροι, μέσα από το μυθιστόρημά της «Το δωμάτιο», που έγινε παγκόσμια επιτυχία και μεταφέρθηκε κινηματογραφικά αποσπώντας το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Ιρλανδή συγγραφέας, πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, μας έχει χαρίσει ιστορίες μοναξιάς, αγάπης και αγώνα. ΤΟ ΘΑΥΜΑ – Εκδόσεις Παπαδόπουλος, είναι το ένατο βιβλίο της. Ένας λεπτοδουλεμένος καμβάς της
Ιρλανδικής ενδοχώρας του 19ου αιώνα μάς περιμένει. Σπίτια καμωμένα από νερό, χώμα και πέτρες. Μονοπάτια χαραγμένα πάνω σε τύρφη κι ένας κόσμος που ζει πίσω από το μάτι του Θεού ελπίζοντας σε έναν καλό θάνατο και θα ήταν ίσως αρκετό, μα η Donoghue δε στάθηκε μόνο σε αυτό. Λογική και θρησκοληψία, επιστήμη και προλήψεις, αγάπη και φόβος κονταροχτυπιούνται στις σελίδες του βιβλίου της. Ο μεσαίωνας δεν έχει ακόμα ξεψυχήσει στα βάθη της Ιρλανδίας και αποζητά θύματα, θηρία και θαύματα για να κρατηθεί.
Σωτήριο έτος 1859, εφτά χρόνια μετά τον μεγάλο λιμό, στις όχθες του ποταμού Σάνον, λοιπόν, σε ένα χωριό βουτηγμένο στη λάσπη και τη φτώχεια, περιμένουν ένα θαύμα για να σώσουν και να σωθούν. Μόνο που δε ζητάνε όλοι ακριβώς το ίδιο θαύμα…
…ένα κορίτσι, η Άννα Ο’ Ντόνελ παραδίδεται σε απόλυτη νηστεία. Θυσία Αφιερωμένη στην Υπέρτατη Μετάνοια και Αγάπη. Μόνο έτσι θα έρθει το δικό της θαύμα.Πρέπει να σώσει την ψυχή του αδερφού της που χάθηκε νωρίς. Δεν έχει άλλον τρόπο.Θέλει να τον συναντήσει στον Παράδεισο. Τρεις κουταλιές νερό τη μέρα τής αρκούν. Η προσευχή της επίμονη. «Με την τρυφερή ψυχή σου, έλα πάρε με κοντά Σου, να ‘μαι πάντα το παιδί Σου».
…η μητέρα της υπομένει τη θυσία γιατί ο ο Θεός βλέπει, ο Θεός συγχωρεί. Γίνεται φωλιά για το παιδί της. Γίνεται μάννα εξ ουρανού. Να αντέξει μόνο η Άννα. Να αντέξει ως το τέλος κι ας μην πάει η θυσία της χαμένη. Άκου τις παρακλήσεις και τις προσευχές μας, Θέε μου. Αρκετά Υποφέραμε. Πείνα και πόνος μάς λύγισαν. Δέξου το παιδί μου ως τελευταίο σου Μάρτυρα, τη μικρή μου Αγία. Αμήν.
…μα και το υπόλοιπο χωριό ελπίζει σε ένα θαύμα. Η πείνα τόσα χρόνια το λύγισε. Ας γίνει το κορίτσι Θέαμα Απόκοσμο και Υποβλητικό. Μαγνήτης όλων των Απελπισμένων, να καταφθάνουν από κάθε γωνιά της γης για να ευλογηθούν από τη μικρή αγία που έσπασε τα δεσμά της ανάγκης και ζει μόνο με την προσευχή. Κοιτάξτε την. Θαύματα γίνονται ακόμα για τους αληθινά πιστούς. Μπορείτε να την αγγίξετε. Θα προσευχηθεί και για τις δικές σας αμαρτίες. Θυσία γίνεται για να σωθούμε. Μην ξεχάσετε μόνο τον οβολό σας πριν φύγετε. Οι φτωχοί της ενορίας μας θα σας ευγνωμονούν.
Το νέο όμως πρέπει να μαθευτεί. Η μικρή Άννα είναι ξεχωριστή. Θεόσταλτη. Ελάτε να τη δείτε, να την παρακολουθήσετε αν δε μας πιστεύετε. Μια νοσοκόμα από την Αγγλία, η Λίμπ Ράιτ καταφθάνει και γίνεται η σκιά της. Μετράει τις ανάσες και τους χτύπους της καρδιάς της. Με εργαλεία της τη λογική, την εμπειρία και την επιστήμη παλεύει να κατάλαβει. Διαβάζει, ψάχνει και ρωτάει. Πόρτες κλειστές, μισόλογα κι εξήγηση δε βρίσκει. Πώς ζει αυτό το παιδί; Πώς στέκεται, πώς περπατάει; Πάνε μήνες που τίποτα δεν έχει φάει. Δεν είναι θαύμα αυτό. Θηλιά Αναπόδραστη είναι που πνίγει αυτό το Υπέροχο παιδί Μα πρέπει να σωθεί. Αυτή είναι η Αλήθεια. Γιατί δεν το βλέπει κανείς; Γιατί δεν τη βοηθούν; Ναι, πρέπει να γίνει ένα θαύμα. Δεν μπορεί να χαθεί ένα παιδί μέσα στα χέρια της. Κι η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα σε εκείνο το βουρκότοπο κι οι προσευχές δυναμώνουν. «Πάρε τον άγγελό μας ψηλά στον ουρανό» ψέλνει όλο το χωριό και τα φτερά αρχίζουν να φυτρώνουν στους ώμους της Άννας μα η Λιμπ δεν της αφήνει το χέρι. Μη φύγεις Άννα, μη χαθείς.
Ένας αγώνας δρόμου μέχρι την τελευταία σελίδα. Ένας αγώνας που μοιάζει άγονος μέχρι την τελευταία ανάσα. Ποιος θα νικήσει; Η λογική ή οι παραισθήσεις; Το φως ή το σκοτάδι; Ποιο θαύμα μάς φυλάει για το τέλος η Emma Donoghue; Θα γλιτώσουν οι ήρωές της Από τα δεσμά μιας ζωής που δε διάλεξαν; Θα Υποφέρουν κι άλλο; Η Μοίρα δεν είναι καταδίκη μάς λέει. Ένα ταξίδι είναι. «Καλύτερα να πνιγείτε στα κύματα παρά να στέκεστε άπραγοι στην Ακτή.» Δεν υπάρχει άλλο θαύμα.
