του Μάρκου Ψυχάρη //
Αυτό για την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς ή την κοινωνιολογία που κάνει τα παιδιά αριστερά που έλεγε συχνά ο Άδωνις και η Αριστερά, όποια και αν είναι αυτή, όπου και αν βρίσκεται, το προσπερνούσε ως το αστείο της ημέρας ήταν κάτι μεγαλύτερο. Ο υπουργός και ο αντιπρόεδρος-μπροστάντζα περιέγραφε μια προμελετημένη άποψη fake αριστείας, δυστοπικής ορθότητας που έβραζε στα καζάνι μιας αυτοβαπτισμένης ελίτ. Mιας ανάγωγης παρέας από εκείνες που θέλουν να γράψουν ιστορία σώνει και καλά, μιας λίγκας ανθρώπων προτεσταντικής άποψης γύρω από το σωστό, το λάθος και προφανώς (και εδώ γελάνε) το δικαίωμα στην τιμωρία.
Ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης βγάζει στη σέντρα τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη με κείμενό του στο facebook. Τον στολίζει, τον απειλεί. Πόσο ενδιαφέρον. Άνθρωποι των μίντια, πρώτα πιστόλια στις εφημερίδες, τα κανάλια που δουλεύουν επιλέγουν ως μέσο διαλόγου το facebook. Μονομαχία στο Ελ Facebook. Αν είσαι, που είσαι, χρήστης της συγκεκριμένης πλατφόρμας, ανάμεσα σε προσφορές του ΑΒ Βασιλόπουλος, της κυρίας που έβαψε αλλιώς τα νύχια της και θέλει να το δείξει, σκάει το αυτόκλητο τζίνι της κυβέρνησης για να αποκαλέσει έναν δημοσιογράφο “Σεξιστή και άλλα”.
•Ο Απόστολος Δοξιάδης δεν είναι καθόλου μόνος. Ο λόγος του μοιάζει με κομμάτι παζλ που θα μπορούσες να το ονομάσεις σόου ολικής πνευματικής καταστολής. Το “πνευματική” στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο χωρά περισσότερα από όσα γνωρίζαμε
Πάνε μόλις μερικές εβδομάδες όταν ο στιχουργός Νίκος Μωραΐτης, ενώ είχε συμφωνήσει με κανάλι να κρίνει τραγούδια σε τάλεντ σόου κανάλιου τηλεόρασης, απλώς έφυγε από το καστ γιατί δεν άρεσαν τα σχόλια της αρθρογραφίας του σε σάιτ και social media. Τα τελευταία στήριζαν τον Σύριζα. Και μπορεί να το έκαναν. Όμως, είναι αυτό είναι ζήτημα να χαλάσει μια συμφωνία που στήθηκε με όρους ελεύθερης αγοράς;
Ο Απόστολος Δοξιάδης για μερίδα ανθρώπων που συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο έχει αξία μπραντ νέιμ. Πρόβλημά τους. Κάθε του κίνηση και κάθε του λέξη ή άποψη κρίνεται γιατί ο ίδιος το επέλεξε με τη στάση του. Τη δημοσιεύει. Νοιάζεται για το τι προκαλεί. Το θέμα είναι πως διάλεξε άσχημο τρόπο να υψώσει το δάχτυλό του. Μαζί του, νομίζει, πως, πέρα από τους followers του, συμπαρασύρει εκδοτικό συγκρότημα, την κυβέρνηση, το θεϊκό δίκαιο.
Το αστειότερο όλων ο σχολιασμός του για την εικόνα του νεαρού Στάλιν, που έχει διαλέξει ο Δημήτρης Μανιάτης ως εικόνα του προφίλ του στο facebook. Αν ήταν ο Κούδας το κακό θα ήταν μικρότερο; (δεν βάζω άλλη προσωπικότητα της ιστορίας για ευνόητους λόγους).
