του Μάρκου Ψυχάρη //
Στη θέση της Κατερίνας Ακριβοπούλου θα μπορούσε άνετα να παίξει ο Σωτήρης Καψώχας. Ναι, ο συνάδελφος που από τότε που διεγράφη από την ΕΣΗΕΑ, τον περασμένο Δεκέμβρη, έχει πει τη “λέξη” ΕΣΗΕΑ περισσότερες φορές από όσες είπε τη λέξη “καφέ” το πρωί. Κρατάμε όμως στη μάχη την Κατερίνα. Ο Σωτήρης στους τίτλους της εκπομπής “Δεύτερη Ματιά”, που παρουσιάζει εκείνη, αναγράφεται μόνο ως σχολιαστής. Η Κατερίνα λέει “Καλησπέρα σας” ή “πάμε για ένα διαφημιστικό διάλειμμα και επανερχόμαστε” ή “Καλωσορίζουμε τον…τάδε καλεσμενο” και φυσικά κάνει τη “σούμα” στην καθημερινή εκπομπή “Δεύτερη Ματιά” λέγοντας: “Ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για αύριο το απόγευμα”.
•Λούφα πράμα. Αν το σκεφτείς οι παρουσιαστές της τηλεόρασης, που διαθέτουν εκπομπές πολιτικού σχολιασμού το τηλεκάματο το βγάζουν εύκολα. Λένε “Καλησπέρα σας”, μετά ανακοινώνουν τους καλεσμένους λέγοντας “μαζί μας απόψε οι…”, μετά αφήνουν τους καλεσμένους να τσακωθούν και στο τέλος λένε “Ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε”.
Ας μην μείνουμε μόνο στο παραπάνω. Ήταν ένα ακόμα απόγευμα μιας καθημερινής μέρας του Γενάρη όταν η Κατερίνα κλείνοντας την εκπομπή, στον καθιερωμένο της επίλογο είπε κάτι που ο μπαρουτοκαπνισμένος τηλεθεατής το βλέπει ως πάσγουορντ για τη γραμμή που θα ακολουθηθεί στη Δεύτερη Ματιά. Μέσα σε άκρες είπε πως ένα νέο δίλημμα συνομοταξίας “Καραμανλής ή τανκς” έχει οργανωθεί και πως, το επόμενο διάστημα, πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στις “προοδευτικές και τις δυνάμεις της συντήρησης”. Για την Κατερίνα οι δυνάμεις οι προοδευτικές είναι μία. Ο Σύριζα. Οι δυνάμεις της συντήρησης είναι, επίσης, μία: η Νέα Δημοκρατία. Αττική σύνταξη από την ανάποδη δηλαδή. Αλλά ας επιστρέψουμε στην Κατερίνα, που να λέμε και του στραβού το δίκιο, όταν έβγαινε στο Σκάι – μην το ξεχνάμε αυτό – είχε πιο μελετημένο στιλ. Η καλύτερη στιγμή στην εκπομπή της, εκείνη που μοιάζει βγαλμένη από εκπομπές ριάλιτι – σαν αυτές που έχει ο Σκάι – είναι όταν καλωσορίζει σε ζωντανή σύνδεση τον γαλάζιο ρεπόρτερ Γιάννη Τρουπή. Γνωρίζεις πως όταν η Κατερίνα συνδεθεί μαζί του για να δώσει ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας ο Τρουπής, απλά, δεν θα το δώσει. Θα μπορούσε να μπει σε δελτίο “στοιχήματος” αν ο Τρουπής θα καταφέρει ν’ αρθρώσει μία πρόταση, ολόκληρη, πέραν του: “Καλησπέρα Κατερίνα. Eδώ στο Μοσχάτο τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας….” Παρακάτω δεν έχει. Η Κατερίνα ή ο Σωτήρης θα παρέμβουν διακόπτοντάς τον. Και έχει πλάκα όταν ο Τρουπής επιστρατεύει τη μετριοπάθεια για να επανακάμψει τηλεοπτικά. “Ας το δούμε ψύχραιμα…” λέει. Μα τι λέει;
•Ο Άρης Πορτοσάλτε είναι ρόλος. Είναι ιδέα. Ακούει Σύριζα και νιώθεις πως θα εκραγεί. Σου δίνει την εντύπωση πως αν κάποιος του πει “Με πέρασε αυτοκίνητο στο φανάρι σύριζα¨…” θα του τα χώσει γιατί δεν έβαλε τη λέξη “ξυστά” αλλά “σύριζα” στο παράδειγμά του.
Ο Άρης Πορτοσάλτε από την άλλη είναι μια “εποχή” μόνος του. Είναι και μια ολόκληρη σχολή δημοσιογραφίας (λέμε τώρα) μόνος του. Και στις φορές που συμφωνεί, δηλαδή πάντα, με τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, νιώθεις τη δροσιά της αναμενόμενης ιντερνετικής τρολιάς του επόμενου δεκάλεπτου. Ο Άρης είναι και ρόλος. Είναι και ιδέα. Ακούει Σύριζα και νιώθεις πως θα εκραγεί. Σου δίνει την εντύπωση πως αν κάποιος του πει “Με πέρασε αυτοκίνητο στο φανάρι σύριζα¨…” θα του τα χώσει γιατί δεν έβαλε τη “ξυστά” αλλά “σύριζα” στο παράδειγμά του. Ο Άρης είναι φαν μιας αυτοσχέδιας κανονικότητας, την πλάθει κατά το δοκούν και κρατάμε το καταπληκτικό του τουίτ όταν έσκασε βόμβα στο Σκάι: “Τρομοκρατικό κτύπημα στο κτίριο του Νέου Φαλήρου που στεγάζει τον Σκάι και την Κ (σ.σ. Καθημερινή). Τρομοκρατικό κτύπημα σε μέσα Ενημέρωσης της Ευρωπαϊκής Ελλάδας. Τρομοκρατικό κτύπημα σε μέσα ενημέρωσης που ασκούν κρητική στην Κυβέρνηση. Συμπτωματικά…” Ο Άρης, ως συστατικό δημοσιογραφίας, δεν θα το έλεγες και βελτιωτικό δημοκρατίας. Τον περασμένο Σεπτέμβρη άγνωστοι έγραψαν συνθήματα χυδαίου περιεχομένου στην πολυκατοικία που μένει. Η διαχείριση του συμβάντος από τον ίδιο ήταν ανάλογης του μένους που καταθέτει από τον Σκάι ενάντια στο οτιδήποτε αριστερόστροφο. Μετά απ’ όσα έγιναν στην κοινόχρηστη πόρτα της πολυκατοικίας του, “πόζαρε” ατάκες στο τουίτερ ως μάρτυρας της μαύρης αριστερόστροφης βίας. Αυτό βέβαια ήταν μόνο αισθητικά ελεγκτέο. Όχι πολιτικά. Ο Άρης όταν χάνει την ψυχραιμία του γράφει πράγματα που δεν γράφονται. Ονειρεύεται εμφυλίους. Ονειρεύεται φασιστικές επιθέσεις από ακροαριστερά τάγματα εφόδου που κλείνοντας το στόμα του κλείνουν σε πραγματικό χρόνο και την αλήθεια, την ελευθεροτυπία και άλλα τέτοια. Ο Άρης στην εποχή της μεταδημοσιογραφίας, δηλαδή στην εποχή που οι δημοσιογράφοι σέβονται το ψωμί που τους δίνει ο εργοδότης τους λες και εκείνοι ζέσταναν το φούρνο να ψηθεί, είναι αιωνίως ο “καλύτερος υπάλληλος του μήνα”. Καλό αυτό δεν το λες. Όχι;
