Η «Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού» ενώνει για τρίτη φορά τη Στέγη και το Πάντειο Πανεπιστήμιο με τρεις συναυλίες που στηρίζουν ιδιότυπα μουσικά σχήματα και τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.
Τέσσερις σαξοφωνίστες έρχονται από την «άκρη του κόσμου» για να παίξουν σύγχρονα ελληνικά έργα, την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου, με τη συνεργασία της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και των φοιτητών του Παντείου, στην τελευταία για φέτος συναυλία της διοργάνωσης.
Η γέφυρα μουσικής πάνω από τη Συγγρού ενώνει για τρίτη φορά τη Στέγη και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, με συναυλίες που τολμούν να στηρίζουν ιδιότυπα μουσικά σχήματα και τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία. Τα δύο ιδρύματα μηδενίζουν τη μεταξύ τους απόσταση στο όνομα του πολιτισμού και, πιο συγκεκριμένα, της σύγχρονης μουσικής. Φοιτητές της κατεύθυνσης «Πολιτισμός και Πολιτιστική Διαχείριση» του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, μουσικοί, συνθέτες, καθώς και εκπρόσωποι του εξειδικευμένου προσωπικού της Στέγης, μοιράζονται πρωτοπόρες ιδέες, εμπειρίες και γνώση, έτσι ώστε να δημιουργήσουν, να οργανώσουν και να προωθήσουν τον κύκλο των συναυλιών, αλλά και κάθε συναυλία ξεχωριστά.
Τέσσερις νέοι σαξοφωνίστες, η Noa Mick, η Κay Zhang, o Quentin Darricau και ο Don-Paul Kahl, προερχόμενοι από τέσσερις διαφορετικές ηπείρους, συναντιούνται για σπουδές στη Γαλλία. Με κοινό υπόβαθρο τις σπουδές τους στο κλασικό σαξόφωνο, δημιουργούν το μουσικό σχήμα Ensemble du Bout du Monde (ΕΒΜ/ Σύνολο από την άκρη του κόσμου). Κινούνται με άνεση σε πολλά ιδιώματα, ενώ παράλληλα ο καθένας τους χτίζει τη δική του μουσική πορεία. Πειραματίζονται, προσπαθώντας να διευρύνουν τα όρια της κλασικής παρουσίασης της μουσικής, μέσα σε ένα πλαίσιο που οι ίδιοι επινοούν για κάθε τους ξεχωριστή εμφάνιση. Για ένα διαπολιτισμικό σύνολο όπως το Ensemble du Bout du Monde, δεν υπάρχουν γεωγραφικοί και μουσικοί περιορισμοί. Αυτή τη φορά, παρουσιάζουν αποκλειστικά ελληνικά έργα.
Η συναυλία θα ξεκινήσει με το XAS του Ιάννη Ξενάκη. Ο ιδιαίτερος τίτλος του είναι αναγραμματισμός του SAX (σαξόφωνο), αλλά θα μπορούσε να αποτελεί και ένα «παιχνίδι» με το επώνυμο του συνθέτη (XenAkiS), ο οποίος με αυτόν τον τρόπο εντάσσει το σαξόφωνο στη δική του μουσική σφαίρα. Οι ιδιαίτερες δυσκολίες στην εκτέλεση απαιτούν από τους μουσικούς να ξεπεράσουν τα όριά τους και τις συνήθεις δυνατότητες των οργάνων.
Ο Στρατής Μηνακάκης εκκινεί από μια προσωπική παιδική του ανάμνηση στο έργο Τα εντός. Ο ίδιος αναφέρει: «Ο πατέρας μου κι εγώ περπατούσαμε σε ένα κτήμα με πορτοκαλιές στο χωριό μας, στις Αμύκλες Λακωνίας. Φυσούσε δυνατός άνεμος, ο οποίος έκανε ένα τεντωμένο σχοινί που έδενε δύο κλαδιά να πάλλεται και να παράγει μια περίεργη μελωδική γραμμή…»
Το Signaux του Γιώργου Απέργη θα παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη συγκεκριμένη συναυλία. Πηγή έμπνευσης για το έργο, που μπορεί να παιχτεί από οποιαδήποτε τέσσερα, όμοια, μονοφωνικά όργανα, ήταν το τρεμόπαιγμα των φώτων στα αεροδρόμια, από το οποίο προέκυψε σε ηχητικό επίπεδο μια πολυφωνία σχημάτων σε διαφορετικές ταχύτητες.
Το Εύυμνον του Μιχάλη Αδάμη αποτελείται από τέσσερα τμήματα, με διαφορετικό χαρακτήρα το καθένα, που παίζονται χωρίς διακοπή. Το έργο είναι επηρεασμένο από τη βυζαντινή μουσική παράδοση, ενώ ο τίτλος του είναι αρχαιοελληνικός και σημαίνει εύηχος ύμνος.
Η συναυλία θα ολοκληρωθεί με το έργο του Γιώργου Κουμεντάκη, Typewriter Tune, εμπνευσμένο από την ταινία Faces (1968) του Ελληνοαμερικανού σκηνοθέτη Τζων Κασσαβέτης. Όπως τα πρόσωπα της ταινίας μεταλλάσσονται διαρκώς συναισθηματικά, αντίστοιχα και η μελωδία του κόνιαλι (παραδοσιακού χορού από το Ικόνιο της Καππαδοκίας) παραλλάσσεται μουσικά.
Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018
Κουαρτέτο σαξοφώνων Ensemble du Bout du Monde
Noa Mick, Kay Zhang, Quentin Darricau και Don-Paul Kahl
Έργα
Ιάννης Ξενάκης, XAS (1987)
Στρατής Μηνακάκης, Τα εντός (2006)
Γιώργος Απέργης, Signaux (1978) – σε Α΄ εκτέλεση στην Ελλάδα
Μιχάλης Αδάμης, Εύυμνον (1998)
Γιώργος Κουμεντάκης, Typewriter Tune (2006)
