Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //

Σκηνή πρώτη. Είμαστε με την ηθοποιό Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, ναι-ναι την κόρη της Μπέτυς Λιβανού και του Γιώργου Πανουσόπουλου, στην Πλατεία Μαβίλη. Σκηνή δεύτερη. Ακόμα γνωριζόμαστε λέμε τα κλάσικ: «Τι κάνεις ; Σόρυ που άργησα», «Πού λες να καθίσουμε;» και άλλα τέτοια. Σκηνή τρίτη. Της αρέσει επίσης πολύ το τάνγκο. Το χορεύει σε  μιλόνγκες της Αθήνας. Οργανώνει φεστιβάλ για χάρη του. Σκηνή τέταρτη. Καθόμαστε σ’ ένα τραπέζι. Λέει: «Σου αρέσει εδώ που είμαστε;» «Ναι, καλά είναι» απαντώ. «Εγώ δεν ξέρω. Έχει πολλά περιστέρια. Δεν τα μπορώ τα περιστέρια. Αν έρθει κάποιο κοντά μου μπορεί να βάλω τις φωνές, μπορεί να ουρλιάξω!». Σκηνή πέμπτη. Δεν με ενδιαφέρει ποια είναι η μητέρα της, ποιος ο πατέρας της. Η συνέντευξη αυτή της ανήκει. Θα την αντέξει; Σκηνή για φινάλε. Ένα περιστέρι μόλις κάθισε πολύ κοντά μας. Η Μαργαρίτα θυμώνει. Αλλάζει βλέμμα. Τα μάτια της σκληραίνουν. Το χέρι της σχηματίζει γροθιά. Από τις παραπάνω σκηνές, η τέταρτη μόλις ενεργοποιήθηκε.

-Το Tatooland  ήταν ένα ελληνικό έργο. Το έγραψε ο Μηνάς Βιντιάδης και η σκηνοθεσία από την Κερασία Σαμαρά. Την παράσταση υποστηρίζανε ηθοποιοί που γνωρίζουν το θέατρο, την αξία της σκηνής. Ο δικός σου ρόλος ποιος ήταν;

-Ερμηνεύα τη Σελήνη. Μια νέα εντυπωσιακή ηθοποιός, πληθωρική προσωπικότητα, που της αρέσει να καταλαμβάνει τον χώρο γύρω της, να επιβάλλεται και να σημαδεύει τους ερωτικούς της συντρόφους.  Έκρύβε όμως ένα μυστικό που την έκανε επικίνδυνα ευάλωτη.

 -Σημαδεύε τους ερωτικούς της συντρόφους. Με τατουάζ; Τους έκανε τατουάζ;

-Δεν τους τα έκάνε εκείνη. Ερμηνεύα μια γυναίκα που πάει τους εραστές της σε στούντιο τατουάζ. Επιλέγει εκείνα που θα χαραχτούν στο σώμα τους. Έτσι ώστε ό,τι και να γίνει να μην την ξεχάσουν ποτέ.

-Και ποιο ήταν το μυστικό που είπες και την κάνει ευάλωτη;

-Η Σελήνη είχε καρκίνο της μήτρας. Της έχουν αφαιρέσει τα αναπαραγωγικά όργανα. Είναι μια πραγματικότητα που έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ζωή της. Με την Κερασία, τη σκηνοθέτιδα, μιλήσαμε πολύ για τον ρόλο. Για να πλάσουμε τη Σελήνη έπρεπε να μάθουμε περισσότερα για την ψυχολογία της, την ιατρική της κατάσταση. Όταν δεν έχεις ορμόνες πώς μπορείς να βιώσεις τον έρωτα; Ο ρόλος είναι μια δυνατή εμπειρία.

-Τον λες δύσκολο ρόλο;

-Δεν το βλέπω έτσι. Ας πούμε πως σου επιτρέπει ν’ αποκτήσεις πρόσβαση σε πτυχές του εαυτού σου που δεν είχες γευτεί. Το ερώτημα είναι βέβαια, πώς μπορείς να ερμηνεύσεις έναν άνθρωπο που πρεσβεύει τόσα διαφορετικά πράγματα απ’ όσα πρεσβεύεις εσύ;

-Εδώ σε θέλω. Αυτό που μόλις είπες μπορείς να το απαντήσεις;

-Μπορείς να φανταστείς πράγματα. Πρέπει να έχεις καλή καθοδήγηση. Πρέπει να κάνεις τη δική σου έρευνα. Το θέμα είναι ευαίσθητο. Παίζοντας μια γυναίκα που δεν έχει μήτρα πρέπει να σκεφτείς καλά την έννοια της απώλειας, του μη αναστρέψιμου, της απόρριψης από το ίδιο σου το σώμα. Ξέρεις, θεωρώ πως λίγο πολύ τα παραπάνω όλοι τα έχουμε νιώσει. Είναι συνθήκες που μου επιτρέπουν να βρω την αλήθεια του ρόλου.

dsc_0177

-Έχεις τατουάζ στο σώμα σου;

-Τρία. Εσύ έχεις;

-Ναι έχω.

-Τα βαρέθηκες;

-Δεν θα το έλεγα. Απλώς μερικές φορές έχω την αίσθηση πως δεν τα έχω. Πως δεν είναι στο σώμα μου. Πως δεν μου ανήκουν. Έλεγες προηγουμένως πως με τη σκηνοθέτιδα της παράστασης περάσατε πολύ χρόνο μαζί ψάχνοντας τον ρόλο σου. Πες μου, μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε δύο γυναίκες;

-Ναι. Οι άνδρες έχετε παρεξηγήσει τις γυναίκες. Και για να μην σας βάλω στο στόχαστρο, θα έλεγα επίσης πως και εκείνες έχουν παρεξηγήσει τον εαυτό τους.

-Σε ποιο σημείο;

-Πολλές φορές οι κουλτούρες και κάποιες αντιλήψεις μάς ποτίζουν πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. Δεν είμαι φεμινίστρια. Δεν έχω να πολεμήσω για κάτι. Είμαι γυναίκα. Είμαι εν δυνάμει μητέρα. Είμαι η μήτρα της ζωής. Αυτός είναι ο ρόλος που πρέπει να αποδεχτώ. Σε κάποιες περιπτώσεις είμαστε δυνατότερες από εσάς. Μας χρειάζεστε. Και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις εσείς είστε δυνατότεροι. Αυτό το μπέρδεμα των ρόλων ανάμεσά μας είναι μεγάλη παγίδα. Πολλές θέλουμε να γίνουμε γυναίκες μέσα από αρσενική ενέργεια. Όχι μέσα από τη θηλυκή. Δεν το δέχομαι αυτό. Έχουμε ακούσει τα πάντα. Οι γυναίκες το ένα και το άλλο, οι γυναίκες είναι αδίστακτες, οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι φίλες, οι γυναίκες αιμορραγούν και δεν πεθαίνουν… έλεος. Δεν είναι έτσι τα πράγματα.

-Θεωρείς πως είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο; Πως οι σχέσεις ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες επαναπροσδιορίζονται;

-Ναι, συμβαίνει αυτό. Αυτό που είπαμε ως φεμινισμός κάποτε δεν υπάρχει σήμερα. Το μανιφέστο των γυναικών. Μια βιομηχανία. Γυναίκες που μπαίνουν στην παραγωγή για να αποδείξουν πως μπορούν να είναι και άνδρες. Το τίμημα μπορεί να είναι μεγάλο αν δεις τον κόσμο έτσι. Χάνεις τον οργασμό σου. Χάνεις τα πάντα. Δεν θέλω να πω πως όλες οι γυναίκες ερχόμαστε εδώ για να φέρουμε παιδιά. Αλλά τη μητρική ενέργεια την έχουμε όλες μας όπως και να έχει. Είμαστε εδώ για να προστατεύουμε τη ζωή. Αυτό κάνουν οι μητέρες.

_mg_3993– Μπορεί να υπάρχει υγεία σε ένα φύλο αν δεν έχει υγεία το άλλο; Δηλαδή δεν μπορούμε οι άνδρες να είμαστε μια χαρά όταν οι γυναίκες δεν είναι και το αντίθετο;

-Είμαστε στην εποχή που όλα αλλάζουν ραγδαία, ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος επικοινωνίας, ο τρόπος ενημέρωσης. Ό,τι ισχύει σήμερα δεν ισχύει αύριο. Και όσα θα ισχύσουν αύριο θα αναιρεθούν από το μεθαύριο. Αυτό είναι το παρόν μας.

-Σεξισμός υπάρχει στη δουλειά σου;

-Αναμφίβολα. Άκουσα πρόσφατα το «Αν δεν θέλεις να κοιτάμε τα βυζιά σου να φοράς σουτιέν».

-Ε;

-Ναι, έτσι όπως ακριβώς το λέω. Αυτός ο άνθρωπος έληξε από τη ζωή μου με μια και μόνο κουβέντα. Δεν ξέρω. Πολλές φορές λέμε πράγματα βάζοντας μπροστά τους τον μανδύα τού «κάνω πλάκα». Εντός της μπορούν να παίξουν οι χειρότερες προσβολές. Δεν το δέχομαι αυτό. Δεν με φοβίζει ο σεξισμός. Με φοβίζουν όμως οι άνθρωποι που είναι σεξιστές και δεν το γνωρίζουν. Σπούδασα στο Λονδίνο. Στο πρώτο έτος της σχολής είχαμε μαθήματα αυτοσχεδιασμού. Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις για τους Άγγλους αλλά θεωρώ πως έχουν πολλά καλά. Θα έλεγα πως είναι πολύ πιο κοντά στο πρότυπο της κλασικής Ελλάδας από τους νεοέλληνες. Στα μαθήματα των αυτοσχεδιασμών έμπαιναν συχνά ζητήματα σχέσεων. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές ήταν εκείνη που ασχοληθήκαμε με το μοίρασμα της ευθύνης ανάμεσα στις γυναίκες που προκαλούν και τους άνδρες που μπορεί να προκληθούν από εκείνες. Σε μια χώρα μπορεί να προκαλεί ο γυμνισμός. Και σε μία άλλη το να έχει μια γυναίκα ξεσκέπαστα τα μάτια της. Το τι προκαλεί έχει να κάνει στο 100% με την αντίληψη των ανθρώπων και τον πολιτισμό τους. Δεν θελήσαμε να μείνουμε μόνο στην κουβέντα. Οι εισηγητές και οι άνδρες της τάξης έκλεισαν τα μάτια τους με μαντίλι. Η οδηγία έλεγε πως μόνο εκείνοι οι άνδρες που πίστευαν πως δεν θα επηρεάζονταν από το θέαμα μπορούσαν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Ήταν ένας αυτοσχεδιασμός που μας έβγαλε σε ένα άλλο σημείο συνειδητοποίησης. Αυτά τα πράγματα πρέπει να γίνονται στα σχολεία.

-Πριν τη συνέντευξή μας όλοι μου είπαν να σε ρωτήσω για το τάνγκο. ΟΚ… Τι είναι το τάνγκο για σένα;

-Πάθος. Δεν έχω κάνει κλασικό χώρο. Ασχολούμαι με το αργεντίνικο τάνγκο από το 2006.

-Και;

-To ακολουθώ φανατικά. Έχω τον παρτενέρ μου στον χορό. Έχω μπει για τα καλά στο θέμα της οργάνωσης events. Πέρυσι κάναμε το Ετήσιο και Διεθνές φεστιβάλ Τάνγκο στο Αχίλλειο στην Κέρκυρα. Στην Αθήνα κλείνουμε μαγαζιά, οργανώνουμε μιλόνγκες.

13662232_1923804814512977_2626832133934596567_o

-H Αργεντινή είναι η μητέρα του τάνγκο. Πήγες εκεί;

-Ναι. Το 2009. Έφυγα για ένα μήνα στο Μπουένος Άιρες. Απίστευτη εμπειρία. Απλώς πήρα ένα αεροπλάνο και πήγα εκεί. Δεν είχα κλείσει κατάλυμα. Δεν γνώριζα κανέναν. Η τύχη βοηθά τους τυχερούς. Το τάνγκο είναι μια διαπολιτισμική κουλτούρα. Κατέληξα στο Σαν Τέλμο. Κάτι σαν το Μοναστηράκι του Μπουένος Άιρες. Μια γειτονιά γεμάτη τανγκερίες. Ξεκίνησα να πηγαίνω σε μαθήματα. Στο Σαν Τέλμο συναντάς ανθρώπους από όλο τον πλανήτη. Την τελευταία εβδομάδα παραμονής μου εκεί σε μια μιλόνγκα ένας άνδρας μού πρότεινε να χορέψουμε. Το κάναμε. Μιλήσαμε Αγγλικά. Πρώτος χορός. Δεύτερος χορός. Κάποια στιγμή μου είπε πως ήμουν η πρώτη ντάμα που χόρευε στο Μπουένος Άιρες. Μετά ρώτησε: “Aπό πού είσαι;” “Από την Ελλάδα”, απάντησα. Με κοίταξε έκπληκτος. Και εκείνος Έλληνας ήταν!

 

-Τα τατουάζ είναι μόδα; Στην παραλία το «έχω τατουάζ» και το «δεν έχω τατουάζ» είναι πλέον 50 – 50.

-Έχω να πάω σε παραλία καιρό. Δεν είμαι ο τύπος του καλοκαιριού. Μου αρέσει περισσότερο το βουνό. Βαριέμαι τη διαδικασία της παραλίας. Δεν μου αρέσει να λιώνω κάτω από τον ήλιο. Δεν κολυμπώ και πολλή ώρα. Πρόσφατα νομίζω στο facebook είδα το: «Όχι άλλα μούσια, όχι άλλα τατουάζ σε θάλασσες και ακτές» είναι μια παρωδία της διαφήμισης με τον γλάρο του κλασικού «Όχι άλλα σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές».

-Τι είναι σκηνή Μαργαρίτα;

-Ένα μέρος μαγικό που υπάρχει αλλά δεν υπάρχει και που μέσα του πολλά μπορούν να συμβούν ή να αναιρεθούν.

-Κάνεις λάθη πάνω της;

– Συνέχεια. Ζήτω συγγνώμη από όλους τους συναδέλφους  όταν τα κάνω.

—————————————-