Γράφει ο Νικηφόρος Γκολέμης //
Εβδομάδα διεθνούς ακτινοβολίας αυτή που μας αφήνει, με τον Εμανουέλ Μακρόν να επιλέγει την Ελλάδα ως πρώτο προορισμό των επισκέψεών του στο εξωτερικό και να μας χαρίζει απλόχερα ένα μνημείο αοριστιών και ευχολογίων με φόντο την Ακρόπολη και το αθηναϊκό ηλιοβασίλεμα.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα όμως εξ αρχής και ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τα γεγονότα με μια προσεκτική ματιά. Πράγματι, η επίσκεψη Μακρόν αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός που έστρεψε για λίγο τους προβολείς των διεθνών μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας. Και σταματάμε – δυστυχώς – εκεί. Διότι ο μόνος ουσιαστικά κερδισμένος από αυτήν την επίσκεψη ήταν ο Γάλλος πρόεδρος, άντε και η σύζυγός του που ξεναγήθηκε δωρεάν στα αρχαιοελληνικά αξιοθέατα της πρωτεύουσας.
Τα επικοινωνιακά οφέλη που αποκόμισε ο Εμανουέλ Μακρόν από τη διήμερη παρουσία του στη χώρα μας συνοψίζονται στα σαράντα λεπτά της απογευματινής ομιλίας του στην Πνύκα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι λίγους μήνες πριν, ο μετρ της επικοινωνίας Μπαράκ Ομπάμα είχε επιδιώξει να εκφωνήσει τον λόγο του περί δημοκρατίας στο ίδιο ακριβώς σημείο. Κι αυτό γιατί το θαυματουργό φόντο της φωτισμένης Ακρόπολης είναι ικανό να αλλάξει άρδην την εικόνα ενός εκφωνημένου λόγου, να προσδώσει βάθος ακόμα και στο πιο ρηχό κείμενο και να βγάλει στην επιφάνεια κάποιους στοιχειώδεις συμβολισμούς που ο ομιλητής επιθυμεί να αναδείξει.
Βλέποντας το «ναυάγιο» της ομιλίας Ομπάμα, ο Μακρόν αποφάσισε να μην επαναλάβει το λάθος του τέως Αμερικανού προέδρου και να παρακάμψει τα προβλήματα ασφαλείας. Δεν ήταν βλέπετε διατεθειμένος να… ναυαγήσει σε κάποιο «Σταύρος Νιάρχος» ή σε μια αίθουσα του ελληνικού κοινοβουλίου. Ως νέο και – με τις ευλογίες των μεγάλων χρηματοπιστωτικών κέντρων – άφθαρτο στην Ευρώπη πρόσωπο, ο Μακρόν δεν είχε το περιθώριο λάθους που απολάμβανε ο απερχόμενος τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η παρουσίαση της πολιτικής του πρότασης για την Ευρώπη όφειλε να είναι όσο το δυνατόν πιο έντονη και πομπώδης. Και τι πιο κατάλληλο από μια παρουσίαση με φόντο την εξιδανικευμένη κλασική Αθήνα.
Ο Μακρόν «αγόρασε» στην ουσία μια ομιλία με φόντο την Ακρόπολη στην εξευτελιστική τιμή των δυο προτάσεων στήριξης της ελληνικής οικονομίας και ενός καλέσματος στους Γάλλους επενδυτές. Μπορεί να μην ήθελε να ασχοληθεί με το εσωτερικό του μνημείου για εμπορική… πασαρέλα τύπου Gucci, χρησιμοποίησε όμως τον ιερό βράχο ως μέσο για να διεξαγάγει ένα εμπόριο άλλου τύπου: Εκμεταλλευόμενος την Ακρόπολη, ο Μακρόν κατόρθωσε να πουλήσει ακριβά ορισμένες «φθηνές» ιδέες για μια νέα Ευρώπη. Πιστός στις επιχειρηματικές επιταγές και αντιλαμβανόμενος τον αυξανόμενο σκεπτικισμό απέναντι στην ΕΕ, ο Μακρόν ξεκίνησε με αφετηρία τη χώρα μας τον αγώνα για την αντιστροφή του αρνητικού κλίματος. Προσπαθώντας να πείσει ότι το πρόβλημα της ΕΕ και, κυρίως, της Ευρωζώνης δεν είναι δομικό, αλλά καθαρά θεσμικό, ο Μακρόν θα γυρίσει την Ευρώπη προτείνοντας ορισμένες θεσμικές μεταβολές – φτιασίδια για τον εξωραϊσμό του ενωσιακού πτώματος.
Αλλά ακόμα και η κατεύθυνση των προτάσεων αυτών είναι αρκετή για να πιστοποιήσει το βαθύ χάσμα ανάμεσα στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά κέντρα και τα λαϊκά συμφέροντα. Η ανάγκη για Υπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης ως το πρώτο βήμα για μια μελλοντική ομοσπονδία (!), η αοριστία της «περισσότερης δημοκρατίας» που, αν περνάει μέσα από ένα ενισχυμένο Ευρωκοινοβούλιο, θα σημαίνει… λιγότερη συμμετοχή των Ελλήνων στη λήψη των αποφάσεων λόγω των πληθυσμιακών συσχετισμών, οι κοινοί προϋπολογισμοί· Όλες οι προτάσεις Μακρόν είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των τραπεζικών και πολυεθνικών κολοσσών. Απέχουν δε παρασάγγες από τις πραγματικές ανάγκες των Λαών της Ευρώπης, οι οποίοι τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν χρειάζονται έναν μπαμπούλα ΥΠΟΙΚ Ευρωζώνης πάνω από το κεφάλι τους, αλλά ένα συγκροτημένο πλαίσιο για την προστασία της λαϊκής κυριαρχίας. Μια λαϊκή κυριαρχία που αποδυναμώνεται αργά, ύπουλα και σταθερά από τη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς και υπερεθνικούς σχηματισμούς.
