Από την Αγγελική Κώττη //
Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, στις 12.00 το μεσημέρι. Μέρα με υπέροχο φως, καθώς ο ήλιος και η αραιή συννεφιά αποδεικνύονται ακαταμάχητος συνδυασμός. Κόσμος πηγαινοέρχεται στην ορχήστρα και στο κοίλον, ή κάθεται στα εδώλια, απολαμβάνοντας τον ήλιο και το αρχαίο μνημείο. Τίποτα δεν δείχνει ότι εδώ θα γίνει σε λίγο γύρισμα με τη διεθνή ντίβα Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
Είναι ο καιρός των σχολικών εκδρομών και δεκάδες έφηβοι από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία- αυτές ήταν οι γλώσσες που αναγνωρίσαμε- έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Πολυκλείτου. Το τέλειο θέατρο με την τέλεια ακουστική, την οποία δοκιμάζουν διαρκώς. Κάποιος πατά επάνω στη βαλβίδα, στο κέντρο της σκηνής, και απαγγέλλει κάτι, ή τραγουδά, ή ρίχνει ένα νόμισμα, ή χτυπά τα χέρια του, για να ακούσουν οι φίλοι ή οι μαθητές του, ακροβολισμένοι στις κερκίδες. Το θαύμα ακουστικής με την θαυμαστή αρμονία της μορφής του, ενθουσιάζει πολλούς. Δυστυχώς, όχι όλους. Πίσω μας κάθονται τρεις Ελληνίδες μαθήτριες, που συζητούν πόσους φίλους έχουν στο facebook. (και δεν έχουν και πάνω από εκατό…)
Όσο τα σχολεία και οι μεμονωμένοι επισκέπτες πυκνώνουν τόσο η εμφάνιση της Αμπράμοβιτς μετατίθεται για αργότερα. Η παρούσα έφορος αρχαιοτήτων Αργολίδας Αλκηστις Παπαδημητρίου, είναι ξεκάθαρη: δεν μπορεί να αποκλείσει το μνημείο. Όταν ο αρχαιολογικός χώρος κλείσει, το συνεργείο και η καλλιτέχνις, που έχουν ειδική άδεια από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, θα έχουν όση ησυχία επιθυμούν.
Και ενώ περιμένεις ότι θα… περιμένεις για πολύ, αφού η προσέλευση των επισκεπτών μεγαλώνει μετά το κλείσιμο των Μυκηνών- στις 3 μ.μ.- γύρω στις 4, το συνεργείο παίρνει σήμα ότι ξεκινά το γύρισμα. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς μπαίνει με ιερατική μεγαλοπρέπεια από την πύλη της παρόδου του αρχαίου θεάτρου και περπατά κατά μήκος των ερειπίων του σκηνικού οικοδομήματος. Φτάνει μέχρι την αντικρυστή πύλη της απέναντι παρόδου και επιστρέφει. Ύστερα, αργά, περπατά προς τη βαλβίδα της ορχήστρας. Ανεβαίνει σε ένα πτυσσόμενο γκρίζο σκαμνάκι, κοιτάζοντας προς το σκηνικό οικοδόμημα, και αφού υποκλίνεται ελαφρά, κατεβαίνει και κάθεται στην πρώτη προεδρία δεξιά, όπως μπαίνουμε στο θέατρο (οι προεδρίες είναι τα καθίσματα της πρώτης σειράς εδωλίων, που είχαν και πλάτη).
Ο αέρας και η αύρα της, έχουν ήδη κάνει τους πάντες να σιωπήσουν ή να χαμηλώσουν τη φωνή τους. Η μαυροντυμένη γυναίκα με το αγέρωχο παράστημα μπορεί να μη λέει σε κάποιους τίποτα. Σίγουρα δεν καταλαβαίνουν τι γύρισμα γίνεται. Αλλά όλοι βλέπουν πόσο επιβλητική είναι.
Λίγο μετά, σηκώνεται, περνά από έναν διάδρομο ανάμεσα στα ερείπια του σκηνικού οικοδομήματος και ξαναπάει στο κέντρο της ορχήστρας. Δεν την αποσπά το πολύχρωμο πλήθος που κινείται γύρω της και δεν σταματά λεπτό, ούτε δείχνει ενοχλημένη. Είναι πάντως μια αληθινή ντίβα, που στο πέρασμά της σκορπά εντύπωση.
Το πρώτο μέρος των γυρισμάτων έχει τελειώσει. Οι συνεργάτες και το συνεργείο βγαίνουν μαζί με τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς έξω από το θέατρο κι εκείνη εκφράζει τη βαθύτατη συγκίνησή της που αξιώθηκε να πατήσει στην ορχήστρα του. Όπως το ίνδαλμά της, η Μαρία Κάλλας, την οποία θα υποδυθεί αργότερα, με ποδήρες κόκκινο και μαύρο φόρεμα. Μακριά από το κοινό πλέον, αφού ο αρχαιολογικός χώρος έχει κλείσει.
Τα γυρίσματα έγιναν για το φιλμ Seven deaths- the documentary στο οποίο η Μαρία Κάλλας, τη στιγμή που πεθαίνει, βλέπει στον καθρέφτη του μπάνιου της τους θανάτους επτά ηρωίδων όπερας που έχει ενσαρκώσει. Και οι επτά, όπως και η Κάλλας, πεθαίνουν με ραγισμένη καρδιά.
Η καρδιά της Μαρίνας Αμπράμοβιτς έχει ραγίσει επίσης για την αγάπη. Αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος που αισθάνεται να τη συνεπαίρνει η Κάλλας. Όπως διαπιστώσαμε, έχει τη μοναδική αύρα και στόφα ντίβας. Αναμένουμε με ανυπομονησία την προβολή, που θα ξεκινήσει από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και πιθανότατα θα συνεχιστεί εκτός από χώρους τέχνης και σε κάποιο μεγάλο διεθνές τηλεοπτικό δίκτυο.
