Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Κανείς δεν αντιστέκεται στην ισοπεδωτική δύναμη της Marvel με το «Ο Αντ–Μαν και η σφήκα» που … τσιμπάει τον αργεντινό «Πρόεδρο» και τους λατινοαμερικάνους συναδέλφους του, τη γαλλική σάτιρα «Έτσι είναι η ζωή», την ιστορία του θρυλικού τενίστα Μποργκ, την ισπανική «Απαγωγή» και το «Ντάρλινγκ» από τη δεκαετία του ’60.
«Ο πρόεδρος»
Δύσκολη υπόθεση να είσαι πολιτικός και τίμιος και στις μέρες μας το Πολιτικός = ψεύτης είναι στην ημερήσια διάταξη της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής…Και ο σκηνοθέτης Σαντιάγκο Μίτρε τολμά να το ξεσκεπάσει στο πολιτικό του θρίλερ «Ο πρόεδρος». Κι αυτός, μάλιστα, δεν είναι ένας φανταστικός πρόεδρος, αλλά ο πρόεδρος της Αργεντινής κι όλοι οι Λατινοαμερικάνοι συνάδελφοί του! Και για να έχει κι ένα στόρι αυτή η καταγγελία, το σενάριο τον παρουσιάζει να βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στην πολιτική και την προσωπική του ζωή. Κι αυτό μας γνωστοποιείται κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο στην καρδιά των Άνδεων όπου και θα οριστικοποιηθούν περιφερειακές στρατηγικές, γεωπολιτικές συμμαχίες και το φλέγον ζήτημα της διαχείρισης του πετρελαίου της Λατινικής Αμερικής…
Από τους παραγωγούς τού «Ιστορίες για Αγρίους», ένα πολιτικό θρίλερ μ’ έναν επώνυμο ήρωα να διχάζεται μεταξύ προσωπικής του ζωής, στην οποία δεν λείπει το «αμαρτωλό» παρελθόν, και στην κατασκευασμένη δημόσια που απέχει από την ιδιωτική… «Ο Πρόεδρος», με πολύ δυνατό ερμηνευτή τον Ρικάρντο Νταρίν είναι σκηνοθετημένο κλασικά από τον βραβευμένο στις Κάννες Σαντιάγκο Μίτρε και θυμίζει πολιτικό σινεμά των΄70s .
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Ο ρόλος του προέδρου της Αργεντινής γράφτηκε ειδικά για τον Ρικάρντο Νταρίν. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο αφού μιλήσαμε και είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα μου. Ο Ρικάρντο είναι ένας εξαιρετικός και πολύ γενναιόδωρος ηθοποιός και η συνεισφορά του σ’ όλη τη διαδικασία της παραγωγής ήταν σημαντική από την πρώτη στιγμή που του είπα τι σκεφτόμουν να κάνω μέχρι και την ολοκλήρωση του μοντάζ. Επίσης, έχει κάτι το εμβληματικό πάνω του. Για τους Αργεντίνους, είναι η ενσάρκωση του ιδανικού προέδρου.
Για τους ρόλους των άλλων προέδρων που παίρνουν μέρος στη σύνοδο διάλεξα ηθοποιούς που είναι διάσημοι στη χώρα τους περισσότερο για καλλιτεχνικούς παρά για εμπορικούς λόγους. Έπρεπε να είναι «φτασμένοι» ηθοποιοί ώστε να γίνονται εύκολα πιστευτοί στο ρόλο τους.
Επέλεξα τον Κρίστιαν Σλέιτερ για τον ρόλο του Αμερικανού συμβούλου επειδή μου άρεσε πάρα πολύ η ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά «Mr. Robot». Ήθελα κάποιον που να δείχνει φιλικός αλλά και μακιαβελικός ταυτόχρονα. Κάποιον που να ταιριάζει στο αρχέτυπο του Βορειοαμερικάνου: ξανθός, ευπαρουσίαστος, ευχάριστος.
Σκηνοθεσία: Σαντιάγκο Μίτρε
Παίζουν: Ρικάρντο Νταρίν, Κρίστιαν Σλέιτερ, Έρικα Ρίβας, Ντολόρες Φόνζι
«Έτσι είναι η ζωή»
Αν ο κύριος λόγος της δημιουργίας μιας σάτιρας είναι να σε κάνει να γελάς με την αιχμηρή κριτική της, το εν λόγω γαλλικό φιλμ δεν τα καταφέρνει και ιδιαίτερα καλά… Κι ας έχει καλό καστ πρωταγωνιστών και αποτελεί έργο των δημιουργών της επιτυχίας
«Άθικτοι»… Το κύριο πρόβλημά του είναι στις ατάκες και στην έλλειψη σεναριακών ανατροπών. Το στόρι έχει για βασικό ήρωα έναν 50χρονο, τον Μαξ, που ασχολείται με την τροφοδοσία εδώ και 30 χρόνια έχοντας οργανώσει εκατοντάδες πάρτι στη ζωή του. Σήμερα, έχει αναλάβει έναν πανέμορφο γάμο, ακόμη έναν, σε ένα κάστρο του 17ου αιώνα, όπου θα ενωθούν με τα ιερά δεσμά του ο Πιέρ και η Ελένα. Ως συνήθως, ο Μαξ έχει συντονίσει τα πάντα:Έχει προσλάβει μία στρατιά σερβιτόρων και σεφ, έχει προτείνει φωτογράφο στο ζευγάρι, έχει κλείσει την ορχήστρα, έχει κανονίσει τον ανθοστολισμό. Με λίγα λόγια, υπάρχουν όλα τα συστατικά για να είναι επιτυχημένο το μυστήριο… Σύντομα, όμως, οι ισορροπίες θα διαταραχθούν και κάθε στιγμή ευτυχίας θα μετατραπεί σε χαοτική καταστροφή.
H ταινία έκλεισε το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2017, αλλά πολύ λίγο γέλιο προσφέρει κι ας έχει για ερμηνευτές έναν θίασο καταξιωμένων ηθοποιών, ενώ το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Ολιβιέ Νακάςκαι Ερίκ Τολεντανό, οι δημιουργοί που καθήλωσαν το κοινό με τους «Άθικτους» (2011). Για την ιστορία κι όπως λένε οι ίδιοι οι δημιουργοί της ταινίας, έχουν επηρεαστεί από το φιλμ «Waiter!» (1983) του Κλοντ Σοτέ. «Η ταινία αυτή μας βοήθησε να δούμε πώς αλληλοεπιδρούν η ‘’κουζίνα’’ και η ‘’τραπεζαρία’’, ποιες είναι δηλαδή οι σχέσεις του προσωπικού και των πελατών σε ένα μεγάλο παριζιάνικο εστιατόριο», λέει ο Νακάς. Εξίσου σημαντική επιρροή ήταν και το «Ιστορίες για Αγρίους» (2014) του Νταμιάν Σιφρόν, μια ταινία που αποτελεί ακτινογραφία της σύγχρονης αργεντίνικης κοινωνίας. «Με τον ίδιο τρόπο το ‘’Έτσι Είναι η Ζωή’’ είναι ένας καθρέφτης της Γαλλίας σήμερα», υπογραμμίζει ο Τολεντανό.
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Νακάς, Ερίκ Τολεντανό
Παίζουν: Ζαν-Πιέρ Μπακρί, Ζιλ Λελούς, Ζαν-Πολ Ρουβ, Βενσάν Μακέν, Αλμπάν Ιβάνοβ, Σουζάν Κλεμάν, Ελέν Βινσέντ, Γκαμπριέλ Νακάς
«Ο Αντ-Μαν και η σφήκα»
Με αφορμή αυτή τη σούπερ προχωρημένη τεχνολογικά κατασκευή, σκέφτηκα άλλη μια φορά πως τα μέτρα και τα σταθμά στη δημιουργία ενός φιλμ έχουν μεταλλαχθεί στις μέρες μας. Σήμερα, δεν παίζουν κανένα ρόλο οι δομές της δραματικής κορύφωσης με τις κλασικές φόρμες που βασίζονται στην ανθρώπινη ψυχολογία. Σήμερα, οι «δημιουργοί» αντιγράφουν την ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ η οποία πρωταγωνιστεί στα έργα τους. Κι αυτό, όχι μόνο σε ταινίες σαν τον «Αντ-Μαν και τη σφήκα» αλλά, ακόμα, και σε … συναισθηματικές κομεντί…
Η ιστορία του Ant-man, κατά κόσμον Δρ. Hank Pym, ξεκινά το 1962, με την πρώτη του εμφάνιση στα κόμικς της Marvel. Με την ανακάλυψη του… υπερ-ταλαντούχου σωματιδίο Pym (σμίκρυνση, τρομαχτική σωματική δύναμη και πολλά άλλα), και παρέα με την πρώτη Σφήκα, το 1963 ο Ant-man γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Εκδικητών. Κάποιες δεκαετίες μετά, η πρώτη ταινία Ant-man (2015) έρχεται να προστεθεί στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. «O Ant-Man και η Σφήκα», ένα καινούργιο κεφάλαιο με τους υπερήρωες που έχουν την ασύλληπτη ικανότητα να μικραίνουν, σκηνοθετημένο όπως και το πρώτο από τον Πέιτον Ριντ με πρωταγωνιστές πλειάδα διάσημων ηθοποιών. Ενδεικτικό του πόσο σοβαρή θεωρούν οι ιθύνοντες της Marvel την παραγωγή αυτή είναι ότι στο σενάριό της έχουν δουλέψει πέντε άνθρωποι: Κρις ΜακΚένα, Έρικ Σόμερς, Πολ Ραντ, Άντριου Μπάρερ, Γκάμπριελ Φεράρι !
Μετά το τέλος του «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος», ο Scott Lang έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του ως σούπερ ήρωας, αλλά και ως πατέρας. Ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει την κανονική του ζωή του με τις ευθύνες του ως Ant-Man, αντιμετωπίζει μια καινούργια, επείγουσα αποστολή που του αναθέτουν η Hope Van Dyne και ο δόκτωρ Hank Pym. Ο Scott πρέπει να ξαναφορέσει τη στολή του και να μάθει να μάχεται δίπλα στη Σφήκα, καθώς η ομάδα συνεργάζεται για να ανακαλύψει μυστικά από το παρελθόν.
Σκηνοθεσία: Πέιτον Ριντ
Παίζουν: Πολ Ραντ, Εβάντζελιν Λίλι, Μάικλ Πένια, Μπόμπι Καναβάλε, Μισέλ Φάιφερ, Λόρενς Φίσμπερν, Μάικλ Ντάγκλας
«Borg Vs. McEnroe: Όλα για τη δόξα»
Για τους … ηλικιωμένους σινεφίλ αυτό το φιλμ θυμίζει τα νιάτα τους, για τις νεότερες γενιές δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάσει… Μας περιγράφει – με δύναμη και δραματικές κορυφώσεις – το παρασκήνιο της διασημότερης «μονομαχίας» στο τένις ανάμεσα στον 24χρονο Μπγιορν Μποργκ και τον 20χρονο Τζον ΜακΕνρό, που κορυφώθηκε σε έναν συγκλονιστικό αγώνα στο γήπεδο του Γουίμπλεντον το καλοκαίρι του 1980. Φιλμ που θέλει να σταθεί στις κακές πλευρές του χαρακτήρα των διάσημων ηρώων του, αλλά προς το τέλος τούς «στρογγυλεύει» και καταλήγει σε ένα …συμφιλιωτικό φινάλε…
Καλοκαίρι 1980. Το πιο βροχερό καλοκαίρι εδώ και δεκαετίες, δεν αποτρέπει δεκάδες χιλιάδες θεατές, από το να φτάσουν στο κεντρικό γήπεδο του Γουίμπλεντον, για να δουν τον νούμερο ένα παίκτη τένις παγκοσμίως, τον Σουηδό Μπγιορν Μποργκ (Σβέριρ Γκούντνασον), να κατακτά τον πέμπτο του τίτλο. Λίγοι, όμως, γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω από τους προβολείς: μόλις 24 χρονών, ο Μποργκ έχει φτάσει στα όριά του. Είναι εξαντλημένος σωματικά, εξουθενωμένος ψυχολογικά και υποφέρει από φοβερό στρες, λόγω της πίεσης που υφίσταται ως ο πρωταθλητής, που πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει γιατί θεωρείται ο κορυφαίος του κόσμου.
Απέναντί του στέκεται ο 20χρονος Τζον ΜακΕνρό (Σάια ΛαΜπαφ) που θα προσπαθήσει να τον αντικαταστήσει στον θρόνο του Γουίμπλεντον. Ο ΜακΕνρό φαίνεται να είναι ό,τι δεν είναι ο, διάσημος για την ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία του, Μποργκ: οξύθυμος, φωνακλάς και αναιδής προς διαιτητές, δημοσιογράφους και κάθε είδους θεσμό. Όμως, δεν είναι όλα όπως φαίνονται και οι δύο αντίπαλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι, ο μόνος άνθρωπος ικανός να καταλάβει τι περνούν εκείνη την στιγμή, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους: ο άνθρωπος που αντικρίζουν στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ο άλλος τους εαυτός, δηλαδή, μόνο που ο σκηνοθέτης το αφήνει αυτό να το φανταστούμε…
Σκηνοθεσία: Γιάνους Μετζ
Παίζουν: Σβέριρ Γκούντνασον, Σάια ΛαΜπεφ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Τούβα Νοβότνι.
«Η απαγωγή»
Ισπανικό θρίλερ πάνω στο γνωστό «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» με γυναικεία ματιά καθώς και η σκηνοθέτης και η ηρωίδα του είναι γυναίκες… Η κορυφαία δικηγόρος Πατρίτσια ντε Λούκας (Μπλάνκα Πορτίγιο) βλέπει τη ζωή της να μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν ο κωφάλαλος γιος της Βίκτορ εξαφανίζεται από το σχολείο χωρίς κανένα ίχνος. Λίγες ώρες μετά, το παιδί εμφανίζεται γεμάτο μώλωπες και καταϊδρωμένο, ισχυριζόμενο πως το απήγαγε ένας άντρας, από τα χέρια του οποίου κατάφερε να δραπετεύσει. Η αστυνομία κινητοποιείται και αφού δείξει φωτογραφίες υπόπτων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος από την αστυνομία. Η Πατρίσια, φοβισμένη για την ασφάλεια του γιου της, παρασύρεται και υποκύπτει, ως μητέρα, σε κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν: παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της ξεσκεπάζοντας και το δικό της σκοτεινό παρελθόν…
Σκηνοθεσία: Μαρ Ταργκάρονα
Παίζουν: Μπλάνκα Πορτίγιο, Αντόνιο Ντετσέντ, Βισέντε Ρομέρο, Μαρκ Ντόμενεκ
«Ντάρλινγκ»
Φιλμ της ένδοξης εποχής του φρι σινεμά κι ένα από εκείνα που έκαναν διάσημο τον αγγλικό κινηματογράφο σε όλο τον κόσμο. Ειρωνική, κοινωνική κωμωδία του 1965 σε σκηνοθεσία Τζον Σλέσιντζερ. Με τη Τζούλι Κρίστι στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της και τον Ντερκ Μπογκάρντ με τον Λόρενς Χάρβεϊ ως γοητευτικό αρσενικό ντουέτο πλάι της…
Η ταινία έλαβε 5 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και κέρδισε Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, Πρωτότυπου Σεναρίου και Κοστουμιών. Η ταινία που αποτελεί σύμβολο των ξέφρενων ρυθμών στην Αγγλία της δεκαετίας του ’60, έλαβε την 83η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που θεσπίστηκε από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Η Νταϊάνα Σκοτ (Τζούλι Κρίστι) είναι μια πανέμορφη Αγγλίδα που εργάζεται ως μοντέλο κι είναι αποφασισμένη να πετύχει και να φτάσει στην κορυφή χρησιμοποιώντας θεμιτά κι αθέμιτα μέσα. Γνωρίζει ένα δημοσιογράφο τον Ρόμπερτ Γκολντ (Ντερκ Μπογκάρντ), με τη βοήθεια του οποίου τής ανοίγεται ένας νέος κύκλος γνωριμιών. Οι δυο τους ερωτεύονται κι ο Ρόμπερτ αφήνει την οικογένειά του για εκείνη, αλλά η Νταϊάνα είναι τόσο αποφασισμένη να πετύχει τους στόχους της, ώστε να μη διστάσει να τον απατήσει με άλλους. Η γνωριμία της με τον πλέιμποϊ Μάιλς Μπραντ (Λορενς Χάρβεϊ) την κάνει να πιάσει πάτο κι είναι πλέον αργά για πραγματική ευτυχία για τη Νταϊάνα, η οποία ζει τους ξέφρενους ρυθμούς και την τρέλα της δεκαετίας του ’60.
Δύο περίπου χρόνια μετά τη δημιουργία της ταινίας «Μπίλι, ο Ψεύτης» (Billy Liar, 1963), ο Τζον Σλέσιντζερ υπέγραψε τη σκηνοθεσία της ταινίας που καθιέρωσε την Τζούλι Κρίστι και την έκανε σύμβολο της βρετανικής ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του ’60. Η ταινία γυρίστηκε μεταξύ του Αυγούστου και του Δεκεμβρίου του 1964. Πρώτη επιλογή για το ρόλο της ηρωίδα της, ήταν η Σίρλεϊ Μακ Λέιν που δέχτηκε αρχικά το ρόλο, αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει και τη θέση της πήρε η Κρίστι. Το 1965, ήταν χρονιά σταθμός για την καριέρα της ηθοποιού, η οποία πρωταγωνίστησε σε δυο ταινίες σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, το Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και το Ντάρλινγκ.
Σκηνοθεσία: Τζον Σλέσιντζερ
Παίζουν: Τζούλι Κρίστι, Ντερκ Μπόγκαρντ, Λόρενς Χάρβεϊ
«Η μέρα της επιστροφής μου»
Ιστιοπλοϊκή βιογραφική περιπέτεια με τους Κόλιν Φερθ και Ρέιτσελ Βάις. Η αληθινή ιστορία του ερασιτέχνη ιστιοπλόου Ντόναλντ Κράουχερστ που το 1968 προσπάθησε να κάνει τον περίπλου της γης.
Ο ερασιτέχνης ναυτικός Ντόναλντ Κρόουχερστ λαμβάνει μέρος στην κούρσα με γιοτ ανά τον πλανήτη το 1968, υπό τον γενικό τίτλο Sunday Times Golden Globe, εν μέρει για να προωθήσει μια νέα συσκευή πλοήγησης πάνω στην οποία εργάζονταν. Έχει προσαρμόσει στο γιοτ του μία ακόμα εφεύρεσή του, ένα σύστημα σταθεροποίησης, στο αδοκίμαστο τριμαράν του και ξεκινάει τη σόλο αποστολή του να περιπλεύσει την υδρόγειο. Αφήνοντας την οικογένεια πίσω, η έλλειψη εμπειρίας και η μοναχικότητα τον θέτουν αντιμέτωπο με τρομερές δοκιμασίες, αλλά και την απόλυτη απομόνωση μέσα στους ωκεανούς.
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μαρς.
