Από τον Νικηφόρο Γκολέμη // *

Εξεταστική τέλος, ό, τι έγραψες έγραψες, τα αποτελέσματα (ευτυχώς) σε δυο μήνες. Μέχρι τότε σε κάθε πιθανή ερώτηση επί των επιδόσεων, ακολουθείς τη γνωστή, πλην όμως επιτυχημένη, τακτική της συγκρατημένης αισιοδοξίας. Ένα ιδιότυπο «ναι μεν, αλλά», το οποίο όμως για έναν περίεργο λόγο πάντα ανακουφίζει τον ενδιαφερόμενο συνομιλητή. Μάλλον επειδή αυτός κρατάει την αισιοδοξία και αφήνει τη… συγκράτηση κατά μέρος. Αν τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, τότε η στήλη προτείνει το pattern «Άδωνις Γεωργιάδης μετά τις εσωκομματικές», γιατί στο κάτω-κάτω «τον σπόρο των ιδεών τον έχουμε φυτέψει Λεωνίδα».

Και εκεί που νομίζεις ότι όλα τακτοποιήθηκαν, ότι για τους επόμενους δύο μήνες κανείς δεν θα σε ενοχλήσει, και ότι τα διάφορα βιβλία θα είναι μια μακρινή ανάμνηση, καθώς θα διασκεδάζεις με τους φίλους σου στην Ελλάδα, έρχεται το απόλυτο σοκ. Ποιος σας είπε ότι τελειώσατε κύριε; Ποια δίμηνη παύση πυρός; Ίσα που σας φθάνουνε οι δυο μήνες για να παραδώσετε τις δύο εργασίες που θα σας ζητηθούν.

Αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Αντί να κάνω διακοπές αυτούς τους δυο μήνες, θα γίνω τακτικός πελάτης της βιβλιοθήκης, όπου θα ψάχνω σε στοίβες βιβλίων μια απάντηση στο ζήτημα που με απασχολεί, μια αναφορά, μια αχτίδα φωτός, η οποία θα με βοηθήσει να προχωρήσω στα σκοτεινά μονοπάτια της εργασίας μου. Και ξέρετε τι είναι ακόμα χειρότερο από το δίμηνο των εργασιών; Το να βλέπεις τους φίλους σου έναν-έναν να αναχωρούν για την Ελλάδα με το χαμόγελο στα χείλη, ενώ εσύ μένεις πίσω και… φυλάγεις Θερμοπύλες. Νομική δεν θέλατε κύριε; Λουστείτε τα τώρα.

seminar1Τουλάχιστον η περίοδος των εργασιών έχει και τα θετικά της, σκέφθηκα. Αφού δεν υπάρχουν διαλέξεις, είσαι σε θέση να ρυθμίζεις εσύ ο ίδιος το πρόγραμμά σου και να επιλέγεις πότε και πώς θα μελετήσεις. Ναι, περίπου. Ακούγοντας διάφορες συμβουλές και προτάσεις από εμπειρότερους, συμπεραίνω ότι θα ήταν καλύτερο να γράψω την εργασία στη νομική βιβλιοθήκη και όχι στην κανονική, γιατί υπάρχει μεγαλύτερη γκάμα βιβλίων. Αρχικά, δεν βρίσκω τίποτε το μεμπτό. Από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη ποιες μπορεί να είναι οι διαφορές;

Οι όποιες αυταπάτες διαλύονται την πρώτη ημέρα μετά τη δημοσίευση των θεμάτων για τις εργασίες. Με χαρακτηριστική άνεση φθάνω στην… εξειδικευμένη βιβλιοθήκη. Ώρα 11 το πρωί, η διάθεση και η όρεξη για δουλειά περισσεύουν. Εκεί με περιμένει όμως μια αρκετά δυσάρεστη έκπληξη, αφού διαπιστώνω ότι θέση δεν υπάρχει ούτε για δείγμα! Απευθύνομαι σε Γερμανό συμφοιτητή και τότε… «ξεκαθαρίζει το όνειρο». Για να βρω θέση, θα πρέπει να στέκομαι στην ουρά έξω από τη βιβλιοθήκη τουλάχιστον μισή ώρα πριν αυτή ανοίξει.

«Δηλαδή τώρα θα πρέπει να ξυπνάω πριν λαλήσει ο πετεινός, για να κάθομαι στην ουρά;», διερωτώμαι και μοιράζομαι τη σκέψη μου με τον συνομιλητή μου. «Θα πρέπει να την αποβάλετε αυτή τη νοοτροπία σας», μού λέει. Ώπα. Τώρα με είπε τεμπέλη Έλληνα; Πρέπει να τον κοίταξα με βλέμμα… Μέδουσας, οπότε έσπευσε έντρομος να προσθέσει την επεξήγηση «τη νοτιοευρωπαϊκή». Το έσωσες κάπως, λέω από μέσα μου.

Δεν ξέρω αν έφταιγε κάποια… γεωγραφικώς προσδιοριζομένη νοοτροπία ή η ελαφρά ραθυμία που ορισμένες φορές με διακατέχει, πάντως οι προσπάθειές μου τις επόμενες ημέρες να ξυπνήσω νωρίς-νωρίς και να σταθώ στην ουρά εστέφθησαν με παταγώδη αποτυχία, οπότε γρήγορα επανέρχομαι στο αρχικό πλάνο και ξεκινάω την εργασία μου στην κλασική βιβλιοθήκη. Τι θα δούνε τα μάτια μου και ποιες… νοοτροπίες θα συναντήσω;

Oberlausitzische Bibliothek der Wissenschaften in G??rlitz

*Ο Νικηφόρος δεν ζει πια στην Αθήνα. Είναι ένα από τα χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν εδώ. Αλλά δεν σπουδάζουν εδώ. Ζει στην Χαϊδελβέργη. Σπουδάζει στο πανεπιστήμιό της. Η ιστορία της καθημερινότητας μπορεί να είναι η ίδια με κάθε παιδιού που γεννήθηκε εδώ. Αλλά δεν σπουδάζει εδώ.