του Γιάννη Παναγόπουλου //
Ό,τι και να μας συμβεί χώρος για ονειροπόλους πάντα θα υπάρχει. Ο Γιώργος Μπρατάνης, ο μουσικός παραγωγός που ηχογραφεί μουσική ως Cayetano, μόλις κυκλοφόρησε – 3 Δεκεμβρίου – ένα από τα καλύτερα ελληνικά αγγλόφωνα άλμπουμ της χρονιάς. Το λένε “Melanie”. Μέσα του συμβιώνουν μια σειρά ετερόκλητων μουσικών συμπεριφορών. Λες και η απόσταση από εκείνο που θα ονομάζαμε “μουσική δωματίου” ως το hip – hop είναι ένα τραγούδι δρόμος. Η “Melanie” όπως ο ίδιος ο δημιουργός της λέει: είναι το σάουντρακ ταινίας που δεν γυρίστηκε ακόμα και έχει ως ηρωίδα – τη Melanie – μια γυναίκα που θα ταξιδέψει ως το τέλος του κόσμου για να ανακαλύψει την αγάπη, το νόημά της. Ο Cayetano δεν είναι ένα τυχαίο μουσικό ποντάρισμα για τη χώρα. Αποδεκτός σε πολλά σημεία του πλανήτη ηχογραφεί άλμπουμ, τραγούδια, κάνει ρεμίξ από το 1999. Τα άλμπουμ του έχουν την αποδοχή κριτικών της μουσικής σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία. Ενώ στα DJ σετ του γίνεται πανικός. Αν δεν έχεις φτάσει ακόμα ως εκείνον ξεκίνα τώρα. Αν είσαι ήδη κοντά του ίσως ήδη γνωρίζεις πως η Melanie είναι ακουστικό διαμάντι. Ο Cayetano σήμερα μας ξεναγεί στο νέο του μουσικό βήμα.
-Η μουσική του νέου σου άλμπουμ έχει έντονα στοιχεία σάουντρακ ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Είμαι λάθος;
Ακριβώς έτσι. Στην πραγματικότητα είναι soundtrack μιας ταινίας που όμως δεν υπήρξε ποτέ. Νιώθοντας την ανάγκη να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό σε ύφος από ό,τι έκανα μέχρι σήμερα, αποφάσισα να “δημιουργήσω” τη Melanie, μια φανταστική περσόνα και να την τοποθετήσω στη δεκαετία του ’70. Θέλησα να αποδώσω την εποχή τού τότε μέσα από μια πιο σύγχρονη οπτική. Πιθανότατα, όμως, οι περιπέτειές της θα ανέβουν στη σκηνή ως θεατρικό έργο κάπου προς την άνοιξη, οπότε και η έννοια του σάουντρακ θα είναι βάσιμη.
-Το ταξίδι της Melanie μοιάζει με το δικό σου ταξίδι στη ζωή;
Είναι μια ερώτηση που μου έκαναν αρκετοί φίλοι και γνωστοί. Αν και σε πρώτη φάση δεν το έβλεπα έτσι, μέσα από τις δικές μου απαντήσεις συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν τόσες πολλές ομοιότητες που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τελικά και ως αυτοβιογραφικό.
-Κάπου διάβασα πως το κόστος της Melanie ήταν μεγάλο. Πως για την ηχογράφηση της έδωσες ό,τι είχες και δεν είχες. Είναι αλήθεια αυτό;
Πραγματικά, είναι η πιο φιλόδοξη παραγωγή μου από άποψη κόστους με πάρα πολλούς συντελεστές και σχεδόν τρία χρόνια εργασίας. Ένιωθα έντονα όμως την ανάγκη να ξεφύγω καλλιτεχνικά από τα προηγούμενα έργα μου. Να αποσυνδεθώ από το παρελθόν μου που, αν και ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα ηλεκτρονικό, είχε έντονο το τεχνολογικό στοιχείο. Και σκέφτηκα “ή τώρα ή ποτέ”. Βέβαια όταν το σκέφτηκα δεν είχα ιδέα για το κόστος και τον χρόνο που θα απαιτούσε αυτό το εγχείρημα. Ήταν εξοντωτικό από όλες τις απόψεις αλλά χαίρομαι που έφτασε στο τέλος της διαδρομής και σίγουρα δεν το μετανιώνω.
-Σε μια εποχή που πολλά μπορούν να γίνουν με τη βοήθεια της τεχνολογίας εσύ χρησιμοποίησες πραγματικούς μουσικούς στα κομμάτια σου. Αυτή η άποψη πώς βοήθησε το τελικό αποτέλεσμα του άλμπουμ;
Πάντα χρησιμοποιούσα μουσικούς στις παραγωγές μου εκτός από το άλμπουμ “The Right Time” στο οποίο, εκτός από τον Αλέξη Παπουλίδη που έπαιξε τις κιθάρες, όλα τα υπόλοιπα όργανα τα έπαιξα μόνος μου. Φυσικά υπήρχαν και οι φωνές του Περίν (σ.σ. Georges Perin) και της Έλλης (σ.σ. Elli) αλλά φωνητικά δεν θα μπορούσα να το υποστηρίξω εγώ σίγουρα. Για το συγκεκριμένο άλμπουμ “Melanie” το να συμμετέχουν πολλοί μουσικοί και η επεξεργασία να γίνει αποκλειστικά με αναλογικό τρόπο δεν ήταν θέμα άποψης αλλά ανάγκης. Πώς θα μπορούσα να διηγηθώ τις περιπέτειες μια κοπέλας στη δεκαετία του ‘70 αν η ίδια η παραγωγή δεν σε παραπέμπει εκεί;
-Σε θυμάμαι πριν φύγεις για την Κίνα. Σε είχαν καλέσει για να στήσεις μουσικές παραγωγές, να σχηματίσεις συγκροτήματα. Σε θυμάμαι μόλις είχες επιστρέψει από εκεί. Έλεγες πόσο ανυπομονούσες να γυρίσεις πίσω εδώ, στην Ελλάδα. Θα λέγαμε πως η εμπειρία “Κίνα” ήταν μινόρε; Στο Melanie υπάρχει διάχυτη η αίσθηση μοναξιάς, νοσταλγίας, ανάγκης για επικοινωνία που δεν έρχεται.
Τις εμπειρίες προσπαθώ να τις βιώσω στο μάξιμουμ. Για έναν περίεργο λόγο –ίσως να είναι θέμα ειδικού τελικά – ακόμη και τις ματζόρε εμπειρίες τις μετατρέπω και τις αποθηκεύω στο μυαλό μου ως “μινόρε”. Είναι κάτι που μου βγαίνει από πάντα, χωρίς όμως να μιλάμε για μιζέρια αλλά περισσότερο για εσωτερική ανάγκη. Τη μοναξιά πολλές φορές την επιζητώ, είναι ένας εγγυημένος τρόπος να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, από τη νοσταλγία τρέφομαι. Όσο για την επικοινωνία, έχοντας δίπλα μου αγαπημένους ανθρώπους μου είναι πάντα παρούσα.
-Πώς θα υποστηρίξεις το νέο σου άλμπουμ; Θα βγεις περιοδεία; Έχεις ήδη κλείσει εμφανίσεις;
Τον Μάρτιο που θα κυκλοφορήσει το βινύλιο και το CD, θα γίνουν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις με την μπάντα μου, όπως παλιά. Και αυτό επίσης μου λείπει αν σκεφτείς ότι η τελευταία συναυλία που δώσαμε ήταν τον Δεκέμβριο του 2013. Ήδη συζητάω με συνεργάτες για το πού και το πώς.
-Το Melanie είναι ένα άλμπουμ για το εξωτερικό. Τουλάχιστον έτσι μου ακούγεται. Τι θα κάνεις “κοιτώντας” εκτός Ελλάδας;
Έχω πάψει να κοιτάω γενικά. Το άλμπουμ, με βάση τουλάχιστον τις πρώτες εντυπώσεις που παίρνω από Ελλάδα και εξωτερικό, πιστεύω θα βρει τον δρόμο του. Δεν νομίζω όμως ότι πια έχω την όρεξη και ίσως την αντοχή να κυνηγήσω τις αγορές. Άσε που αν ήθελα πραγματικά να δημιουργήσω κάτι που θα εγγυόταν πωλήσεις και περιοδείες εντός και εκτός, δεν θα υιοθετούσα έναν ήχο που είναι αρκετά μακριά από τα σημερινά τρεντς.
-Κάποτε ζούσες στην Ισπανία. Η επιστροφή σου από εκεί ήταν ευκολότερη από την επιστροφή σου από την Κίνα;
Μετά την Κίνα ήταν και κάποιοι μήνες στις Μαλδίβες, μην τις ξεχνάμε, καθώς εκεί δημιουργήθηκε ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια του άλμπουμ, το “The Crumb’s Island”, το οποίο φιλοξένησε και μια ρουμανική ορχήστρα εγχόρδων. Στα της επιστροφής όμως, βρίσκω το ίδιο επίπονο το φευγιό με την επιστροφή, το να ταξιδεύεις για μήνες ή και χρόνια και κάθε φορά να έρχεσαι αντιμέτωπος με συναισθήματα ακραία που πρέπει να διαχειριστείς, κάθε φορά να αφήνεις πίσω ανθρώπους και καταστάσεις που μέχρι πριν από λίγο ήταν η καθημερινότητά σου. Και σε εμένα τουλάχιστον αυτά τα συναισθήματα δρουν προσθετικά. Μπορεί τελικά η “Melanie” να είναι όλα αυτά που θέλω να βγάλω από μέσα μου. Μια προσωπική έκρηξη ή μια εξομολόγηση.
-Έχω δοκιμάσει κ εγώ να φύγω δύο, ίσως τρεις, φορές από την Ελλάδα και όμως γύρισα. Έχει συμβεί το ίδιο και σε σένα; Τι σημαίνει επιστροφή για σένα;
Μου αρέσει η έννοια της “βάσης”, ένα μέρος στο οποίο με τους φίλους σου γνωρίζεσαι από πάντα, εκεί που είναι η οικογένειά σου και φυσικά η σύντροφος που υπομονετικά ανέχεται τις κυκλοθυμίες και τα καπρίτσια σου. Επιστροφή σημαίνει ανασύνταξη, κανονικότητα. Και – χωρίς υπερβολή – αυτό το φως δεν το έχω βρει πουθενά.
-Τι ακούς μανιωδώς αυτό το διάστημα;
Με έπιασα αρκετές φορές τελευταία να βάζω ένα συγκεκριμένο λάιβ των Khruangbin στο YouTube.
-Μουσικά έχεις σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα;
Τα μόνα πράγματα που σκέφτομαι τώρα είναι το στούντιο και ο τρόπος με τον οποίο η Melanie θα μπορούσε να παρουσιαστεί λάιβ, με τον τρόπο που της πρέπει.
