της Σώτιας Παπαμιχαήλ //

 

 

Το Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο της Nina George, εκδόσεις Κλειδάριθμος

 

Το λογοτεχνικό φαρμακείο του κυρίου Περντί που έχει βιβλία για κάθε θλίψη, κάθε απώλεια και βασανιστική αϋπνία, ανοίγει την πόρτα του στη σελίδα έντεκα και μας περιμένει. Να ξέρετε πως οι παραγγελίες αποστέλλονται και ταχυδρομικώς. Αρκεί μια επιστολή με το αίτημά σας. Μια περιγραφή της μικρής ή μεγάλης ταραχής που σας ταλαιπωρεί και δυο λόγια για τις συνήθειές σας. Γράψτε και τον αριθμό του τηλεφώνου σας, ίσως τον χρειαστεί. Έχουν περάσει έντεκα μέρες από τότε που τελείωσα τα δύο πρώτα βιβλία που μου έστειλε και δεν μπορώ ακόμα να τα αφήσω από τα χέρια μου.

«Monsieur Perdieu,

Είχα μια δύσκολη χρονιά, η οποία ήταν το τέλος μιας τόσο αταίριαστης και γι’ αυτό δύσκολης ζωής, όπως πολύ καλά καταλάβατε. Σας ευχαριστώ για τα δύο βιβλία που μου στείλατε. Δύο βιβλία για δάκρυα όπως μου είπατε. Σε κάθε τους σελίδα έχανα κι από ένα κ όταν τέλειωσαν τόσα κι άλλα τόσα. Πόσα λουλούδια θα με ευγνωμονούσαν μέσα στην ξηρασία αυτού του καλοκαιριού, αν τα μάζευα για να τα δροσίζω τα μεσημέρια, μα δεν μπορούσα. Κι άδειασε χώρος μέσα μου, όπως μου είπατε. Το νιώθω. Σα να πέταξα τα παλιά μου ρούχα και παπούτσια. Άδειασε η ντουλάπα μου, μα τότε κατάλαβα πως δεν έχω με τι να τη γεμίσω.

Σας είχα ζητήσει επίσης και βιβλία που θα ανοίξουν τα φτερά μου για μια νέα αρχή, μα δε μου τα στείλατε. Μου είπατε πως είναι νωρίς, πως ανάμεσα στο τέλος και σε μια καινούρια αρχή μεσολαβούν μέρες, μήνες, χρόνια που πρέπει να διαβώ. Να μη βιαστώ. Να το ζήσω και να κάνω ό,τι χρειαστεί. Να το ζήσω πώς; Να κάνω τι; Εγώ προς το παρόν κάθομαι ακίνητη στο μπαλκόνι μου και φαντάζομαι τους άλλους να ζουν. Και το κενό, καινό δε γίνεται.

Μίλησα με τη γειτόνισσά σας την κυρία Ροζαλέτ και μου είπε πως φύγατε απο το Παρίσι. Λύσατε τους κάβους και γλιστρήσατε στον Σηκουάνα, έτσι ξαφνικά. Κι αφού περιπλανηθήκατε φτάσατε στο Νότο και ζείτε πια εκεί, με την Κατρίν. Ευτυχισμένος. Είχατε λέει δαίμονες να παλέψετε. Εσείς, ένας αναγνώστης ψυχών; Είναι δυνατόν; Πίστευα πως είχατε πέσει στη μαρμίτα των μικρώνν θαυμάτων που έκρυβαν τα βιβλία σας κι ήσασταν απρόσβλητος από τις υποφερτές ασθένειες της ψυχής, μα η γειτόνισσά σας μου είπε εμπιστευτικά πως κρύβατε το δικό σας πόνο και λίγες λέξεις, ένα ξεχασμένο γράμμα, τον έκαναν βουνό που έπρεπε να ανεβείτε ή καλύτερα φουρτούνα που έπρεπε να περάσετε από μέσα. Σας φαντάζομαι, λοιπόν, με τα ρούχα βρεγμένα, ξαπλωμένο πια στην ακτή και νικητή και παρακαλώ για τη βοήθεια αυτού του νικητή.

Merci pour tout. Τελώ εν αναμονή,

S.»

 

 

«Mademoiselle S.,

Χαίρομαι που σας βοήθησα να αδειάσετε από τον πόνο που κρύβατε επιμελώς στη μικρή σας ντουλάπα, μα έχετε δρόμο ακόμα για τη νέα σας αρχή. Δεν ξέρω πόσο. Για μένα ήταν είκοσι και ένα χρόνια. Δεν εύχομαι το ίδιο και για σας αλλά και πάλι ποιος ξέρει. Για τον καθένα είναι αλλιώς. Εγώ ταξίδεψα για να φτάσω στη δικιά μου καινούρια αρχή. Έκοψα τα σχοινιά μου. Ήταν δύσκολο αλλά βρήκα συνταξιδιώτες ευτυχώς που έκαναν ακριβώς το ίδιο ταξίδι και μοιράστηκα πολλά, πράγμα που είχα ξεχάσει πώς είναι. Μοιράστηκα με τον Μαξ -θυμάστε το βιβλίο του που έκανε πάταγο, εκείνος προσπαθούσε να το ξεχάσει κι αυτό κι ό,τι άλλο του έφερε- και τον Σαλβατόρε, με τις κουτάλες και τις κατσαρόλες του που δεν μπορούσε να ξεχάσει όσα του ξύπνησε ο έρωτας και τον έψαχνε ακόμα. Μεγάλο ταξίδι. Πόλεις. Χωριά. Περαστικοί. Φίλοι. Ώσπου τελείωσε ο δρόμος μου. Έβγαλα τα παπούτσια και περπάτησα στην άμμο. Όταν κοιτάζω καμιά φορά τον καθρέφτη μου, νομίζω ότι βλέπω έναν άλλο Jean. Έναν άλλο, μα κατά βάθος ίδιο. Έναν ευτυχισμένο ίδιο. Ποιος το περίμενε; Mademoiselle S. σας εύχομαι να κάνετε το δικό σας ταξίδι. Ξεκινήστε. Δεν έχει σημασία αν θα καβαλήσετε δύο ρόδες ή τέσσερις, ένα αεροπλάνο, ένα καράβι ή ένα διαστημόπλοιο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Παρακαλώ ενημερώστε με τότε για τη νέα σας διεύθυνση. Έχω διαλέξει ήδη τα βιβλία που θα σας στείλω για τη δικιά σας καινούρια αρχή.

Περιμένοντας νέα σας. Μη βιαστείτε,

Jean Perdieu»

 

 

Υ.Γ. Πολλά ευχαριστώ στις εκδόσεις Κλειδάριθμος για την άμεση και αποτελεσματική εξυπηρέτησή τους.