Του Χοντρού //
Διαβάστε το Α’ μέρος >> εδώ
Λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες. Απλωθείτε να φαινόμαστε περισσότεροι. Καθίστε να μάθετε πώς θα πετύχετε στον μαγικό κόσμο των ΜΜΕ (Μεγάλων Μπουρδών και Ελεεινολογιών). Και προσέξτε να τα μάθετε καλά γιατί αλλιώς μια ζωή τον κάλφα θα κάνετε. Και δεν θέλω αντιρρήσεις. Στα εξηγάω καλά; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα σού λέω!
– Πουλ Μουρ. Σημαντικό για να σε πιστέψει η πελατεία είναι και η επίδειξη γνώσεων. Έτσι, σε συνέχεια και της ”διεθνούς καριέρας” (βλέπε πρώτο μέρος), όταν παίρνεις συνέντευξη από έναν Γερμανό του κάνεις την πρώτη ερώτηση στα γερμανικά και μετά πέφτει voice over οπότε το κοινό δεν αντιλαμβάνεται ότι βασικά την πρώτη ερώτηση την έμαθες παπαγαλία και τα γερμανικά σου είναι επιπέδου “Βάχτεν Βούχτεν και λουλούχτεν, Ρουμενίγκε, Κλάους Αουγκεντάλερ, ρηχά είναι μπείτε”. Μην έχεις τύψεις. Είσαι μεγαλοδημοσιογράφος… μην ξεχνάς την ”ξερολία”. Επίσης, όταν συναντάς παλιούς συναδέλφους από την εποχή που ήσουν απλός (και σοβαρός) άνθρωπος κάνε πως δεν τους βλέπεις ή χαιρέτα τους όπως ο Βασιλιάς τους υπηκόους.
– Εμφάνα. Γραβατιά, ρελόι χρυσό, κουστουμιά σένια, 2 τόνους μακιγιάζ και βάψιμο πίστας για τις κυρίες, ντακούνα τριώροφη για να σκάσουν οι γκιόσες οι ανταγωνίστριες, μπότοξ, λίφτινγκ και γενικώς ένα καρκατσουλιό βλαχομπαρόκ επίδειξης για να ψαρώσει το φιλοθεάμον κοινό που σε βλέπει φορώντας το σώβρακό του βαριεστημένο. Προτείνω και λουλουδούδες να σας ραίνουν εκτός αν είστε μεγαλοδημοσιογράφος πρωϊνάδικου οπότε το έχετε ήδη κάνει, όπως επίσης και να αφήσετε 5 πήχες μούσι. Ενημέρωση, όχι αστεία.
– Γλείψιμο. Όπως το πυροβολικό έχει πολιούχο την Αγ. Βαρβάρα έτσι και για σένα πολιούχος είναι ο καναλάρχης ή ο εκδότης που στα σκάει. Αν εκδότης ή καναλάρχης είσαι ο ίδιος, τότε πολιούχος είναι ο επιχειρηματίας ή η κυβέρνηση που στα σκάει, στο όνομα της αδέσμευτης ενημέρωσης πάντα. Εν ολίγοις, το αφεντικό είναι κάτι σαν τον Στάλιν για τα μέλη του ΚΚΣΕ το 1940. Πετάει ο Γάιδαρος; Πετάει και κάνει και υπερατλαντικές πτήσεις. Οφ σορ και παράνομες χρηματοδοτήσεις έχουν οι ανταγωνιστές μας, εμείς είμαστε αγνοί σαν το αρνάκι του γαλάτου. Ακόμα και αν μας έχουν κάνει τσακωτούς με αδήλωτα πακέτα πιο μαύρα και από μαζούτ, κραυγάζουμε για τη διαφθορά του συστήματος μιας και οι πελάτες μας, εκτός από μνήμη, έχουν και νοημοσύνη χρυσόψαρου.
– Δεοντολογία. Καλείς πάντα τους πιο φασαριόζους, τους πιο λαϊκιστές, τους πιο μαϊντανούς και αυτούς που ξέρεις ότι θα πλακωθούν μεταξύ τους. Άλλωστε αρένα είναι όχι πάνελ. Ο κόσμος θέλει θέαμα όχι ενημέρωση. Επίσης, βάζεις όλους τους δημοσιογράφους να σου μιλάνε στον ενικό άσχετα αν στα παρασκήνια τούς φέρεσαι σαν Συνταγματάρχης Δευτέρα πρωί. Όταν κάποιος ταλαίπωρος ρεπόρτερ βρεθεί σε ταραχές, του ζητάς να προφυλαχτεί ενώ από μέσα σου εύχεσαι να του σκάσουν ένα τελάρο μολότοφ για να γουστάρουν οι πελάτες. Αν έχεις σάιτ, βάζεις ανά κάθε μία κανονική είδηση, κλεμμένα βίντεο από το youtube, γυμνές γκόμενες και αυτοκίνητα γιατί είναι τσάμπα και πουλάνε. Επίσης καταριέσαι τη διαπλοκή αλλά χαλαρότατα φιλάς με γλωσσόφιλα κατουρημένες ποδιές. Αν μάλιστα θέλεις να πάρεις και καμιά τηλεοπτική αδειούλα, κολλάς στον τοίχο τον εξουσιαστή που καλείς στην εκπομπή σου με σκληρά ερωτήματα του τύπου “Πώς νιώθετε μέσα στην ανυπέρβλητη τελειότητα σας;” κτλ.
– Διαπλοκή. Την καταγγέλλεις με το ίδιο πάθος που την εφαρμόζεις. Όπως ήδη είπαμε, χρειάζεσαι και έναν πολιούχο αλλά και κανένα γραφειάκι τύπου, κανένα πέι-ρολ, κανένα κονδύλι και καμιά κρατική διαφημισούλα γιατί ποτέ μια αργομισθία δεν χάλασε κανέναν. Αν σε πάρουν χαμπάρι αρχίζεις να ουρλιάζεις, να σκούζεις, να βάζεις 30 μεγαλοδικηγόρους να σε υπερασπιστούν. Άλλωστε ζούμε στην χώρα που δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο. Αν μάλιστα πέσεις και σε δημοκράτη υπουργό που θέλει να κλείσει τα ΜΜΕ που δεν του αρέσουν, φρόντισε να είσαι σε αυτά που του αρέσουν.
– Διαφθορά. Οφείλω εδώ να διαψεύσω όσους λένε ότι υπάρχουν μεγαλοδημοσιογράφοι με οφσόρ, που το όνομα τους είναι σε περίεργες λίστες φοροφυγάδων, εκβιαστών και άλλων παλιοχαρακτήρων. Τέτοια πράγματα δεν γίνονται. Όποιος τα λέει αυτά είναι ψεύτης, εχθρός της δημοκρατίας, αλήτης κτλ.
– Πολιτική. Ας υποθέσουμε ότι τα έχεις καταφέρει και από ανώνυμος στόκος έχεις γίνει επώνυμος. Το επόμενο βήμα έρχεται μόνο του και είναι η ενασχόληση με την πολιτική. Άλλωστε, στα ΜΜΕ σήμερα δεν υπάρχουν πολλά να καταστρέψεις ενώ σε μια χώρα όλο και κάτι θα υπάρχει να διαλύσεις αλλά και να βολέψεις την οικογένεια και την πελατεία σου. Από θέατρο και λαϊκισμό είσαι ξουράφι και το κοινό σε ξέρει άρα η μαγιά είναι εκεί. Άσε που και μπούρδες ξέρεις να λες και να γίνεσαι πιστευτός. Αν μάλιστα σε κάνουν και κυβερνητικό εκπρόσωπο, παίρνεις αυστηρό ύφος μαγκοκουτσαβάκη, καταρρίπτεις δορυφόρους, πουλάς λίμνες, πετάς την γκλίτσα, σε γεννάνε ταχυδρόμοι και άλλα εντυπωσιακά. Επίσης σημαντικό είναι, όταν βρίσκεσαι στα πρώτα σου βήματα της μεγαλοδημοσιογραφικής σου καριέρας, φρόντισε να είσαι παρατρεχάμενος διαφόρων πολιτικών παραγόντων γιατί, μπορεί να μην τα καταφέρεις να φτάσεις τα πλατό των μεγάλων καναλιών, αλλά υπάρχει πάντα η κρατική τηλεόραση για να αράξεις και να ασκήσεις το υψηλό λειτούργημα της ενημέρωσης του πολίτη με την εργασιακή πίεση αργόμισθου, ανορθόγραφου συμβούλου του Πρωθυπουργού που δεν πατάει στο γραφείο του. Άσε που υπάρχουν χιλιάδες οργανισμοί του δημοσίου για να κρυφτείς και να αράξεις.
– Κωλοτούμπα. Αυτό σημαίνει ότι για να γίνεις σωστός μεγαλοδημοσιογράφος πρέπει να ξεπερνάς τον Γιουσέιν Μπολτ των χαμαιλεόντων σε ταχύτητα αλλαγής χρώματος. Είναι ίσως το μόνο πράγμα που πρέπει να μάθεις από την αρχή. Μπορεί να ξεκινήσεις π.χ. από αναρχικός οικολόγος για να βρεις γκόμενα/ο και, ανάλογα με το που φυσάει ο καθάριος άνεμος της κονόμας, να βρεθείς ερωτευμένος με τον φιλελευθερισμό, τον καπιταλισμό και να βγάζεις σπυριά με τους άπλυτους μαλλιάδες. Άλλο ένα παράδειγμα είναι να δηλώνεις ότι θα στηρίξεις μέχρι τέλους το Μέσο που εργάζεσαι και να φεύγεις πρώτος όταν πάει να κλείσει. Θα πρέπει να έχεις την ικανότητα να ελιχθείς και να γίνεις αυτό που χθες έβριζες και ταυτόχρονα να φαίνεσαι σταθερός στις απόψεις σου. Αυτό βέβαια να νομίζουν οι άλλοι. Γιατί εσύ απόψεις δεν έχεις… μόνο φιλοδοξίες… και οικονομικές ανάγκες.
– Γενικό ξεπούλημα-το αφεντικό τρελάθηκε. Ιδεολογία: αν δεν είναι προϊόν δεν πουλάει. Και προϊόν που δεν αλλάζει με τα σημεία των καιρών δεν αγοράζεται. Με άλλα λόγια, ανάλογα με τις βασικές λαϊκές αγορές των ιδεολογιών (αριστερά, πατριδοκαπηλία, θρησκεία και φιλελέ), να πουλάς παντού και επιτυχημένα χωρίς να σε παίρνουν με τις πέτρες. Απαραίτητη επίσης η διπροσωπία. Μπορείς, ας πούμε, να σκούζεις για τα άκαρδα μνημόνια που έφεραν τη φτώχεια και τη δυστυχία και ταυτόχρονα να διώχνεις έγκυο που απασχολείς “μαύρη” γιατί αρνήθηκε να δουλέψει δίπλα σε τοξικά χημικά εκτύπωσης. Το είδα με τα χοντρά μάτια μου!
Για να τελειώνουμε. Αν θέλεις να περπατάς και να σε δείχνουν και με τα 5 δάχτυλα, να ποζάρεις στα εξώφυλλα οσάν βλαχοσελέμπριτι, να πέφτει γερό κονόμι και να είσαι διαμορφωτής της κοινής γνώμης, κάνε τα παραπάνω και θα δεις φως. Ένα θα σου πω μόνο για να μην μπερδεύεσαι. Ο δημοσιογράφος την ενημέρωση την στηρίζει. Ο μεγαλοδημοσιογράφος την ξεφτιλίζει… με το αζημίωτο.
