Aπό την Άντα Δαλιάκα //
Προσκεκλημένη για άλλη μια φορά στην Ελλάδα τον περασμένο Απρίλιο, στο πλαίσιο της παγκόσμιας πρεμιέρας της νέας της κομεντί «Μαμά, γύρισα!», στο 17ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, η Ζοσιάν Μπαλασκό, βετεράνος της γαλλικής κωμωδίας στο σινεμά και στο θέατρο, με δύο βραβεία Σεζάρ στην κατοχή της, συγγραφικό έργο αλλά και μια φήμη να την ακολουθεί από την εποχή της διεθνούς επιτυχίας του ανατρεπτικού «Για όλα φταίει το γκαζόν» (1995), το οποίο συνέγραψε και σκηνοθέτησε, μας μίλησε λίγο απρόθυμα για την πολιτική και πιο πρόθυμα για την απτή κοινωνική πραγματικότητα.
Στο «Μαμά, γύρισα!», του Ερίκ Λαβέν, που βγαίνει στις αίθουσες αύριο Πέμπτη, υποδύεται μια 60χρονη μητέρα που προσπαθεί να ξανασυμβιώσει με την άνεργη μετά την πτώχευση της επιχείρησής της μεγάλη της κόρη.
Το «Μαμά, γύρισα!» πραγματοποιεί την παγκόσμια πρεμιέρα του στην Ελλάδα…
Χαίρομαι γιατί είναι καλύτερα από το να κάνει πρεμιέρα στη Βόρεια Γαλλία που κάνει κρύο. Στη Γαλλία βέβαια είχαν γίνει κάποιες προβολές της ταινίας για επαγγελματίες, στις οποίες έτυχε να τη δω δύο φορές. Την πρώτη φορά που την είδα είπα «φρίκη»! Τη δεύτερη γέλασα πολύ.
Αισθανθήκατε ποτέ πίεση στην καριέρα σας ώστε να ξεπεράσετε την επιτυχία τού «Για όλα φταίει το γκαζόν», που στάθηκε ορόσημο για εσάς;
Σίγουρα όχι, δεν επιθυμώ να ανταγωνιστώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Το σημαντικό είναι ότι η ταινία αυτή έγινε, πήγε πολύ καλά. Αλλωστε μετά το «Για όλα φταίει το γκαζόν» έπαιξα σε μια μικρότερη ταινία-μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου… Οχι, δεν θα βάλω στοίχημα με τον εαυτό μου.
Ο χαρακτήρας που υποδύεστε στο «Μαμά, γύρισα!» αντιπροσωπεύει μια γυναίκα κόντρα στα στερεότυπα, κάτι που έχετε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν κατά τη διάρκεια της καριέρας σας. Πώς αντιλαμβάνεστε τη θέση της γυναίκας σήμερα στην Ευρώπη;
Τεράστιο θέμα αυτό. Ως ηθοποιός πρέπει να πω ότι στη Γαλλία ακόμα υπάρχουν ρόλοι για όλες τις ηλικιακές κατηγορίες των ηθοποιών. Σε ό,τι αφορά όμως τις μισθολογικές απολοβές, δεν έχει επέλθει ακόμα ισότητα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της αμοιβής ενός άντρα και μιας γυναίκας, πολύ περισσότερο όταν μια γυναίκα δουλεύει σε ένα γραφείο. Υπάρχουν ακόμα θέματα σε αυτό τον τομέα που πρέπει να διευθετηθούν.
Η ταινία θίγει το θέμα της ανεργίας με κωμικό τρόπο. Ποια είναι στ’ αλήθεια η έκταση του προβλήματος στη Γαλλία;
Το πρόβλημα της ανεργίας θίγει πολύ κόσμο στη Γαλλία. Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη οικονομική ανασφάλεια -όπως δείχνει και η ταινία- είναι πολλές, γιατί μία στις δύο οικογένειες είναι μονογονεϊκές και οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Είστε ευχαριστημένη με τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση;
Εχω την αίσθηση από τις ερωτήσεις σας ότι δεν είμαι ηθοποιός, αλλά πολιτικός! Θα προσπαθήσω όμως να απαντήσω. Δεν υπάρχουν κυρώσεις σήμερα γι’ αυτούς που φοροδιαφεύγουν και αυτό το είδαμε με την υπόθεση Panama Leaks. Αλλωστε τόλμησε η γαλλική κυβέρνηση να πει ότι όποιος βγάζει πάνω από 5.000 ευρώ τον μήνα είναι πλούσιος. Αυτό είναι πάρα πολύ κακό και επικίνδυνο, γιατί μπορεί να στρέψει τη μία κοινωνική τάξη εναντίον της άλλης. Να κυριαρχήσει δηλαδή το «διαίρει και βασίλευε».
Πάντως η πραγματικότητα τροφοδοτεί το σινεμά με πρώτης τάξης υλικό. Εσείς, ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Γράφω ένα θεατρικό έργο γι’ αυτούς που έχουν εξοριστεί για φορολογικούς λόγους, ενώ θα παίξω έναν μονόλογο της Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Αν και δεν αγαπάτε τις ερωτήσεις με πολιτικό περιεχόμενο, έχετε ένα δραστήριο κοινωνικό προφίλ, στηρίζοντας μάλιστα με ένα πρόγραμμα στέγασης την αφρικανική κοινότητα του Παρισιού. Ποια είναι η άποψή σας για την προσφυγική κρίση;
Είναι αλήθεια ότι είμαι δραστήρια στα κοινωνικά ζητήματα. Συμμετείχα στην οργάνωση «Le droit logement» (Δικαίωμα στη στέγαση) που στηρίζει αστέγους. Σε ό,τι αφορά την προσφυγική κρίση, θα έλεγα ότι είναι αποκύημα των πολέμων, για την πραγματοποίηση των οποίων πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν πουλήσει όπλα. Το προσφυγικό πρόβλημα είναι επί της ουσίας ένα ανθρωπιστικό δράμα και είναι το τίμημα της συμμετοχής των ευρωπαϊκών χωρών στους πολέμους στη Μέση Ανατολή. Αυτό όμως που έχουμε στη Γαλλία είναι το αντίστροφο από αυτό που βιώνουν άλλες χώρες: εμείς έχουμε πολλούς πρόσφυγες -μάλλον λίγους σε σχέση με άλλες χώρες- που δεν θέλουν να μείνουν στη Γαλλία, αλλά να πάνε στην Αγγλία ή τη Γερμανία και πρέπει να πειστούν να μείνουν στη Γαλλία. Δεν βλέπω λύση, όμως. Λύση θα υπάρξει αν σταματήσει ο πόλεμος. Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τη χώρα τους επειδή το θέλουν.
«Ζήσαμε πιο καλά από τα παιδιά μας»
Το σενάριο του «Μαμά, γύρισα!» πραγματεύεται τη σχέση μητέρας και κόρης σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και ηλικία. Ηταν, άραγε, αυτή η θεματική ένα κίνητρο ώστε η Ζοσιάν Μπαλασκό να συμμετάσχει στην ταινία; «Εχω ξαναπαίξει τον ρόλο της μητέρας με μικρότερα «κινηματογραφικά παιδιά»», μας λέει και συνεχίζει: «Αυτό που μου άρεσε στην ταινία αυτή είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια μητέρα ώριμης ηλικίας που υποδέχεται την κόρη της, η οποία δεν είναι κι εκείνη στην πρώτη της νιότη. Εμφανώς η μητέρα αυτή είναι ευτυχισμένη, πιο ευτυχισμένη από το παιδί της. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι από κοινωνικής πλευράς οι γονείς έζησαν καλύτερα από ό,τι τώρα πια ζουν και θα ζήσουν τα παιδιά τους. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα».
Πηγή: www.ethnos.gr
