Από την Αγγελική Κώττη //

Παραφράζω τους πασίγνωστους στίχους του Νίκου Εγγονόπουλου «μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει πως/από καιρό τώρα/-και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-/είθισται/να δολοφονούν τους ποιητάς», στίχους γραμμένους για τον Λόρκα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Χθες, Δευτέρα 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η Ελλάδα σκεφτόταν τους πρόσφυγες και ο κόσμος τον Ασράφ Φαγιάντ. Τον Παλαιστίνιο ποιητή, που καταδικάστηκε σε αποκεφαλισμό από τη Σαουδική Αραβία, σε φυλακή της οποίας κρατείται, και κατόπιν τιμωρήθηκε με μια πιο «ελαφριά» ποινή, θανατηφόρα πάντως και πάλι, να δεχτεί 800 βουρδουλιές.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Η κατακραυγή σε όλη τη γη, οι πιέσεις, οι αναφορές μέσω του Τύπου, έσωσαν σε πρώτο επίπεδο τη ζωή του Φαγιάντ. Οχι και τη ζωή του πατέρα του όμως, ο οποίος πέθανε από έμφραγμα και βασικά από την οδύνη του, όταν είχε ανακοινωθεί ο αποκεφαλισμός του γιου του. Ενα ποίημα του Φαγιάντ, γραμμένο για τον γονιό του, δημοσιεύθηκε χθες στον Guardian στα αραβικά και σε αγγλική μετάφραση και ήταν «καρφιτσωμένο» στην κορυφή του παγκόσμιου trend των tweets το οποίο έφτασε τις 150 χιλιάδες, συν άλλες 100 το άλλο hashtag #poetry day. Τα μισά, πάντως, από το νέο αι-φόνι της Apple.

Video από την χθεσινή βραδιά

Πάμε στο Εθνικό Θέατρο τώρα, που είχε μια πρωτότυπη ιδέα, αλλά την έπνιξε σε μια κουταλιά νερό. Η πολυσύχναστη κυκλοφοριακά οδός Αγίου Κωνσταντίνου, μπροστά από το κτήριον Τσίλερ, έκλεισε και εκεί στήθηκε με δυο μικρόφωνα η ας πούμε παράσταση. Εβγαινε ένας- ένας στο μπαλκόνι του ορόφου και διάβαζε το ποίημά του. Δικό του, αν ήταν ποιητής, ή άλλου, αν δεν ήταν. Στο πεζοδρόμιο υπήρχε δεύτερο μικρόφωνο, με τον Κώστα Γάκη να παρουσιάζει το πρόγραμμα και να δίνει τον λόγο στον κάθε προσκεκλημένο. Δίπλα του υπήρχε, επίσης, μια χορωδία από ηθοποιούς και… ένα σταντ με ποτά. Το μπαρ του θεάτρου προφανώς έβγαλε τραπεζάκι έξω. Και γιατί όχι, θα πείτε. Δεν ήταν κακή ιδέα, απλώς έπρεπε να το τοποθετήσουν λίγο πιο μακριά από την κεντρική είσοδο.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Μακάρι να ήταν όμως μονάχα αυτή η ένσταση. Η εκδήλωση είχε σαφέστατα πρόβλημα σκηνοθεσίας- η αμήχανη στιγμή που ανακαλύπτεις πως ένα θέατρο με τόσους ταλαντούχους σκηνοθέτες δεν λειτούργησε σωστά. Το κοινό, που ήταν όρθιο στην Αγίου Κωνσταντίνου, είχε καρφώσει το βλέμμα στο κεντρικό μπαλκόνι του ορόφου, όπου έβγαινε ο κάθε απαγγέλλων. Θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί όλα τα παράθυρα του ορόφου, έτσι ώστε να υπάρχει κάποια εναλλαγή και να μην είναι τόσο στατικά τα πράγματα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Επίσης, θα μπορούσαν οι ηθοποιοί που τραγουδούσαν κυρίως μελοποιημένα χορικά στο πεζοδρόμιο, να είναι κι εκείνοι στα στενά μπαλκόνια ή στα παράθυρα. Αλλά το κυριότερο είναι πως, ενώ σε αυτή τη χώρα η μελοποιημένη ποίηση αφθονεί, δεν ακούστηκε ούτε ένα μελοποιημένο ποίημα. Δεν είναι μπανάλ, κύριοι, να ακουστεί ένας Θεοδωράκης, ένας Χατζιδάκις, ένας Μικρούτσικος, ένας Λεοντής, τόσοι άλλοι. Μπανάλ είναι, αν μου επιτρέπετε, να ανοίγει την εκδήλωση ο προσφυγομάχος δήμαρχος της Αθήνας. Το ότι την έκλεισε ο Στάθης Λιβαθηνός με ένα ποίημα για τους πρόσφυγες, καθιστά την παρουσία του Δημάρχου σχεδόν ατόπημα.

Δεν θα πω πολλά για τη δήθεν χαριτωμενιά να γράφονται tweets και post στο facebook με στίχους που ούτε για τρολ δεν κάνουν. Γούστο και καπέλο σας, αλλά αφήστε τα γεννητικά όργανα να ριμάρουν με λέξεις εις –ίδια, -νί και σε -ούτσο τις Απόκριες, δεν είναι και μεγάλο κατόρθωμα να τα μοστράρετε στην παγκόσμια ημέρα ποίησης. Και, για να πω και τον πόνο μου, να μη γράφετε κανένα ποίημα με τον δεύτερο στίχο να τελειώνει σε –ώνει που ριμάρει θαυμάσια με το ΜΓΔ ;