Του Απέναντι //
Δημοκρατία και δικαιοσύνη. Όλοι γνωρίζουμε πως η ομαλή λειτουργία του πρώτου θεσμού έχει ανάγκη την καθαρότητα του δεύτερου. Στη χώρα μου, την Τουρκία, το όλο πράγμα δεν λειτουργεί έτσι. Είναι σαν να βάζουμε την λέξη πρόσχημα δίπλα από τη λέξη δικαιοσύνη. Το “άθροισμα” που βγαίνει είναι προσχηματική δικαιοσύνη αλλά έστω και έτσι προχωρούμε. Κανείς δεν βλέπει πως το “προσχηματική δικαιοσύνη” σημαίνει “προσχηματική δημοκρατία”;
-Πρόσφατα, και δεν έχω κανένα λόγο να μην την πιστέψω, η αντιπολίτευση κατήγγειλε πως από τους 900  δικαστές που προσέλαβε η Κυβέρνηση, σε αντικατάσταση εκείνων που θεωρήθηκαν εχθροί της δημοκρατίας μετά το τελευταίο αποτυχημένο πραξικόπημα, οι 800 είχαν σχέσεις με το κυβερνών κόμμα AKP. Οι 900 νέοι δικαστές είναι πρώην δικηγόροι. Πριν χρηστούν δικαστές κλήθηκαν να δώσουν εξετάσεις. Κάπου εδώ στρογγυλοκάθεται το προσχηματικό που σας έγραψα πριν. Πολλοί δικηγόροι που έχουν σχέσεις με το κυβερνών κόμμα κι έγιναν δικαστές δεν κατάφεραν να πιάσουν, στις γραπτές εξετάσεις, τον βαθμό που απαίτησε το κράτος για να αναλάβουν τις τύχες της δικαιοσύνης στη χώρα. Κανένα πρόβλημα. Πήραν άριστα στις προφορικές. Έγιναν δικαστές δηλαδή γιατί μάγεψαν λεκτικά το σώμα των εξεταστών. Οι μέτριες επιδόσεις τους στις γραπτές εξετάσεις ήταν μια απλώς άτυχη στιγμή. Έγιναν δικαστές μέσα από μια διαβλητή διαδικασία.  Πως το δέχονται αυτό; 
-Η αντιπολίτευση θέλει να σηκώσει το θέμα όσο ψηλότερα γίνεται στην επικαιρότητα της χώρας. Υπήρξαν δικηγόροι που στις γραπτές εξετάσεις πήραν βαθμό 80 με άριστα το 100 και δεν έγιναν δικαστές. Υπήρξαν δικηγόροι που πήραν βαθμό 55 ή 60 και έγιναν δικαστές. Πόσο δίκαιο είναι αυτό; Καθόλου θα έλεγα. Αλλά το θέμα με την προβληματική στελέχωση της δικαιοσύνης δεν τελειώνει στο παραπάνω παράδειγμα. Η αντιπολίτευση στέκεται στο παράδειγμα της νέας δικαστίνας Behice Çavuşoğlu, κομματάρχη του κυβερνώντος κόμματος στο Giresun. Είναι η γυναίκα που πληρώνει τους υψηλότερους φόρους στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά επέλεξε να εμπλακεί με τη δικαιοσύνη. Μα ο μισθός του δικαστή μπροστά στα δικά της εισοδήματα είναι ψίχουλα. Η ξαφνική παράδοση της στην ανιδιοτέλεια δεν με πείθει καθόλου. 

-Ένα ακόμα ενδεικτικό παράδειγμα γύρω από το θέμα της συρρικνούμενης αμεροληψίας που σκεπάζει τη χώρα μας είναι του Hacer Alan. Υπήρξε δικηγόρος του δημάρχου της Άγκυρας Melih Gökçek. Μπορώ να σας μιλώ ώρες για το θέμα. Όμως δεν θα το κάνω. Αντί επιλόγου σας παραθέτω το παράδειγμα μιας άλλης, νέας δικαστίνας, της Gonca Hatinoğlu. Είναι η κόρη του προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας. Έγινε δικαστής την ίδια μέρα που το σώμα που προεδρεύει ο πατέρας της απέρριψε τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης για την καθαρότητα του πρόσφατου δημοψηφίσματος.

Καλώς ήρθατε στη χώρα που η δικαιοσύνη βρήκε το φως της.

Είμαι ο απέναντι, θα γράφω όσο μπορώ.