Γεωγραφία
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου //
Θυμάμαι πόσο βαριόμουν στην τάξη την ώρα της Γεωγραφίας. Ο δάσκαλος να μας μιλά για τον κόσμο λες κι όλα ήταν θέμα αναλογιών και μεγεθών. Να πρέπει να γνωρίζω ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποταμός, το ψηλότερο βουνό, η βαθύτερη θάλασσα. Γιατί; Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Μετά, το άγχος να μη με σηκώσει στον πίνακα για εξέταση… πώς να θυμάμαι πού είναι ο τάδε νομός και τι κλίμα έχει η τάδε χώρα;
Αδιάφορα ονόματα και μεγέθη σ” έναν χάρτη. Μέχρι που έκανα το πρώτο μου ταξίδι. Ξαφνικά, η Γεωγραφία σταμάτησε να είναι βαρετή. Όλα εκείνα τα αδιάφορα ονόματα αντιστοιχούσαν σε υπαρκτά μέρη που μπορούσα να γνωρίσω από κοντά. Αν ήθελα, μπορούσα να περπατήσω στο Σινικό Τείχος, να βουτήξω στον Ατλαντικό Ωκεανό, ν” ακούσω τον εκκωφαντικό θόρυβο του νερού που πέφτει στους Καταρράκτες του Ιγουαζού!
Ακόμη μπορεί να ξεχνάω ποιο είναι το μεγαλύτερο φράγμα του κόσμου, ο βαθύτερος ωκεανός, το νοτιότερο κατοικημένο σημείο, η ζεστότερη έρημος… μάλλον δεν έχει τόση σημασία για “μένα αυτού του είδους η γνώση. Δε θυμάμαι αν αυτός που είδα ήταν ο ψηλότερος καταρράκτης στον κόσμο, θα θυμάμαι όμως πάντα, πως βράχηκα από το νερό του.
* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα; Για περισσότερα γύρω από τα ταξίδια της Αλεξάνδρας και του Στέργιου επισκεφτείτε το ιστολόγιο:https://worldvespa.wordpress.com/
