Από την Ντέμη Αυλωνίτη //
Αδιαλλαξία Vs Αλληλεγγύη. Γύρω από αυτό το δίπολο η Ιώ Βουλγαράκη συνθέτει το βωβό μουσικοθεατρικό έργο «Μισαλλοδοξία». Δραματοποιεί την τελευταία ιστορία της ομώνυμης σπονδυλωτής ταινίας του 1916 (επανεκδόθηκε ως ανεξάρτητη ταινία το 1919) του David Wark Griffith, με φόντο τον άγριο καπιταλισμό και πουριτανισμό της Αμερικής του 1914-15. Σε αυτήν, ένας αθώος καταδικάζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. «Η συνύπαρξη των ανθρώπων στη Γη μεταφέρεται σαν ένας εμφύλιος διαρκείας» αναφέρει η δημιουργός σε σημείωμά της για την παράσταση. Και προσθέτει: «Η μισαλλοδοξία είναι για μένα το μίσος για τον άλλον. Όχι μόνο εκείνον που έχει διαφορετική άποψη αλλά τελικά εκείνον που δεν ζει όπως εγώ».
Το συγκεκριμένο θέαμα, το οποίο θίγει αυτή την αθεράπευτη παθογένεια της ανθρωπότητας, θα παρουσιαστεί από τις 20 έως και τις 31 Ιανουαρίου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφόρος Συγγρού 107-109). Επί σκηνής συμπράττουν ένας δεκαμελής θίασος πρωταγωνιστών (Γιώργος Γάλλος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Στέλιος Ιακωβίδης, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Αργύρης Ξάφης, Σωκράτης Πατσίκας, Εύη Σαουλίδου, Ναταλία Τσαλίκη, Νίκος Χατζόπουλος) και ένα κουαρτέτο σε πρωτότυπη μουσική Θοδωρή Αμπαζή.
Οι λέξεις μισαλλόδοξος και μισαλλοδοξία πλάσσονται από τον Αδαμάντιο Κοραή το 1826. Αλλά ποιος είναι πραγματικά o μισαλλόδοξος; «Ο μη ανεκτικός. Ο μη ανοιχτός. Ο φανατικός. Ο εμπαθής. Ο δογματικός» αναφέρει σε σχετικό βίντεο, ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης. Ενώ η Ιώ Βουλγαράκη επισημαίνει ότι καθημερινά ««είμαστε όλοι εν δυνάμει μισαλλόδοξοι. Η διαφορά είναι στο όριο εκείνο που αποφασίζουμε ή όχι να ξεπεράσουμε. Δηλαδή να παρέμβουμε στις ζωές των άλλων ή όχι». Την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου, μετά την παράσταση (πολιτικής, κοινωνικής και υπαρξιακής αυτογνωσίας), θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές.
