Του Νικηφόρου Γκολέμη //
Εβδομάδα… πολυνομοσχεδίου αυτή που μας αφήνει, με το ελληνικό Κοινοβούλιο να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και το κατά πολλούς «τέταρτο μνημόνιο» (κατ’ άλλους αντίμετρα με ολίγον τι από…μέτρα) να ψηφίζεται επί της αρχής.
Η συζήτηση για το Πολυνομοσχέδιο άνοιξε με τρόπο αντάξιο της γενικότερης ποιότητάς της και τον Ηλία Κασιδιάρη να χαστουκίζει τον Νίκο Δένδια, επειδή ο τελευταίος πέρασε από μπροστά του την ώρα που μιλούσε. Για το «χαστουκίζει» μην παίρνετε όρκο όμως, καθότι στην Ελλάδα, τη χώρα των 11 εκατομμυρίων δικαστών, εισαγγελέων και ανακριτών, δεν βγάζουμε συμπεράσματα «χωρίς να το δούμε στο βίντεο». No video, no party για τα χαστούκια του Κασιδιάρη (όπως και αυτά του Τζήμερου στην Μπαλού την προηγούμενη εβδομάδα). Τι κι αν όλοι οι παρευρισκόμενοι επιβεβαιώνουν το συμβάν, εμείς οι politically correct «ισαποστάκηδες» ακολουθούμε πιστά ένα κράμα Στέφανου Χίου «το βίντεο, το βίντεο» με ολίγον τι από το «αμφιβολία υπέρ του… επιτεθέμενου (sic)» κατά τον σχολιασμό των οριακών offside στην «Αθλητική Κυριακή».
-Ευτυχώς, το «δόγμα Τζήμερου» δεν το έχουμε υιοθετήσει ακόμα στις διερευνητικές διαδικασίες και τις προανακριτικές, διότι θα είχαμε ποσοστό ανεξιχνίαστων εγκλημάτων 99,9%. Τουλάχιστον, ας αποκομίσουμε κάτι από τα σοφά λόγια του μεγάλου αυτού πολιτικού ανδρός κι ας προσέχουμε από τούδε και στο εξής κατά την εκτέλεση «αφύσικων διαδρομών», μη συμπλακούν (τυχαία;) τα χέρια μας με τραμπούκους.
Πέρα από τη φαιδρότητα του Τζήμερου και των ομοϊδεατών, η στάση της Χρυσής Αυγής δεν ήταν ένα «τυφλό χτύπημα», αλλά μια πράξη με πολιτικό υπόβαθρο και ξεκάθαρο προσανατολισμό. Την προηγούμενη Κυριακή, είχαμε αναφερθεί στη στόχευση του Τζήμερου να αλιεύσει ψήφους από τη χρυσαυγίτικη δεξαμενή και μία ημέρα μετά, τα χαστούκια Κασιδιάρη ήρθαν για να επιβεβαιώσουν πλήρως την εν λόγω διαπίστωση. Η στάση της Χρυσής Αυγής στη Βουλή ήταν η απαραίτητη πράξη συσπείρωσης απέναντι σε μια αναπάντεχη διαρροή, καθότι η πολιτική επιβίωση στον χώρο της φασίζουσας ακροδεξιάς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κίνηση. Η δύναμη της Χρυσής Αυγής μπορεί να πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από την προπαγάνδα και τη βαθιά της δικτύωση στο κράτος και το παρακράτος, το στοιχείο όμως που επιτρέπει τη διατήρησή της στον πολιτικό αφρό δεν είναι άλλο από αυτό της κίνησης. Αν δεν κινηθούν, άμα δεν κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάποια μορφή παρεμβατισμού, οι χρυσαυγίτες δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, εάν μείνουν για πολύ καιρό ανενεργοί, θα βρεθεί πολύ εύκολα κάποιος ομοϊδεάτης (είτε λίγο πιο σκληρός, είτε λίγο πιο… «λάιτ») να τους κάνει στην άκρη και να «λεηλατήσει» τον πολιτικό τους χώρο. Και, όπως και να το κάνουμε, το να εξαϋλωθείς πολιτικά από τον Τζήμερο δεν είναι και το πιο τιμητικό, εξού και η άμεση «απάντηση».
-Ανάλογη πολιτική «λεηλασία» είχε διαπράξει η Χρυσή Αυγή κατά την περίοδο της αναρρίχησής της στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας το 2012, με θύμα τον ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη. Το «σύνθημα» για την κινητοποίηση της Χρυσής Αυγής το έδωσαν φυσικά ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, όταν έκαναν συνέταιρο τον ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνηση Παπαδήμου και προσέφεραν μέσω αυτού την πολιτική νομιμοποίηση της άκρας δεξιάς στη χώρα. Όταν το ΛΑ.Ο.Σ. έγινε συνεταίρος στη διακυβέρνηση της χώρας, τότε, και με δεδομένη την κοινωνική συγκυρία, το στρατικοποιημένο τμήμα της άκρας δεξιάς κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα του. Έστειλε τον Καρατζαφέρη, τον Αϊβαλιώτη και τα λοιπά πολιτικά «καμμένα χαρτιά» στο prime time του… Τηλεάστεως και κάθισε αναπαυτικά στα δικά τους έδρανα. Τώρα πλέον, με δεδομένη την εδραίωσή της στο πολιτικό σκηνικό και τους υποστηρικτές που διαθέτει σε πληθώρα συστημικών θέσεων, η Χρυσή Αυγή δεν έχει κανένα πρόβλημα να σηκώνει το χέρι στους πάλαι ποτέ ευεργέτες της, με τους τελευταίους να αδυνατούν να κατανοήσουν το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσαν και να περιμένουν καρτερικά την εμφάνιση της… φρουράς, μήπως και σωθούν από τα νύχια του τερατόμορφου δημιουργήματός τους.
-Εκτός από χαστούκια, η εβδομάδα είχε και ψήφιση νομοσχεδίου, με τους ομιλητές την τελευταία ημέρα να δίνουν τη μητέρα των μαχών και των… μεθοδεύσεων, ώστε να μην βρεθούν απέναντι στην ώρα προβολής του Survivor. Τσίπρας και Μητσοτάκης έκαναν «αγώνα δρόμου», ώστε να ολοκληρώσουν ομιλίες και δευτερολογίες πριν το ρολόι δείξει 21:00, προκαλώντας την οργή των υπόλοιπων πολιτικών αρχηγών. Κι αν κρίνουμε από την ποιότητα των εκφερόμενων λόγων τους, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έπραξαν εξαιρετικά, αφού και ο μεγαλύτερος πολέμιος του Survivor, ευχαρίστως θα γυρνούσε τον δέκτη του στο ριάλιτι του ΣΚΑΪ, προκειμένου να γλιτώσει από τις ανακρίβειες που άκουγε. Οι ομιλίες τους κινήθηκαν, βλέπετε, στα γνωστά – τετριμμένα και ενοχλητικά πλέον – μοτίβα: Ο Τσίπρας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα αντιμετωπίσει τέτοια σκληρότητα από τους δανειστές και τους Ευρωπαίους «εταίρους», αλλιώς τα είχε υπολογίσει και αλλιώς του ήρθαν, πάλεψε, αλλά εν τέλει υπέγραψε… εκβιαζόμενος, ενώ ο Μητσοτάκης μάς κήρυξε, ψελλίζοντας και δυο-τρία νούμερα που ούτε ο ίδιος κατάλαβε, ότι η ΝΔ παρέδωσε χώρα – πρότυπο, έτοιμη να βγει από τα Μνημόνια και να ατενίσει το μέλλον με αισιοδοξία. Με τέτοιες εξαγγελίες, άντε να ψέξεις τον κόσμο που αντί να δει Βουλή, έδωσε 45% τηλεθέαση στο πρόγραμμα του ΣΚΑΪ…
